Tlenek potasu

Tlenek potasu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	tlenek dipotasu, tlenek(2−) potasu(1+)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	K2O
Masa molowa	94,20 g/mol
Wygląd	szare kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	12136-45-7
Właściwości
	Gęstość
	2,35 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	gwałtownie reaguje z wodą tworząc KOH
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol, eter dietylowy
Temperatura topnienia	740 °C
Budowa
Układ krystalograficzny	regularny
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
Temperatura zapłonu	niepalny
	Podobne związki
Inne aniony	K2S, K2Se
Inne kationy	Li2O, Na2O, Rb2O, Cs2O
Podobne związki	K2O2, K2O3, KO2, KO3, KOH
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Tlenek potasu, K
2O – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków zasadowych zawierający potas na I stopniu utlenienia.

Otrzymywanie

Można go otrzymać w czystej (≥99,5%) postaci w wyniku utleniania metalicznego potasu powietrzem. Potas zanurzony w ksylenie należy kilkakrotnie roztopić w celu usunięcia wysoko wrzących olejów, a następnie odgazować przez dwukrotną destylację próżniową i oczyścić ostatecznie za pomocą sączenia pod wysoką próżnią przez kapilarę. Powietrze służące do utlenienia również musi zostać dokładnie oczyszczone. Metal należy lekko ogrzać i doprowadzić do niego niewielkie ilości powietrza. Pod wpływem ciepła reakcji potas topi się i razem z powstającym tlenkiem tworzy porowatą strukturę o metalicznym połysku. Reakcję należy zakończyć po częściowym jedynie utlenieniu metalu, aby zapobiec powstawaniu nadtlenku. Nieprzereagowany potas usuwa się pod wysoką próżnią w temperaturze 350 °C^[3].

Inne metody^[4]:

z nadtlenku, redukując go metalicznym potasem:

K
2O
2 + 2K → 2K
2O

reakcja azotanu potasu

z metalicznym potasem:

2KNO
3 + 10K → 6K
2O + N
2↑

lub z azydkiem potasu(inne języki) (reakcja może przebiegać wybuchowo):

KNO
3 + 5KN
3 → 3K
2O + 8N
2↑

Właściwości

K
2O jest tlenkiem zasadowym, z wodą reaguje gwałtownie, dając żrący wodorotlenek potasu. Jest higroskopijny.

Zawartość potasu w nawozach, cementach i tym podobnych podaje się w przeliczeniu na K
2O.

Czysty tlenek potasu jest też stosowany jako jeden z elementów tradycyjnego wypełnienia stosowanego do uzupełniania ubytków próchnicowych w zębach przez dentystów.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-83, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ ^a ^b Potassium oxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 1620 [dostęp 2012-06-21] (niem. • ang.).
↑ E.E. Donges E.E., Potassium oxide, [w:] GeorgG. Brauer (red.), Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, t. 1, New York • London: Academic Press, 1963, s. 977 .
↑ Alkalimetalloxide M₂O, -peroxide M₂O₂, -hyperoxide MO₂, -ozonide MO₃, [w:] Arnold F.A.F. Holleman Arnold F.A.F., EgonE. Wiberg EgonE., NilsN. Wiberg NilsN., Anorganische Chemie. Band 1: Grundlagen und Hauptgruppenelemente, wyd. 103, Berlin: De Gruyter, 2017, s. 1514, ISBN 978-3-11-049585-0 .

[CRC-1] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-83, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[GESTIS-2] Potassium oxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 1620 [dostęp 2012-06-21] (niem. • ang.).

[Brauer-3] E.E. Donges E.E., Potassium oxide, [w:] GeorgG. Brauer (red.), Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, t. 1, New York • London: Academic Press, 1963, s. 977 .

[4] Alkalimetalloxide M₂O, -peroxide M₂O₂, -hyperoxide MO₂, -ozonide MO₃, [w:] Arnold F.A.F. Holleman Arnold F.A.F., EgonE. Wiberg EgonE., NilsN. Wiberg NilsN., Anorganische Chemie. Band 1: Grundlagen und Hauptgruppenelemente, wyd. 103, Berlin: De Gruyter, 2017, s. 1514, ISBN 978-3-11-049585-0 .

[1]