Przejdź do zawartości

Vlissingen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vlissingen
Ilustracja
Panorama miasta
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Holandia

Prowincja

 Zelandia

Burmistrz

Letty Demmers-van der Geest (2014)[1]

Powierzchnia

344,98 km²

Populacja (2012)
• liczba ludności
• gęstość


42 864
124 os./km²

Nr kierunkowy

0118

Kod pocztowy

4380-4389

Plan Vlissingen
Położenie na mapie Zelandii
Mapa konturowa Zelandii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Vlissingen”
Położenie na mapie Holandii
Mapa konturowa Holandii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Vlissingen”
Ziemia51°27′N 3°35′E/51,450000 3,583333
Strona internetowa

Vlissingengmina i miasto w południowo-zachodniej części Holandii, położone na dawnej wyspie Walcheren (prowincja Zelandia). Liczy 42 864 mieszkańców (2012). Vlissingen otrzymało prawa miejskie w 1315. W XVII stuleciu było główną bazą dla statków Kompanii Wschodnioindyjskiej i ważnym portem.

Obecnie Vlissingen jest znane głównie z przystani Holenderskiej Marynarki Wojennej, położonej nad brzegami Skaldy. Oprócz tego znajduje się tu stocznia Damen Schelde Naval Shipbuilding (poprzednia nazwa: Koninklijke Maatschappij De Schelde, w której w latach 1936-1938 został zbudowany dla polskiej marynarki wojennej okręt podwodny ORP Orzeł), rafineria, przetwórnie rybne, huta aluminium. Vlissingen dysponuje połączeniem kolejowym i drogowym z Bredą oraz promowym z Breskens (Zelandia). Połączenie promowe do Sheerness (Wielka Brytania) zostało zlikwidowane w maju 1994 roku[2]. W okolicach Vlissingen działa elektrownia jądrowa Borsele o mocy 477 MW.

Z ważniejszych atrakcji turystycznych można wymienić: kościół Grote Kerk (z XIV w.), wieżę Więzienną (koniec XVI w.), barokowe kamienice (XVII w.), ratusz miejski (XVIII w.), muzeum morskie, twierdza Fort Rammekens (XVI w.). Miasto posiada liczne kąpieliska oraz przystań jachtową.

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. vlissingen.nl: Burgemeester Letty Demmers-van der Geest. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)]. (niderl.).
  2. Olau Line (dostęp 20 sierpnia 2009).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]