Przejdź do zawartości

Wiesław Niewęgłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Niewęgłowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1941
Zbuczyn

Data śmierci

14 grudnia 2023

Krajowy Duszpasterz Środowisk Twórczych
Okres sprawowania

1978–2012

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Archidiecezja warszawska

Prezbiterat

24 maja 1970

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (odznaczenie prywatne) Kawaler Orderu Grobu Świętego

Wiesław Aleksander Niewęgłowski (ur. 11 lipca 1941 w Zbuczynie, zm. 14 grudnia 2023[1]) – polski prezbiter rzymskokatolicki, pracownik naukowy i pisarz, duszpasterz środowisk twórczych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył I LO im. B. Prusa w Siedlcach.

W latach 1961–1966 studiował na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie filologię polską, teatrologię, teorię filmu; studia wyższe ukończył pracą magisterską. Pomiędzy 1966 a 1970 kontynuował naukę w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. 24 maja 1970 otrzymał święcenia kapłańskie.

W okresie 1974–1982 był duszpasterzem akademickim w kościele św. Anny w Warszawie. Z jego inicjatywy powstały Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej (1975) oraz Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (1978).

W latach 1978–2012 ks. Niewęgłowski pełnił funkcję Krajowego Duszpasterza Środowisk Twórczych[2]. Był inicjatorem budowy kościoła środowisk twórczych przy pl. Teatralnym, pod wezwaniem św. Brata Alberta – patrona twórców i św. Andrzeja Apostoła – patrona dawnego kościoła stojącego w tym miejscu. Do świątyni sprowadził relikwie obu patronów. Od konsekracji świątyni w 1999 do 2012 pełnił funkcję jej rektora[3].

We wrześniu 2006 „Życie Warszawy” zarzuciło ks. Niewęgłowskiemu, że był tajnym współpracownikiem SB o pseudonimie „Recenzent”[4]. Ks. Niewęgłowski temu zaprzeczył i zwrócił się do IPN o przyznanie mu statusu pokrzywdzonego. W lutym 2008 został oczyszczony z zarzutu przez Kościelną Komisję Historyczną[5].

Od 9 grudnia 1996 był doktorem w zakresie nauk teologicznych Akademii Teologii Katolickiej, od 1999 Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Po 2002[1] kierował Zakładem Dziennikarstwa Telewizyjnego w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa UKSW. Ponadto wykładał:

Od 1997 był redaktorem telewizyjnych programów katolickich w telewizji publicznej TVP3 (od 2007 TVP Info) i WOT.

W 1999 został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[6]. W 2006 otrzymał Krzyż Wielki z Gwiazdą Orderu Świętego Stanisława[7].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Koniec nici złotej – cz. 1 Warszawa 1978, cz. II 1979.
  • Od słowa do milczenia – Warszawa 1980,
  • Życiorys Ks. Stefana kardynała Wyszyńskiego – wydany przez Sekretariat prymasa Polski, Warszawa 1981, s. 1–16.
  • Miniatury Ewangeliczne – Warszawa 1984,
  • Między ziemią a niebem – Poznań 1989
  • Z ziemi podnoszę mój głos – Paryż 1992,
  • W cieniu Słowa – Warszawa, t. I. 1992, t. II 1993, drugie wydanie: Kraków, 1999 rok A, 2000 rok B, 2001 rok C, trzecie wydanie: Lublin, 2001, rok A, B, C
  • Podróż do samego siebie – Warszawa 1994,
  • Moje Msze nie moje – Warszawa 1995,
  • Nowe Przymierze Kościoła i środowisk twórczych – Warszawa 1997,
  • Leksykon Świętych – Warszawa 1998, kolejne wydania: 1999, 2004, 2006, ISBN 978-83-88848-25-4.
  • Pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II w Archidiecezji Warszawskiej – Warszawa 1999,
  • Szansa dla Boga – medytacje telewizyjne – Warszawa 2000,
  • Droga Krzyżowa Na Drogach Świata – Warszawa 2001,
  • Miniatury Ewangeliczne – Warszawa 2001,
  • W cieniu Słowa – Lublin 2001,
  • Od Słowa do milczenia – Lublin 2002,
  • Anioły – Wydawnictwo: Rosikon Press; Warszawa 2003, ISBN 83-88848-04-6, ISBN 978-83-88848-04-9.
    • książka wyróżniona nagrodą Feniksa jako najpiękniejsza książka roku 2003,
    • książka wyróżniona w konkursie Edycja w roku 2004
  • Ojcze nasz... – Lublin 2003,
  • Różaniec nowego wieku – Lublin 2003,
  • Co Jezus widział z krzyża? – Lublin 2003,
  • Zdrowaś Maryjo – Warszawa – Lublin 2003,
  • Osiem Błogosławieństw (Orędzie o szczęściu) – Lublin-Warszawa 2004,
  • Uśmiech i miecz – Warszawa 2004, ISBN 83-88848-10-0.
  • Najmilszy z Gości (Rozważania o Duchu Świętym) – Warszawa – Lublin 2004,
  • Trzy Adwenty, Lublin-Warszawa, 2005
  • Gottes Welt und ihre Geheimnisse, ISBN 978-3-89710-310-8, Bonifatius GmbH Druk, Dortmund, 2005
  • Ojcze Święty witamy w Warszawie, Warszawa, 2006
  • Święty Andrzeju módl się za nami, Warszawa, 2006
  • Matka Nadziei w nadziei, Warszawa, 2007
  • Święty Andrzej Apostoł na drogach świata, Ząbki, 2008
  • Kościół i media w dialogu, Warszawa, 2008
  • Kościół i kultura w dialogu, Warszawa, 2008
  • Uchylone niebo. Medytacje w dwu wersach, Warszawa 2010, ISBN 978-83-88848-93-3.
  • Jezus Dzisiaj. Medytacje telewizyjne, Warszawa 2010, Apostolicum Wydawnictwo Księży Pallotynów Prowincji Chrystusa Króla, ISBN 978-83-7031-728-7.
  • Kolędy polskie, ISBN 83-911163-7-9.
  • Kościół i kultura w latach osiemdziesiątych XX wieku. Doświadczenia warszawskie, ISBN 978-83-7629-329-5, Oddział Instytutu Pamięci Narodowej, Katowice-Warszawa, 2011
  • Módlmy się, ISBN 978-83-63602-22-2,Wydawnictwo JUT, Szczebrzeszyn,2013
  • Ziemia Jezusa. Dawniej i dzisiaj, Apostolicum Wydawnictwo Księży Pallotynów Prowincji Chrystusa Króla, ISBN 978-83-7031-870-3, Ząbki, 2013

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Zmarł ks. Wiesław Niewęgłowski, wieloletni duszpasterz środowisk twórczych [online], www.pap.pl [dostęp 2023-12-14].
  2. Duszpasterstwo Środowisk Twórczych. [dostęp 2016-03-10].
  3. Tomasz Urzykowski: Roszady w Kościele. Księża idą na emerytury i misje. Gazeta Wyborcza – Gazeta Stołeczna, 2012-06-24. [dostęp 2012-06-24].
  4. Rafał Pasztelański, mz: Agent Bezpieki czy ofiara?. Życie Warszawy, 2006-09-23. [dostęp 2012-06-24].
  5. Komisja: ks. Wiesław Niewęgłowski nie współpracował z SB. ekai.pl, 2007-02-28. [dostęp 2012-06-24].
  6. Jerzy Bielecki. Bożogrobcy na ziemiach polskich (1163–2013). „Częstochowskie Studia Teologiczne”. XLI, s. 17, 2013. Częstochowa: Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „Regina Poloniae”. ISSN 0137-4087. [dostęp 2023-09-15]. 
  7. Rok 2006. wkoss.pl. [dostęp 2020-04-23].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]