Wacław Kubacki

Wacław Kubacki
Data i miejsce urodzenia	7 września 1907 ; Nieszawa
Data i miejsce śmierci	16 grudnia 1992 ; Kraków
	profesor nauk filologicznych
	Specjalność: historia literatury polskiej
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1937
Habilitacja	1945
Profesura	1949
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński; Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
	Odznaczenia

Wacław Kubacki (ur. 7 września 1907 w Nieszawie, zm. 16 grudnia 1992 w Krakowie) – polski historyk literatury, krytyk, pisarz.

Życiorys

Kształcił się w szkole powszechnej w Nieszawie. Jego nauczycielem łaciny był o. Maksymilian Maria Kolbe, który następnie skierował go do dalszej nauki w Gimnazjum w Sanoku^[1]. Studiował w Austrii i we Włoszech, w czym pomógł mu Stefan Kołaczkowski^[1]. Rozprawę doktorską na temat "Średniowieczne legendy franciszkańskie w Polsce" ukończył w 1937 uzyskując doktorat, po czym kształcił się na studiach w Niemczech, Szwajcarii i Francji, w czym wsparł go Mieczysław Grydzewski^[1].

Debiutował jesienią 1927 w Dodatku Naukowo-Literackim „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, a pierwszy szkic krytyczny ukazał się w 1932 w „Wiadomościach Literackich”^[1]. W 1933 otrzymał I nagrodę (ex aequo) w konkursie „Wiadomości Literackich” za artykuł dotyczący zagadnień psychologicznych w filmie (w jury zasiadał m.in. Antoni Słonimski)^[1].

W maju 1945 r. przeniósł się z Częstochowy do Poznania. Został adiunktem przy Seminarium Historii Literatury Polskiej na UAM. Jesienią 1945 habilitował się na podstawie napisanej w czasie okupacji rozprawy o III części Dziadów. W 1949 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1958 — profesora zwyczajnego. Kubacki w 1953 przeniósł się do Krakowa. Profesor UJ. W latach 1971–1972 redaktor naczelny „Literatury na Świecie”^[2].

W 1949 został odznaczony przez Prezydenta RP Bolesława Bieruta Orderem Sztandaru Pracy II klasy^[3]. 21 lipca 1968 otrzymał Państwową Nagrodę Literacką I Stopnia^[4]. Pochowany został na cmentarzu w Tropiu koło Nowego Sącza^[5]

Twórczość

Pierwiosnki polskiego romantyzmu – 1949, książka historycznoliteracka
Kartki na wietrze – 1950, proza poetycka
Arcydramat Mickiewicza – 1951, rozprawa historycznoliteracka
Smutna Wenecja – 1967, powieść^[6]
Malwy na Kaukazie -1969, dziennik podróży
Koncert na orkiestrę – 1970, powieść
Sen nocy letniej – 1974, powieść
Z Mickiewiczem na Krymie – 1977, książka biograficzna
Temat z wariacjami – 1982, powieść^[7]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Grydzewski – mecenas, „Wiadomości”, nr 18 (1518), 4 maja 1975, s. 2 .
↑ Franciszek Ziejka "Wacław Kubacki (1907-1992)"
↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1949 r. w sprawie nadania Orderu „Sztandar Pracy” (M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58).
↑ Nowiny Rzeszowskie, nr 172 (5927), 20-21-22 lipca 1968, s. 2.
↑ In memoriam Lista pamięci UJ
↑ WacławW. Kubacki WacławW., Smutna Wenecja, Warszawa: Czytelnik, 1967 .
↑ WacławW. Kubacki WacławW., Temat z wariacjami, wyd. 1, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, ISBN 83-06-00744-1, OCLC 9202181 [dostęp 2022-02-03] .

[W-1] Grydzewski – mecenas, „Wiadomości”, nr 18 (1518), 4 maja 1975, s. 2 .

[2] Franciszek Ziejka "Wacław Kubacki (1907-1992)"

[3] Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1949 r. w sprawie nadania Orderu „Sztandar Pracy” (M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58).

[4] Nowiny Rzeszowskie, nr 172 (5927), 20-21-22 lipca 1968, s. 2.

[5] In memoriam Lista pamięci UJ

[smutna-6] WacławW. Kubacki WacławW., Smutna Wenecja, Warszawa: Czytelnik, 1967 .

[7] WacławW. Kubacki WacławW., Temat z wariacjami, wyd. 1, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, ISBN 83-06-00744-1, OCLC 9202181 [dostęp 2022-02-03] .

[1]