Włodzimierz Barankiewicz
 porucznikszeregowiec (po degradacji) | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 maja 1931 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1955–1961 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Zarząd II Sztabu Generalnego |
| Stanowiska |
referent |
Włodzimierz Barankiewicz (ur. 7 maja 1931 w Łodzi, zm. XXI wiek[1]) – polski wojskowy, oficer wywiadu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył w czasie okupacji szkołę powszechną, w 1950 łódzkie Liceum Administracyjno-Handlowe i w 1953 Szkołę Główną Służby Zagranicznej. Już na studiach podjął pracę w SGPiS[2].
W 1955 został powołany do czynnej służby wojskowej, 20 sierpnia 1955 w stopniu chorążego odkomenderowano do dyspozycji szefa Zarządu II Sztabu Generalnego WP. Od maja 1956 został zatrudniony na etacie niejawnym w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[2].
Od czerwca 1956 do maja 1958 pełnił służbę w Wydziale Politycznym Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie Zachodnim, od 8 sierpnia 1955 był attaché Ambasady PRL w Wiedniu. W 1959 został mianowany porucznikiem. 31 października 1961 porzucił służbę, oddając się w ręce władz amerykańskich.
Dwukrotnie (16 września 1966 w Wiedniu i w 1974 w Berlinie Zachodnim) dokonywał prób werbunku Polaków, przedstawiając się jako agent CIA[3][2].
Po porzuceniu służby został zdegradowany w kraju do stopnia szeregowca[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jacek Barankiewicz, Był podwójnym szpiegiem? Ktoś odkrył, że Żydem? Trzy tożsamości Włodzimierza Barankiewicza [online], www.polityka.pl, 2024 [dostęp 2024-11-08] (pol.).
- ↑ a b c d Leszek Pawlikowicz: Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956–1964. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2004, s. 54, 83, 301–305. ISBN 83-7399-074-7.
- ↑ Instytut Pamięci Narodowej: Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. [w:] Biuletyn [on-line]. IPN, 2007. [dostęp 2014-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-11)]. (pol.).