Przejdź do zawartości

Volturno

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Volturno
ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Włochy

Rzeka
Długość 175 km
Powierzchnia zlewni

5550 km²

Średni przepływ

82,1 m³/s

Źródło
Miejsce Apeniny
Wysokość

500 m n.p.m.

Współrzędne

41°38′13″N 14°04′13″E/41,636944 14,070278

Ujście
Recypient Morze Tyrreńskie
Miejsce

Rocchetta a Volturno

Wysokość

0 m n.p.m.

Współrzędne

41°01′27,1″N 13°55′40,1″E/41,024189 13,927798

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Volturno (w starożytności znana jako Volturnus, od łac. volvere; „kołysać, falować”) – rzeka płynąca w środkowej części Półwyspu Apenińskiego, we Włoszech. Należy do zlewiska Morza Tyrreńskiego.

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Rzeka o długości 175 km, powierzchnia dorzecza wynosi ok. 5,5 tys. km². Źródła Volturno znajdują się w Apeninie Abruzyjskim, w środkowej części Gór Apenińskich, na wysokości ok. 500 m n.p.m., nieopodal miejscowości Rocchetta a Volturno. Początkowo Volturno płynie w kierunku południowo-wschodnim aż do połączenia z rzeką Calore niedaleko Caiazzo, kiedy to zmienia kierunek biegu na południowy aż do miejscowości Venafro, następnie skręca na południowy zachód, przepływa obok miasta Kapua, i uchodzi do Zatoki Gaeckiej w Castel Volturno, na północny zachód od Neapolu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Rzeka zawsze miała istotne znaczenie militarne, kolonia Volturnum została założona przez Rzymian w 194 p.n.e., przy ujściu na południowym brzegu; obecnie znajduje się ok. 1,5 km w głąb lądu. Podczas oblężenia Capui przez wojska rzymskie umiejscowiony w tym miejscu fort, wraz z Puteoli, służył jako źródło zaopatrzenia dla armii rzymskiej. Oktawian August założył tutaj kolonię dla weteranów. Via Domitiana z Sinuessa do Puteoli przecinała rzekę w tym miejscu, część z pozostałości po moście jest widocznych do dziś. Rzeka była wykorzystywana do żeglugi aż do wysokości Capui.

W 554, bizantyjski generał Narses, podczas wojen gockich pokonał armię frankisko-alamańską niedaleko rzeki Volturno.

W następstwie inwazji na południowe Włochy w 1860, dokonanej przez rewolucjonistów włoskich pod przywództwem Giuseppe Garibaldiego, Franciszek II, król Obojga Sycylii zbiegł wraz z wojskiem z Neapolu i zajął pozycje obronne na południowym brzegu rzeki. W dniu 1 października 1860 roku doszło do zwycięskiej dla rewolucjonistów bitwy nad rzeką Volturno.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]