Przejdź do zawartości

Transport publiczny w Lublanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ljubljanski potniški promet
autobus
Ilustracja
Autobus w malowaniu LPP
Państwo

 Słowenia

Lokalizacja

Lublana

Operator

Ljubljanski potniški promet

Lata funkcjonowania

od 1958

Strona internetowa

Transport publiczny w Lublanie tworzy obecnie sieć autobusów miejskich i podmiejskich.

Operator

[edytuj | edytuj kod]

Ljubljanski potniški promet (skrót LPP) to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, działająca jako część firmy Javni holding Ljubljana i zajmująca się organizacją autobusowego miejskiego i międzymiastowego transportu publicznego w Ljubljanie i okolicach.

Oprócz tego firma oferuje przewozy autobusowe na żądanie, naprawę pojazdów, techniczne przeglądy pojazdów oraz homologację i rejestrację pojazdów.

Historia firmy

[edytuj | edytuj kod]

Doba tramwajów (1901 - 1958)

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Tramwaje w Lublanie.

Kiedy w Ljubljanie pod koniec XIX wieku żyło około 40 000 mieszkańców, władze miasta zdecydowały się wprowadzić publiczne środki transportu. W związku z tym, została oficjalnie założona w 1900 roku firma Splošna malo železniška družba, która miała być odpowiedzialna za transport publiczny w mieście. Bez żadnych uroczystości uruchomiono w Ljubljanie tramwaj 6 września 1901. W pierwszy dzień działania sprzedano aż 6400 biletów. W 1901 roku przedsiębiorstwo posiadało 13 wozów silnikowych, 1 doczepny i jedną solarkę, firma zatrudniała 64 osoby. Każdy wagon silnikowy był trzydziestomiejscowy (16 miejsc siedzących i 14 stojących), tramwaje rozwijały prędkość do 30 km/h. Do końca 1901 r. Ljubljańskie tramwaje przejechały około 136 000 km i przewiozły 330 000 pasażerów. Splošna malo železniška družba, która zarządzała tramwajami w Lublanie, była austriacką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością pod wodzą zagranicznego inwestora, firmy Siemens & Halske. Po upływie dwudziestu pięciu lat eksploatacji tramwajów, miasto miało prawo do nabycia spółki tramwajowej.

Dlatego w 1929 Splošna malo železniška družba została przemianowana na Električno cestno železnico, a po roku 1930, miasto rozpoczęło modernizację taboru i tras. Zakupiono nowe i używane pojazdy, w 1940 r. posiadano 52 wagony.

W czasie II wojny światowej kursowanie tramwajów funkcjonowało normalnie. Pojazdy zostały wyposażone w dwujęzyczne napisy, rozkłady jazdy zostały skorygowane z powodu wprowadzenia godziny policyjnej, ale brak było części zamiennych. Tramwajami bezpłatnie mogli być przewożeni włoscy żołnierze.

Sieć tramwajowa została ostatecznie zamknięta w 1958 roku z powodu zakłócania ruchu samochodowego. Stopniowo, od 1951 roku tramwaje zastępowały trolejbusy.

Doba trolejbusów (1951 - 1971)

[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie bardzo szybko postępował rozwój miasta i tramwaj nie był już w stanie zapewnić dogodnej komunikacji publicznej. Gdy wzrosła liczba samochodów znaleziono kolejny argument dla usunięcia tramwajów z miejskich ulic. W maju 1951 roku powołano komisję która przygotowała wniosek w sprawie przejścia z transportu tramwajowego na trolejbusowy. Przejście było stopniowe. W połowie lat pięćdziesiątych, na ulicach regularnie pojawiały się trolejbusy, pierwszy regularny kurs miał miejsce w 1958 roku, czyli tym samym roku, w którym zamknięto sieć tramwajową. Električno cestno železnico przemianowano na Ljubljana-Transport. Istniały następujące linie trolejbusowe:

  • 1 Vič – Vižmarje
  • 6 Vič – Ježica
  • 7 Litostroj – Ajdovščina
  • 8 Litostroj – Črnuče

Doświadczenia z eksploatacji trolejbusów nie były najlepsze. Zimą były problemy ze śniegiem i piaskowaniem dróg solą. Roztopiony lód z solą stykają się z przewodów elektrycznymi trolejbusów i powodował zwarcie. Sieć trolejbusową zamknięto 4 września 1971 r. i zastąpiono autobusami.

Doba autobusów (1950 - dziś)

[edytuj | edytuj kod]

Tabor autobusowy

[edytuj | edytuj kod]

Autobusy midi

[edytuj | edytuj kod]
liczba model typ - midi 9m rok produkcji i numery zdjęcie
10 Feniksbus FBI 83 M / CNG niskopodłogowy (ostatnie drzwi) 2012: 066 (1)
2013: 067 / CNG (1)
2014: 068 / CNG (1)
2015: 069, 071, 072 (3)
2016: 073 - 074 / CNG (2)
2018: 075 - 076 / CNG (2)
4 Otokar Vectio C niskopodłogowy 2015: 080 - 083
2 Otokar Vectio U wysokopodłogowy 2018: 084 - 085

Autobusy solo

[edytuj | edytuj kod]
liczba model typ - solowe rok produkcji i numery zdjęcie
6 MAN NL 223 (A21) niskopodłogowy 2003: 137 - 142
1 Mercedes-Benz Citaro FL (O530) niskopodłogowy 2007: 162
6 Mercedes-Benz Conecto (O345) niskopodłogowy 164
165–169
2007: 164º (1)
2009: 165 (1)
2010: 166 - 169 (4)
23 Irisbus IVECO Citelis 12m CNG niskopodłogowy 2011: 100 - 119

2013: 120 - 122

5 IVECO Crossway LE 12m niskopodłogowy 2016: 190 - 194

Autobusy przegubowe

[edytuj | edytuj kod]
liczba model typ - przegubowe rok produkcji i numery zdjęcie
24 MAN NG 312 (A11) niskopodłogowy 381 - 408
409 - 419
1996: 381, 382 (2)
1997: 385, 389 (2)
1998: 391 - 394, 396, 399, 400, 402, 405, 406, 408 (11)
2000: 409 - 411, 413, 414, 416 - 419 (9)
1 Mercedes-Benz O405GN2* niskopodłogowy 1998: 206
11 MAN NG 313 (A23) niskopodłogowy 2003: 420 - 428, 430, 432
11 Mercedes-Benz Citaro G (O530G) niskopodłogowy 2006: 208 - 218
16 MAN Lion's City G (NG 313, A23) niskopodłogowy 2008: 434 - 449
29 Mercedes-Benz Conecto G (O345G) niskopodłogowy 2009: 219 - 222 (4)
2010: 223 - 247 (25)
1 Irisbus IVECO Citelis 18m CNG niskopodłogowy 2013: 450
40 MAN Lion's City G CNG niskopodłogowy 2014: 451 - 460 (10)

2016: 461 - 490 (30)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]