Przejdź do zawartości

Vive Kielce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

KS Iskra Kielce S.A.[1]polski męski klub piłki ręcznej, założony w 1965 w Kielcach jako sekcja Iskry Kielce. Dwudziestokrotny mistrz Polski, siedemnastokrotny zdobywca Pucharu Polski, zwycięzca Ligi Mistrzów w sezonie 2015/2016.

Industria Kielce
Pełna nazwa

Klub Sportowy Iskra Kielce Spółka Akcyjna

Maskotka

Dzik Kiełek

Barwy

żółto-biało-niebieskie

Data założenia

1965

Debiut w najwyższej lidze

1975

Liga

ORLEN Superliga

Państwo

 Polska

Adres

ul. Robotnicza 5
25-662 Kielce

Hala sportowa

Hala Legionów
ul. Leszka Drogosza 15
25-900 Kielce

Właściciel

Świętokrzyska Grupa Przemysłowa (Industria)

Prezes

Szczepan Ruman (oddelegowany Przewodniczący Rady Nadzorczej do pełnienia obowiązków prezesa)

Trener

Tałant Dujszebajew

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Historyczne nazwy

[edytuj | edytuj kod]
Lata Nazwa
1965 1973 Iskra Kielce
1973 1991 Korona Kielce
1991 1994 Iskra Kielce
1994 1996 Iskra/Ceresit Kielce
1996 1998 Iskra Kielce
1998 1999 Iskra/Lider Market Kielce
2000 Strzelec/Lider Market Kielce
2001 2002 Kolporter/Lider Market Kielce
2002 Kolporter Kielce
2002 2009 Vive Kielce
2009 2014 Vive Targi Kielce
2014 2017 Vive Tauron Kielce
2017 2020 PGE Vive Kielce
2020 2022 Łomża Vive Kielce
2022 Łomża Industria Kielce
2023 Industria Kielce
2023 Barlinek Industria Kielce[2]
2023 Industria Kielce[3]
Kiełek – maskotka Vive Tauron Kielce

Sekcja męska

[edytuj | edytuj kod]

Historia klubu zaczyna się w 1965 roku, kiedy to z zawodników SHL-u Kielce utworzono sekcję piłki ręcznej w Iskrze Kielce – wielosekcyjnym klubie powstałym w 1935 roku pod nazwą Granat, a reaktywowanym w 1952 roku pod nazwą Stal Zakłady Metalowe Kielce i noszącym tę nazwę do 1957 r. Sezon 1969/1970 zakończył awansem do III ligi centralnej, a rok później wywalczył prawo do gry w II lidze. Pierwszy awans do ekstraklasy wywalczył 16 marca 1975 roku pod nazwą MKS Korona. Z racji braku własnej hali mecze ligowe jako gospodarz piłkarze rozgrywali w Mielcu, co miało duży wpływ na wyniki osiągane przez zespół, który po sezonie spadł klasę niżej. W sezonie 1978/1979 klub ponownie awansował do ekstraklasy i po sezonie zajął 8. lokatę. W następnym sezonie osiąga pierwszy sukces: brązowy medal mistrzostw Polski. W ekstraklasie kielczanie utrzymywali się aż do końca sezonu 1982/1983, w którym klub został mocno osłabiony. Jednym z najlepszych zawodników klubu był wtedy Zbigniew Tłuczyński, który został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w drużynie Śląska Wrocław.

Ponowny awans do ekstraklasy klub uzyskał w sezonie 1983/1984 i od tego momentu pozostają w niej aż do chwili obecnej. W 1985 roku, podczas finałowego turnieju w Płocku, kielczanie wywalczyli Puchar Polski, który był największym ówczesnym sukcesem w historii klubu.

Od 1985 do połowy 2006 roku mecze piłki ręcznej były rozgrywane w hali sportowej przy ul. Krakowskiej mieszczącej około 1600 osób. Pierwsza bramka w nowej hali została zdobyta przez Jacka Szulca podczas meczu z Hutnikiem Kraków. Sezon kielczanie zakończyli na miejscu czwartym. W kolejnych sezonach zajęli miejsca odpowiednio: piąte, dziewiąte, siódme i czwarte.

W 1991 roku doszło do podziału i z dotychczasowego klubu MKS Korona Kielce została wydzielona sekcja piłki ręcznej, której nadano nazwę Iskra Kielce.

Lata 90. XX wieku były okresem największych sukcesów klubu. 1 maja 1993 roku, na dwie kolejki przed końcem rozgrywek, Iskra zapewniła sobie pierwsze mistrzostwo w historii klubu mając 44 punkty na koncie i wyprzedzając Petrochemię Płock i Warszawiankę Warszawa. Rok później zajęli drugie miejsce, by w następnym sezonie znowu sięgnąć po złoto, które wywalczyli dopiero w ostatnim piątym meczu z drużyną z Płocka (rozgrywki toczą się systemem play-off) wygrywając 29:25. Kolejny sezon Iskra zakończyła na trzecim miejscu, by znów sięgnąć po złoto rok później uzyskując przewagę 11 punktów nad drugim Śląskiem Wrocław. W sezonie 1998/1999 obroniła wywalczone rok wcześniej Mistrzostwo Polski.

W 2000 roku klub musiał zadowolić się Pucharem Polski, a rok później 3 miejscem w walce o mistrzostwo kraju. Sezon 2001/2002], w którym siódemka z Kielc występowała pod nazwą Kolporter, był słabszy od poprzednich. Ligę zakończyła na piątym miejscu, a w Pucharze Polski przegrała złoto z Warszawianką, w zaciętym meczu, do rozstrzygnięcia którego potrzebne były dwie dogrywki.

Klub notował także spore sukcesy w europejskich rozgrywkach. W roku 1995 przegrał walkę o ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów. Dwa lata później w Pucharze Federacji przegrali dwumecz o półfinał z THW Kiel – późniejszym zdobywcą Pucharu. Pierwszy mecz zakończył się wynikiem 28:27 dla kielczan, co było sensacją zarówno w Polsce jak i w Niemczech, natomiast drugi różnicą 5 bramek na korzyść niemieckiego zespołu.

W 1999 roku klub osiągnął największy dotychczasowy sukces awansując do Ligi Mistrzów wygrywając z mistrzem Szwecji. Była to pierwsza męska drużyna z Polski, która wystąpiła w tych najbardziej prestiżowych rozgrywkach w tej dyscyplinie. Rozgrywki zakończyła na trzecim miejscu zdobywając 6 punktów. Kolejny występ w Lidze Mistrzów miał miejsce w roku 2003, w którym drużynie zabrakło tylko jednej bramki by wyjść z grupy.

W 2002 roku klub został przejęty przez mającego holenderskie korzenie i mieszkającego w Kielcach biznesmena – właściciela VIVE Textile RecyclingBertusa Servaasa. Już rok później klub pod nazwą Vive Kielce zdobył pierwszy w swojej historii dublet: Mistrzostwo i Puchar Polski. Pod prezesurą nowego właściciela w klubie nastąpiły liczne zmiany organizacyjne oraz postawiono na rozwój i szkolenie młodzieży. Rozpoczęto także sukcesywne budowanie drużyny, która ma się liczyć na europejskich parkietach. Od 2008 roku drużyną kierował Bogdan Wenta – trener reprezentacji Polski, z którą zdobył dwa medale podczas mistrzostw świata: srebrny w 2007 i brązowy w 2009. Już po roku prowadzenia drużyny Wencie udało się powtórzyć sukces klubu z 2003 – Vive po raz drugi zdobyło mistrzostwo i Puchar Polski 2009. Drużynę wzmocniło także kilku klasowych zawodników z Polski i zagranicy występujących m.in. w Bundeslidze. 11 sierpnia 2009 roku Vive Kielce podpisało z Targami Kielce pięcioletnią umowę o sponsoring jednocześnie zmieniając logo i nazwę na Vive Targi Kielce.

Kolejny sezon: 2009/2010 to okres dominacji klubu na krajowych parkietach. Zarówno w lidze jak i Pucharze Polski Vive Targi Kielce, jako pierwszy klub w historii polskiego szczypiorniaka[4], wygrało wszystkie mecze i drugi raz z rzędu zapewniło sobie dublet: Mistrzostwo Polski oraz Puchar Polski.

W tym też sezonie, wygrywając eliminacje znaleźli się w fazie grupowej, elitarnych rozgrywek Ligi Mistrzów. Do grupy B trafili z zespołami MKB Veszprém KC, Rhein-Neckar Löwen, RK Gorenje Velenje, Chambéry Savoie Handball i HC Bosna Gas Sarajewo. Powrotem do Ligi Mistrzów po 6 latach był mecz zagrany w Hali Legionów z drużyną RK Gorenje Velenje zakończony wygraną 23:21. Bohaterami meczu zostali rozgrywający Henrik Knudsen – który zdobył dla swojego zespołu aż 15 bramek – oraz obrotowy Rastko Stojković z czterema trafieniami. Rozgrywki grupowe Vive zakończyło na trzecim miejscu zdobywając 9 punktów i w 1/8 finału zmierzyło się z bardzo mocną ekipą HSV Hamburg. Pierwszy mecz u siebie kielczanie przegrali różnicą 6 bramek, w rewanżowym meczu w Hamburgu wygrali 3 bramkami, jednakże z dalszego awansu cieszyli się zawodnicy niemieckiego klubu. Była to najwyższa lokata jaką osiągnął Polski zespół po zmianie systemu rozgrywek w Lidze Mistrzów.

Jak donosiły media, do sezonu 2010/2011, Kielczanie przystąpili z bardzo dużym jak na warunki polskie budżetem, wynoszącym około 10 milionów złotych[5]. Jeszcze przed sezonem, z klubu odszedł za obopólną zgodą, Mark Bult, holenderski zawodnik, wcześniej grający w Bundeslidze. Bult w wywiadzie prasowym udzielonym Gazecie Wyborczej[6], winą za rozstanie obarczył trenera Vive Targi Kielce Bogdana Wentę, a także zasugerował, że powodem niechęci Wenty do niego był fakt, że jest on obcokrajowcem. Po ukazaniu się wywiadu prezes zarządu klubu Bertus Servaas w oświadczeniu wydanym przez niego w imieniu zarządu klubu zdementował twierdzenia Bulta[7].

17 listopada 2010 roku klub Vive Targi Kielce został wyróżniony nagrodą biznesu sportowego DEMES w kategorii Drużyna Roku. Jego konkurentami były: Lech Poznań, Skra Bełchatów, Asseco Prokom Gdynia, Unia Leszno[8].

Sezon 2010/2011 nie należał do zbyt udanych dla kieleckich szczypiornistów. W Lidze Mistrzów los przydzielił kielczan do grupy A zgodnie określanej najsilniejszą grupą w historii tych rozgrywek[9]. W tak zwanej "grupie śmierci" oprócz Kielc znalazły się: THW Kiel, Barcelona Borges, Rhein-Neckar Löwen, Celje Pivovarna Laško i Chambéry Savoie HB. Pomimo wielkich oczekiwań podopieczni Bogdana Wenty zajęli ostatnią lokatę w grupie zdobywając zaledwie 4 punkty. Inaczej było na krajowych parkietach – od maja 2009 roku kielczanie zaliczyli serię 53 meczów bez porażki[10]. Tak też było 20 marca 2011 gdzie w Orlen Arenie odbywał się Finał Pucharu Polski pomiędzy Vive Targi Kielce i Orlen Wisłą Płock. Mistrzowie Polski nie dali żadnych szans gospodarzom wygrywając aż 35:22 (19:9). Nic nie wskazywało na to, co się później stało – 3 kwietnia 2011 roku doszło do pierwszej przegranej po prawie dwóch latach – porażka 29:32 z odwiecznym rywalem Orlen Wisłą Płock we własnej hali w ostatnim meczu rundy zasadniczej. Następnie przyszedł czas na finały Mistrzostw Polski, w których pierwszy mecz przed własną publicznością kielczanie rozstrzygnęli na swoją korzyść natomiast w drugim, ulegli podopiecznym Larsa Walthera po dogrywce 30:32. Drużyna Vive pojechała do Płocka z nastawieniem, że przynajmniej jeden mecz musi wygrać, jednak nie przełożyło się to na wyniki spotkań i w rezultacie przegrała rywalizację o Mistrzostwo Polski w stanie 1:3.

Władze klubu z prezesem Bertusem Servaasem na czele nie pozostały obojętne wobec zaistniałej sytuacji. Już trzy dni po ostatnim meczu finałowym podjęto ostre decyzje. Rafał Gliński, Witalij Nat, Paweł Podsiadło, Henrik Knudsen, Kazimierz Kotliński, Daniel Żółtak i Mirza Džomba znaleźli się w grupie zawodników, którzy mieli poszukać sobie nowych klubów[11], a tym, którzy pozostali obniżono kontrakty – według nieoficjalnych źródeł o 15%[12]. Jedyną osobą, która nie zgodziła się warunki postawione przez klub był Mariusz Jurasik[11]. Prezes podjął zatem decyzję o sprowadzeniu nowego prawoskrzydłowego, którym okazał się Islandczyk – Þórir Ólafsson z niemieckiego TuS Nettelstedt-Lübbecke. Po kilku dniach doszło ponownie do rozmów Bertusa Servaasa z Mariuszem Jurasikiem, który zgodził się grać dalej w VTK za połowę wartości kontraktu[12].

Do sezonu 2011/2012 Vive Targi Kielce przystąpiło z kadrą liczącą 16 zawodników. Do zespołu oprócz Ólafssona dołączyli uprzednio zakontraktowani: Denis Buntić (CB Ademar León), Grzegorz Tkaczyk (Rhein-Neckar Löwen), Sławomir Szmal (Rhein-Neckar Löwen) i Bartłomiej Tomczak (Zagłębie Lubin). Kadrę uzupełnił wychowanek kieleckiego klubu – dwudziestoletni Mateusz Przybylski.

Pierwszy sprawdzian umiejętności podopiecznych Bogdana Wenty miał miejsce 3 i 4 września 2011 w Hali Legionów, gdzie odbywał się turniej o Dziką Kartę Velux EHF Champions League. Tylko zwycięzca miał prawo zagrać w fazie grupowej tych rozgrywek. W sobotę pierwszy mecz kielczanie stoczyli z hiszpańskim Cuatro Rayas Valladolid wygrywając go 21:19 i awansując do finału, w którym kilkadziesiąt minut wcześniej znalazł się zespół Rhein-Neckar Löwen pokonując po dogrywce francuską Dunkierkę 36:30. Bardzo wyrównany, niedzielny mecz finałowy zakończył się dogrywką, w której ostatecznie kielczanie okazali się lepsi wygrywając z "Lwami" 32:30. Było to także pierwsza wiktoria kielczan nad tą drużyną. Dzięki temu zwycięstwu i awansowi do Ligi Mistrzów po raz pierwszy w historii w fazie grupowej tych rozgrywek znalazły się dwa polskie zespoły. Jednocześnie Vive Targi Kielce zostały pierwszą polską drużyną, która trzy razy z rzędu zakwalifikowała się do Ligi Mistrzów.

8 stycznia 2014 Bogdana Wentę na stanowisku trenera zastąpił Tałant Dujszebajew.

W 2014 r. klub otrzymał Odznakę Honorową Województwa Świętokrzyskiego[13]. We wrześniu 2014 zmienił nazwę z Vive Targi Kielce na Vive Tauron Kielce[14].

Po wygraniu w maju 2016 EHF Ligi Mistrzów jest pierwszym polskim zespołem, który we wrześniu 2016 wystąpił w Klubowych Mistrzostwach Świata IHF Super Globe.

3 czerwca 2018 po zwycięstwie w dwumeczu 33:28 i 33:29 z zespołem Orlen Wisła Płock zrównał się w liczbie tytułów Mistrza Polski z zespołem Śląsk Wrocław. 25 maja 2019 po zwycięstwie w drugim meczu finałowym 32:25 z zespołem Orlen Wisła Płock (pierwszy mecz zakończył się remisem 26:26) jest samodzielnym liderem Mistrzostw Polski w piłce ręcznej mężczyzn. Ze względu na panującą epidemię koronawirusa, 23 marca 2020 władze PGNiG Superligi postanowiły przedwcześnie zakończyć rozgrywki i na podstawie spotkań rozegranych do 12 marca (wszystkich do 24. kolejki i jednego meczu 25. serii), Vive zdobyło siedemnasty tytuł Mistrza Polski.

Sekcja żeńska

[edytuj | edytuj kod]

W swojej historii klub miał także sekcję żeńską piłki ręcznej. Po raz pierwszy została utworzona w 1968 roku. W jej skład wchodziła większość piłkarek ręcznych z Żaka Kielce. a ich trenerem został Marian Grzesik. W okresie od 1968 do 1973 roku zawodniczki występowały w II lidze. W 1971 roku zajęły pierwsze miejsce w rozgrywkach, jednak nie awansowały do najwyższego szczebla rozgrywek. W 1973 sekcja została przejęta przez Koronę Kielce. W jej barwach występowała tylko przez sezon 1973/1974, po którym drużyna została przekazana do Budowlanych Kielce.

Po raz kolejny sekcja powstała przed sezonem 2004/2005, kiedy to klub przejął sekcję kobiet od klubu Łysogór Kielce. Klub Vive Targi w sezonie 2005/2006 awansował do ekstraklasy kobiet. Z uwagi na przebudowę zespołu mężczyzn, wymagającą znacznych nakładów finansowych, drużyna kobiet została wycofana z rozgrywek i w lipcu 2006 roku połączona z sekcją kobiecą KSS Kielce, do której przeszły zawodniczki.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Krajowe

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]

Bilans występów

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Rozgrywki ligowe Puchar
Polski
Europejskie Puchary
Poziom Miejsce Liga
Mistrzów
Puchar
EHF
Puchar
Zdobywców Pucharów
Challenge
Cup
1965/1966 IV liga nz nz
1966/1967
1967/1968
1968/1969
1969/1970
1970/1971 III liga 1
1971/1972 II liga 3
1972/1973 5
1973/1974 2
1974/1975 1
1975/1976 Ekstraklasa 10
1976/1977 II liga 2
1977/1978 1
1978/1979 Ekstraklasa 8
1979/1980 brąz
1980/1981 7
1981/1982 8
1982/1983 9
1983/1984 II liga 1
1984/1985 Ekstraklasa 4 złoto
1985/1986 5 nz
1986/1987 9
1987/1988 7
1988/1989 8
1989/1990 4
1990/1991 4 1R
1991/1992 12
1992/1993 złoto
1993/1994 złoto 2R
1994/1995 srebro Finalista 2R
1995/1996 złoto Finalista 1/4
1996/1997 brąz Finalista 1R
1997/1998 złoto nz 1/4
1998/1999 złoto nz 1/32
1999/2000 4 złoto FG
2000/2001 brąz Finalista 2R
2001/2002 5 Finalista 2R
2002/2003 złoto złoto 2R
2003/2004 srebro złoto FG 3R
2004/2005 brąz nz 1R
2005/2006 4 złoto 1/4
2006/2007 brąz Finalista 1R
2007/2008 brąz Finalista 1/8
2008/2009 złoto złoto 2R
2009/2010 złoto złoto 1/8
2010/2011 Superliga srebro złoto FG
2011/2012 złoto złoto 1/8
2012/2013 złoto złoto brąz
2013/2014 złoto złoto 1/8
2014/2015 złoto złoto brąz
2015/2016 złoto złoto złoto
2016/2017 złoto złoto 1/8
2017/2018 złoto złoto 1/4
2018/2019 złoto złoto 4
2019/2020 złoto 1/8
2020/2021 złoto złoto 1/8
2021/2022 złoto Finalista srebro
2022/2023 złoto Finalista srebro
2023/2024 srebro Finalista 1/4

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

W dotychczasowej historii występów w europejskich pucharach Vive uczestniczyło w dziewięciu edycjach Ligi Mistrzów, siedmiu edycjach Pucharu Zdobywców Pucharów, czterech edycjach Pucharu EHF oraz jednej edycji Pucharu Challenge. Z łącznej liczby 114 rozegranych meczów 58 zakończyły się wygraną, 8 zostało zremisowanych i 48 przegranych. Do sezonu 2012/13 największym sukcesem było dojście do 1/8 EHF Liga Mistrzów 2009/2010, 1/4 Pucharu Zdobywców Pucharów 1995/1996 oraz 1/4 Pucharu EHF 1997/1998 i 2005/2006.

Sezon 2012/13 był bardzo udanym dla drużyny Vive Targi Kielce, która jako druga drużyna w historii, po hiszpańskim Ciudad Real awansowała do 1/8 rozgrywek z kompletem zwycięstw[15]. Kilka tygodni później kielczanie mogli cieszyć się z kolejnego historycznego wyczynu, jako pierwsza polska drużyna piłkarzy ręcznych awansowali do Final Four EHF Liga Mistrzów 2012/2013[16]. 1 czerwca 2013 drużyna żółto-biało-niebieskich w półfinale Ligi Mistrzów musiała uznać wyższość zespołu FC Barcelona, przegrywając z nią 23:28. W niedzielę 2 czerwca, Vive Targi Kielce pokonując THW Kiel 31:30, w dramatycznych okolicznościach. Dzięki temu zwycięstwu Vive zostało pierwszą polską klubową drużyną w XXI wieku która osiągnęła po raz pierwszy najniższe podium Pucharu Mistrzów w piłce ręcznej.

Podobnego wyczynu kielczanie dokonali w sezonie 2014/15 po raz drugi awansując do 1/8 EHF Liga Mistrzów 2014/2015 z kompletem zwycięstw. 30 maja 2015 w półfinale Final Four los znów przydzielił ekipie Vive zespół FC Barcelona, z którą ponownie przegrali 28:33. 31 maja 2015 w meczu o trzecie miejsce kielczanie powtórzyli sukces sprzed dwóch lat i po raz kolejny pokonali faworyzowaną ekipę THW Kiel 28:26. W głosowaniu kibiców do Drużyny Gwiazd nie zostali wybrani zawodnicy Vive Tauronu, natomiast najlepszym trenerem został Tałant Dujszebajew.

W sezonie 2015/2016 Vive wygrało ligę mistrzów[17][18].

W sezonie 2018/2019 zespół po raz czwarty awansował do Final Four Ligi Mistrzów pokonując w dwumeczu ćwierćfinałowym Paris SG Handball 60:59, wygrywając pierwszy mecz różnicą 10 bramek 34:24[19].

W sezonie 2021/2022 drużyna z Kielc po raz piąty awansowała do Final Four, a ostatecznie zakończyła rozgrywki na drugim miejscu, ulegając Barcelonie po rzutach karnych[20].

W sezonie 2022/2023 Barlinek Industria Kielce po raz szósty awansowała do Final Four, gdzie ostatecznie uległa w finale zespołowi SC Magdeburg 29:30 po dogrywce[21].

Hala Legionów, w której rozgrywa swoje mecze Vive Tauron Kielce

W latach 1986–2006 klub rozgrywał mecze w hali sportowej przy ul. Krakowskiej 72. Hala miała pojemność ok. 1600 miejsc. 25 sierpnia 2006 roku oddano do użytku nowoczesną wielofunkcyjną halę sportową mającą 3030 stałych miejsc siedzących, która stała się areną rozgrywek Vive Targi Kielce – Halę Legionów mieszczącą się przy ulicy Leszka Drogosza 2. W celu powiększenia widowni istnieje możliwość dostawienia dodatkowych trybun i krzeseł przy parkiecie, dzięki czemu pojemność zwiększa się do 4200 miejsc.

 Osobny artykuł: Hala Legionów.

Trenerzy

[edytuj | edytuj kod]
Bogdan Wenta - poprzedni menedżer kielczan.
Obecny menedżer kielczan Tałant Dujszebajew
 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy Vive Kielce.
Trybuna trenerów Iskry/Korony/Vive
Od Do Trener
1966 1966 Polska Ryszard Marcickiewicz
1966 1971 Polska Stefan Czekała
1971 1981 Polska Edward Strząbała
1981 1982 Polska Roman Trzmiel
1982 1983 Polska Marek Smolarczyk
1983 1985 Polska Edward Strząbała
1985 1987 Polska Roman Trzmiel
1987 1987 Polska Zdzisław Wieczorek
1987 1988 Polska Wojciech Dębski
1988 1989 Polska Zygmunt Dobrzyński
1989 1989 Polska Wojciech Dębski
1989 1995 Polska Edward Strząbała
1995 1998 Kazachstan Giennadij Kamielin
1999 1999 Polska Włodzimierz Harbuz
1999 2001 Kazachstan Giennadij Kamielin
2001 23.09.2002 Polska Marek Smolarczyk
23.09.2002 30.06.2003 Białoruś Alaksandr Malinouski
01.07.2003 20.04.2004 Polska Daniel Waszkiewicz
20.04.2004 19.04.2005 Białoruś Alaksandr Malinouski
19.04.2005 25.06.2005 Polska Edward Strząbała
25.06.2005 05.03.2007 Polska Zbigniew Tłuczyński
05.03.2007 14.11.2007 Rosja Aleksandr Litowski
14.11.2007 20.06.2008 Białoruś Alaksandr Malinouski
20.06.2008 08.01.2014 Polska Bogdan Wenta
08.01.2014 nadal Hiszpania Tałant Dujszebajew

Drużyna

[edytuj | edytuj kod]

Kadra w sezonie 2024/2025

[edytuj | edytuj kod]

Transfery

[edytuj | edytuj kod]

Transfery w sezonie 2024/2025

[edytuj | edytuj kod]
Przybyli


Odchodzą

Sztab szkoleniowy

[edytuj | edytuj kod]
Funkcja Imię i nazwisko
I trener Hiszpania Tałant Dujszebajew
II trener Polska Krzysztof Lijewski
Trener bramkarzy Polska Tomasz Błaszkiewicz
Trener przygotowania motorycznego Polska Krzysztof Paluch
Kierownik drużyny Polska Artur Łata
Trener odnowy biol. Polska Tomasz Mgłosiek
Trener odnowy biol. Polska Bartosz Zagniński
Źródło: Sztab szkoleniowy. kielcehandball.pl. [dostęp 2021-11-23].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Iskra Kielce będzie promować Polskę zagranicą [online], kielcehandball.pl [dostęp 2023-09-13] (pol.).
  2. Barlinek sponsorem tytularnym mistrzowskiej drużyny piłki ręcznej z Kielc!. [dostęp 2023-04-19].
  3. ŚGP Industria nowym właścicielem klubu [online], kielcehandball.pl [dostęp 2023-11-12] (pol.).
  4. 450 tysięcy złotych premii za mistrzostwo dla piłkarzy Vive Targi Kielce. echodnia.eu. [dostęp 2010-05-25].
  5. Vive:tylko podwójna korona. [dostęp 2010-09-02].
  6. Bult:wrócę jak nie będzie Wenty.. [dostęp 2010-09-02].
  7. Servaas: Mark jest daleki od prawdy.. [dostęp 2010-09-02].
  8. Drużyna Roku i Demes dla Vive Targi Kielce. sport.pl. [dostęp 2010-11-19].
  9. RNL w Lidze Mistrzów!. vivetargi.pl. [dostęp 2011-08-22].
  10. Ambicja podrażniona, a mistrz zły. Teraz czas na nową serię?. cksport.pl. [dostęp 2011-08-22].
  11. a b Konferencja prasowa (live). vivetargi.pl. [dostęp 2011-08-22].
  12. a b Piłka ręczna: Jurasik zostaje w Vive Targach, ale z obniżonym o połowę kontraktem. radio.kielce.pl. [dostęp 2011-08-22].
  13. „Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka, ale dlatego, że własna” [online], UM Województwa Świętokrzyskiego, 13 listopada 2014 [dostęp 2020-04-23].
  14. VIVE TAURON KIELCE!. vtkielce.pl, 3 września 2014. [dostęp 2014-10-01].
  15. W Lidze Mistrzów bez porażki. Taki wyczyn udał się wcześniej tylko Hiszpanom, w cksport.pl
  16. Szczypiorniści Vive mieli farta!, w sport.fakt.pl
  17. Profiles of the VELUX EHF Champions League All-Star team nominees. ehfcl.com. [dostęp 2015-04-08].
  18. All-star team vote reaches new heights with 44,000 fans. ehfcl.com. [dostęp 2015-05-31].
  19. Kielce return to the VELUX EHF FINAL4 despite losing by nine in France. ehfcl.com, 2019-05-05. [dostęp 2019-05-06].
  20. WPROST.pl, Łomża Vive Kielce dzielnie walczyła w finale Ligi Mistrzów. O wygranej zdecydowała seria rzutów karnych [online], Sport Wprost, 19 czerwca 2022 [dostęp 2022-11-23] (pol.).
  21. Rafał Szymczyk, SC Magdeburg wygrywa Ligę Mistrzów [online], 18 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-19] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Świętokrzyska Encyklopedia Sportu. Kielce: 2004. ISBN 83-909812-9-7.
  • Marek Michniak, Antoni Pawłowski: ISKRA - dumą Kielc. Kielce: Słowo Kibica, 1999. ISBN 83-909812-2-X.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]