Ukraińskie Komitety Pomocy

Ukraińskie Komitety Pomocy (ukr. Українські допомогові комітети, UDK) - terenowe organy Ukraińskiego Komitetu Centralnego, działające w Generalnym Gubernatorstwie w latach 1941–1944.

Podlegały one niemieckim starostom powiatowym. Ich zadaniem była organizacja w terenie ukraińskiego szkolnictwa, ochrona praw ukraińskiej ludności, oraz socjalne zabezpieczenie najuboższych. Część komitetów działała nieformalnie już wcześniej, niektóre od jesieni 1939.

Wiosną 1941 istniało 26 UDK, i ich 33 rejonowe delegatury.

W dystrykcie lubelskim wiosną 1940 powstało 8 Ukraińskich Komitetów Pomocy oraz 12 ich delegatur.

• UKP w Białej Podlaskiej (przewodniczący: Iwan Pasternak (od jesieni 1939), Bohdan Hlibowećkyj)
  • delegatura Janów Podlaski
  • delegatura Terespol
  • delegatura Wisznice
• UKP w Biłgoraju (przewodniczący: Teodor Mychajliwśkyj)
  • delegatura Tarnogród (od marca 1942 r. siedziba komitetu przeniesiona z Biłgoraja, przewodniczący Ołeh Kułyniak)
• UKP w Chełmie (przewodniczący: Antin Pawliuk, Mykoła Mostowycz, Światosław Szramczenko)
  • delegatura Włodawa
• UKP w Hrubieszowie (przewodniczący: Josyp Kołodnyćkyj)
  • delegatura Bełz
  • delegatura Waręż
• UKP w Krasnymstawie
• UKP w Lublinie (przewodniczący: Wołodymyr Tymciurak, Lonhyn Hołejko (od marca 1942)
  • delegatura Janów Lubelski
  • delegatura Puławy
• UKP w Radzyniu Podlaskim
  • delegatura Lubartów
• UKP w Zamościu
  • delegatura Cieszanów
  • delegatura Tomaszów Lubelski

Stanowisko doradcy ds. ukraińskich przy gubernatorze dystryktu lubelskiego powierzono Wołodymyrowi Tymciurakowi.

• Енциклопедія українознавства, tom 9, s. 3441-3446, Lwów 2000, ISBN 5-7707-4048-5