Węsiory
54°13′53″N 17°50′38″E/54,231389 17,843889| wieś | |
 Kościół filialny pw. Matki Boskiej Różańcowej w Węsiorach. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
745 |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
83-320[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GKA |
| SIMC |
0174881 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | |
Położenie na mapie gminy Sulęczyno  | |
| 54°13′53″N 17°50′38″E/54,231389 17,843889[1]
| |
| Strona internetowa | |
Węsiory (kaszub. Wãsorë) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sulęczyno[3][4].
Miejscowość leży na Pojezierzu Kaszubskim, przy drodze wojewódzkiej nr 228. Siedziba sołectwa Węsiory.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0174898 | Borowiec | część wsi (do 2023 r.) |
| 0174906 | Czarlino | część wsi (do 2023 r.) |
| 0174912 | Szkudłowo | część wsi |
| 0174929 | Szymanowo | część wsi |
| 0174935 | Węsierska Huta | część wsi |
| 0174941 | Wygoda | część wsi |
| 0174958 | Zarębiska | część wsi |
| 0174964 | Żmudowo | część wsi |
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego[5]. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wieś znajduje się na turystycznym 
Szlaku Kamiennych Kręgów[6].
W pobliżu wsi zachowało się cmentarzysko Gotów z I-III wieku. Zachowały się trzy kamienne kręgi i część czwartego oraz 20 kurhanów. Średnica największego kręgu wynosi 26 metrów i ułożona jest z kamieni o wysokości ok. 1,5 m. Pośrodku niektórych znajdują się kamienne stele. Groby ciałopalne lub szkieletowe znajdują się w różnych miejscach w obrębie kręgów. Kurhany mają koliste podstawy o średnicy od 4 do 16 metrów i niekiedy również stele kamienne na szczycie[7].
O badaniach archeologicznych prowadzonych na cmentarzysku opowiada powieść dla młodzieży Skarb Atanaryka (1960) Zbigniewa Nienackiego[8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145398
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1445 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
- ↑ Edyta Łosińska, Leśny spacer do miejsca owianego aurą tajemniczości, „Dziennik Bałtycki”, 228, 30 września 2022, s. 32, ISSN 2353-6160.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 326-327, ISBN 978-83-7495-133-3.
- ↑ Zbigniew Nienacki, Pan Samochodzik i skarb Atanaryka, Wydawnictwo Edipresse-Kolekcje, Warszawa 2016 ISBN 83-7989-760-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Węsiory. wesiory.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-01)].
- Węsiory, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 262.
Galeria - kamienne kręgi
[edytuj | edytuj kod]
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Części wsi | |
| Miejscowości zniesione |
