Przejdź do zawartości

Teresa Chynczewska-Hennel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teresa Chynczewska-Hennel
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1952
Jelenia Góra

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: dzieje kultury staropolskiej, historia najnowsza, historia nowożytna, historia Ukrainy
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1982
Instytut Historii PAN

Habilitacja

1995 – historia
Instytut Historii PAN

Profesura

2009

Polska Akademia Nauk
Status

członkini Komitetu Nauk Historycznych

profesor Uniwersytetu w Białymstoku
jednostka

Wydział Historii i Stosunków Międzynarodowych; Katedra Historii do Końca XIX w. i Edytorstwa Źródłowego

Okres zatrudn.

do 2022[1]

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal Komisji Edukacji Narodowej

Teresa Chynczewska-Hennel (ur. 27 stycznia 1952 w Jeleniej Górze[2]) – polska historyk, profesor nauk humanistycznych. Żona Andrzeja Hennela.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka studiów historycznych na Uniwersytecie Warszawskim (1976). Pracę doktorską pod kierunkiem Zbigniewa Wójcika obroniła w 1982[3]. W 1995 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Rzeczpospolita XVII wieku w oczach cudzoziemców uzyskała w Instytucie Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie historia specjalność historia nowożytna[4]. W 2009 prezydent RP nadał jej tytuł profesora nauk humanistycznych[5].

Specjalizuje się w dziejach kultury staropolskiej, historii najnowszej, historii nowożytnej i historii Ukrainy. Była kierownikiem Katedry Historii do XIX wieku i Edytorstwa Źródłowego na Wydziale Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu w Białymstoku[6]. Była kierowniczką Katedry Ukrainistyki na Wydziale Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego.

W latach 2012–2015 oraz obecnie od 2020 członkini Komitetu Nauk Historycznych PAN[7]. Członkini Komisji Wschodnioeuropejskiej Polskiej Akademii Umiejętności. Od 2012 jest przewodniczącą Rady Fundatorów Kasy im. Józefa Mianowskiego – Fundacji Popierania Nauki. W latach 2017–2019 była członkinią Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 2019 jest członkinią polskiego PEN Clubu, a od 2022 wiceprezesem zarządu PEN Clubu, od 2020 członkinią Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[3].

W 1974 poślubiła Andrzeja Hennela[2].

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Świadomość narodowa szlachty ukraińskiej i kozaczyzny od schyłku 16 do połowy 17 w., Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1985.
  • (redakcja) Między Wschodem a Zachodem : Rzeczpospolita XVI–XVIII w. : studia ofiarowane Zbigniewowi Wójcikowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, pod red. Teresy Chynczewskiej-Hennel, Warszawa: Wydawnictwa Fundacji "Historia pro Futuro" 1993.
  • Rzeczpospolita XVII wieku w oczach cudzoziemców, Wrocław : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993 (wyd. 2 – Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk 1994).
  • (redakcja) Między sobą. Szkice historyczne polsko-ukraińskie, pod red. Teresy Chynczewskiej-Hennel i Natalii Jakowenko, Lublin: Instytut Europy Środkowo-Wschodniej 2000.
  • (edycja) Acta Nuntiaturae Polonae, t. 25: Marius Filonardi (1635–1643), Vol. 1: (12 II 1635–29 X 1636): in quo publicantur etiam documenta, ed. Theresia Chynczewska-Hennel, Cracoviae: Polska Akademia Umiejętności 2003.
  • (edycja) Acta Nuntiaturae Polonae, t. 25: Marius Filonardi (1635–1643), Vol. 2: (1 XI 1636–31 X 1637), ed. Theresia Chynczewska-Hennel, Cracoviae: Polska Akademia Umiejętności – Opole: AB Oficyna Wydawnicza 2006.
  • (współautor) Od Mieszka I do Jana Pawła II. Kompaktowa historia Polski na 30 CD (audiobook) – Warszawa, Bellona 2005
  • Nuncjusz i król. Nuncjatura Maria Filonardiego w Rzeczypospolitej 1636–1643, Warszawa: Wydawnictwo Neriton – Instytut Historii PAN 2006.
  • (redakcja) 350-lecie unii hadziackiej (1658–2008), pod red. Teresy Chynczewskiej-Hennel, Piotra Krolla i Mirosława Nagielskiego, Warszawa: Wydawnictwo DiG 2008.
  • (wraz z Markiem Barańskim i Andrzejem Stanisławem Szwarcem) Dzieje polskiej dyplomacji. Odd X wieku do 1918 roku (od początków państwa polskiego do odzyskania niepodległości), Olszanica: Wydawnictwo Bosz 2010.
  • (redakcja) Natalia Jakowenko, Druga strona lustr. Z historii wyobrażeń i idei na Ukrainie XVI–XVII wieku, przeł. Katarzyna Kotyńska, red. nauk. Teresa Chynczewska-Hennel, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2010.
  • (redakcja) Odsiecz wiedeńska, red. nauk. tomu Teresa Chynczewska-Hennel, Warszawa: Muzeum Pałac w Wilanowie 2011.
  • (współredakcja) Nuncjatura Apostolska w Rzeczypospolitej, red. Teresa Chynczewska-Hennel, Katarzyna Wiszowata-Walczak, Białystok: Benkowski Publishing & Balloons 2012.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ prof. dr hab. Teresa Chynczewska-Hennel: Podstawowe informacje o użytkowniku [online], usosweb.uwb.edu.pl [dostęp 2023-03-18].
  2. ↑ a b Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 422
  3. ↑ a b c d e f prof. dr hab. Teresa Chynczewska-Hennel [online], Wydział Historii i Stosunków Międzynarodowych UwB [dostęp 2023-03-18].
  4. ↑ Prof. Teresa Chynczewska-Hennel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-03-18].
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 lutego 2009 r. nr 115-2-09 o nadaniu tytułu profesora (M.P. z 2009 r. nr 12, poz. 146).
  6. ↑ Instytut Historii i Nauk Politycznych. Katedry i Zakłady [online] [dostęp 2019-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-20].
  7. ↑ Członkowie Komitetu Nauk Historycznych PAN [online], knh.pan.pl [dostęp 2015-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-13] (pol.).
  8. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 1049

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teresa_Chynczewska-Hennel&oldid=73281077”