Warszawa oskarża

Warszawa oskarża – pierwsza wystawa zorganizowana z inicjatywy Stanisława Lorentza^[1] przez Biuro Odbudowy Stolicy w wyzwolonej Warszawie, otwarta w Muzeum Narodowym 3 maja 1945 i trwająca do 28 stycznia 1946, choć planowano ją tylko na okres do czerwca 1945^[2]. Wystawa przedstawiała zniszczenia kultury polskiej w polskiej stolicy podczas obrony Warszawy, okupacji niemieckiej oraz powstania warszawskiego^[2].

Wystawa składała się między innymi ze zdjęć fotografów Zofii Chomętowskiej i Edwarda Falkowskiego. Ich zdjęcia przedstawiały przedwojenną (Chomętowska) i zburzoną, powojenną Warszawę (Chomętowska, Falkowski)^[3]. Na wystawie znalazły się również zdjęcia Marii Chrząszczowej.

Wystawa przedstawiała także zniszczenia zabytków architektury i sztuki, archiwów, bibliotek, muzeów, zbiorów prywatnych, dokumenty przedstawiające planowaną akcję grabieży i zniszczeń. Znalazły się na niej m.in. posąg Zygmunta III Wazy ze zniszczonej kolumny i zdewastowane eksponaty muzealne (między innymi strzaskana ceramika, potłuczone reliefy i rzeźby, zniszczone sarkofagi i mumie, podziurawione kulami lub pocięte obrazy i gobeliny, zniszczone akta)^[4].

W przygotowaniu wystawy pomagali między innymi architekt i urbanista Jerzy Hryniewiecki, muzeolog Stanisław Lorentz, architekci Jerzy Staniszkis, Stanisław Zamecznik^[1], Maciej Nowicki oraz Tadeusz Przypkowski (Zofia Chomętowska i Tadeusz Przypkowski byli pomysłodawcami części fotograficznej). Komisarzem wystawy z ramienia BOS był Stanisław Albrecht^[1].

Wystawa gościła następnie w Tokio, Moskwie, Londynie, Paryżu, Nowym Jorku, Budapeszcie, Pradze i Berlinie.

• Grabież polskich dóbr kultury w czasie II wojny światowej

• Warszawa oskarża w bazie Repozytorium Cyfrowego Filmoteki Narodowej.
• Przewodnik po wystawie Warszawa oskarża. ojczyzna.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)].