Przejdź do zawartości

Tinder

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tinder
Logo Tinder
Logo programu
Autor Tinder, Inc.
Pierwsze wydanie wrzesień 2012
Aktualna wersja stabilna 11.14.0 (maj 2020)[1]
System operacyjny iOS, Android
Rodzaj serwis społecznościowy
Strona internetowa

Tinder – mobilny portal randkowy korzystający z technologii lokalizacji. Dostępny jest jako aplikacja na systemy operacyjne iOS oraz Android, ponadto w wybranych krajach można z niego korzystać w przeglądarce internetowej[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Tinder został uruchomiony w sierpniu 2012 roku przez Joe Munoza, Seana Rada, Whitney Wolfe, Chrisa Gulczynskiego oraz Jonathana Badeena[3]. Aplikacja początkowo działała na uczelniach, pierwszą była Southern Methodist University[4].

W listopadzie 2016 roku wydana została aktualizacja pozwalająca użytkownikom na terenie USA, Kanady oraz Wielkiej Brytanii zadeklarować swoją tożsamość płciową. Dodanych zostało 37 opcji do wyboru, w tym możliwość wpisania własnej[5].

Funkcje

[edytuj | edytuj kod]

Tinder pozwala na wykorzystanie kont z Facebooka, Instagrama oraz Spotify w celu udostępnienia innym użytkownikom informacji takich jak zainteresowania, wspólni znajomi, zdjęcia czy też lubiane piosenki. Na podstawie lokalizacji ustala również położenie geograficzne. Aplikacja pozwala określić, w jakiej odległości oraz granicach wiekowych mają być wyszukiwani potencjalni kandydaci oraz jakiej mają być płci.

Dobieranie osób odbywa się poprzez przeglądanie przez użytkownika proponowanych profili ułożonych jeden po drugim i decydowanie o polubieniu lub odrzuceniu każdego z nich. W przypadku, gdy dwoje użytkowników wyrazi w ten sposób zainteresowanie sobą nawzajem, zostają oni dobrani w parę, po czym dana jest im możliwość prowadzenia czatu[6].

Płatne

[edytuj | edytuj kod]

Choć korzystanie z podstawowych funkcji Tindera jest darmowe, aplikacja oferuje płatne subskrypcje. Użytkownicy w zależności od wybranej oferty mogą uzyskać m.in. możliwość nielimitowanego przeglądania profili, wyświetlania się innym użytkownikom w pierwszej kolejności przez 30 minut, zmiany lokalizacji wyszukiwanych osób czy też ukrycia informacji o swoim wieku i odległości od innych[7].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Według badań przeprowadzonych przez IRCenter w 2017 polscy użytkownicy portalu stanowili 3% populacji i byli to w 55% mężczyźni. 48% użytkowników stanowiły osoby w wieku 18–24 lata pochodzące z dużych i średnich miast. Przeważały osoby nie pozostające w związkach, jednak aż 40% to małżonkowie lub partnerzy. W badaniach określały się one jako osoby ambitne, nowoczesne i podążające za trendami. Przeciętny użytkownik logował się jedenaście razy dziennie, przy czym mężczyźni spędzali na stronach średnio ponad siedem minut dziennie, a kobiety ponad osiem minut dziennie. Tinder ujawnił, że z 1,6 miliarda tzw. swipe’nięć dziennie zaledwie 26 milionów skutkowało tzw. matchem, czyli możliwością wysłania wiadomości do drugiej osoby[8].

W 2020 roku Tinder miał 6,2 miliona subskrybentów oraz 75 milionów aktywnych użytkowników miesięcznie[9].

Marketing

[edytuj | edytuj kod]

Przykłady kampanii marketingowych przeprowadzonych za pomocą Tindera[10]:

  • Amnesty International Australia przeprowadziła na Tinderze kampanię społeczną, która miała zwrócić uwagę na problem przymusowych małżeństw. Stworzono w tym celu profile, na których zamieszczono grafiki. Jedno z haseł na nich to: „Ty wybierasz swojego partnera. Wiele kobiet nie ma tego wyboru”.
  • Aby pomóc zwierzakom jedna z nowojorskich organizacji za pomocą Tindera stworzyła w aplikacji profile psów ze schroniska. Po sparowaniu pies „zapraszał” użytkownika na randkę. Akcja miała na celu promocje zwierząt do adopcji.
  • Warszawska Agencja reklamowa TBWA/ Tequila postanowiła użyć Tindera w procesie rekrutacji. Dwa fikcyjne profile (Tola Boska i Witek Ambaras) namierzały potencjalnych kandydatów (m.in. na podstawie zainteresowań) i zachęcały do wysłania CV.
  • Piłkarze ŁKS-u wykorzystali święto kobiet składając dziewczynom życzenia i zapraszając je do uczestnictwa w najbliższym meczu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tinder on the App Store. [dostęp 2020-05-02]. (ang.).
  2. Introducing Tinder Online – Swipe Anywhere. 2017-03-28. [dostęp 2017-10-04]. (ang.).
  3. Rip Empson: Tinder: Finding Traction On Campuses, IAC’s New Dating App Makes It Easy To Break The Ice. TechCrunch. (ang.).
  4. How a dating app from an SMU grad flips the script on online searches [online], Dallas News, 23 marca 2016 [dostęp 2019-02-27] (ang.).
  5. Ryan O’Hare: Tinder gets transgender-friendly: Dating app rolls out 37 new gender identity options in massive update. Daily Mail Online, 2016-11-15. [dostęp 2017-10-04]. (ang.).
  6. Sylwia Zimowska: Tinder – co to jest i jak działa aplikacja randkowa, o której wszyscy mówią. Softonet, 2017-02-13. [dostęp 2017-10-04].
  7. Adam Golański: Tinder Boost, czyli randkowanie zamienia się w grę pay-to-win. dobreprogramy, 2016-09-29. [dostęp 2017-10-04].
  8. Sylwia Pawłowska, Tinder: skuteczna cyfrowa „swatka” czy gra komputerowa?, w: Remedium, nr 11(315)/2019, s. 22, ISSN 1230-7769.
  9. Tinder - Wady, zalety i alternatywy | Randkavip.pl [online], 3 marca 2022 [dostęp 2022-03-12] (pol.).
  10. IAB POLSKA, PRZEWODNIK PO SOCIAL MEDIA W POLSCE [online] [dostęp 2021-04-17].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]