Wahadło (narzędzie tortur)
Wahadło, nazywane też strappado, było torturą niepowodującą uszkodzeń skóry, za to zrywającą mięśnie i więzadła. Zaczynano ją od związania rąk ofiary z tyłu, przez pęta przewiązywano linę, którą przeciągano przez przymocowany do sufitu hak. Często do stóp przymocowywano ciężary, jako dodatkowe obciążenie[1]. Gdy kat pociągnął wolny koniec liny, ręce torturowanego zaczynały wyginać się w stronę pleców. Czynił to powoli, co potęgowało ból. Po pewnym czasie, coraz mocniejszego podciągania, kości wyskakiwały ze stawów, czasem nawet pękały i zostawały zerwane ścięgna. Wtedy ręce ofiary znajdowały się równolegle do głowy.
Osobie torturowanej nie pomagały omdlenia. Nad tym czuwał medyk obecny przy przesłuchaniu[potrzebny przypis]. W razie konieczności podawał lekarstwa trzeźwiące. Gdy w katowni nie było medyka, osobę torturowaną po prostu polewano wodą. Wtedy torturę zaczynano na nowo.
Wahadło było stosowane przez Inkwizycję. Więzień poddawany tej torturze podnoszony był o ok. 2 metry nad podłogą. Gdy zawisał w takiej niewygodnej pozycji, przesłuchanie było kontynuowane. Jeśli ponownie odmówił udzielenia odpowiedzi na pytania inkwizytora, jego ciało było podnoszone jeszcze wyżej, aż do sufitu; po czym kat upuszczał ofiarę, zatrzymując linę w połowie drogi, tak, aby nie doszło do zetknięcia z podłogą. Tylko złożenie zeznania bądź utrata przytomności mogły zatrzymać ów proces. Wahadło uznawane było zazwyczaj za torturę przygotowawczą, stosowaną we wstępnej fazie tortur[1][2].
Do współczesnych przypadków stosowania tej tortury zaliczyć można użycie wahadła przez żołnierzy amerykańskich w więzieniu Abu Ghraib, na terenie Iraku[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Tadeusz Maciejewski: Narzędzia tortur, sądów bożych i prób czarownic. Koszalin: 1997, s. 63. (pol.).
- ↑ Edward Burman, The Inquisition: the hammer of heresy, New York: Dorset Press, 1992, s. 64, ISBN 0-88029-909-6, ISBN 978-0-88029-909-1 (ang.).
- ↑ Kate Zernike: Detainees depict abuses by guard in prison in Iraq. The New York Times, 22 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-22]. (ang.).
