Przejdź do zawartości

Szwadrony pionierów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Szwadron pionierów)
2 szwadron pionierów podczas defilady w Warszawie z okazji Święta Trzeciego Maja, rok 1931

Szwadrony pionierówpododdziały kawalerii Wojska Polskiego II RP.

W latach 1924–1939, w składzie każdej wielkiej jednostki kawalerii (dywizji lub brygady) znajdował się jeden szwadron pionierów, dysponujących środkami wybuchowymi i przeprawowymi.

Według organizacji wojennej L.3023/mob. org.[1] z 1939 roku szwadron liczył 4 oficerów, 133 podoficerów i szeregowych oraz 153 konie. Środki przeprawowe i wybuchowe transportowano na wózkach dwukołowych i jucznych koniach (16). Brygady pancerno-motorowe posiadały w swoim składzie batalion motorowy saperów.

Wyposażenie szwadronu stanowiło: 7 łodzi T-35, 24 pontony LMPD, 1100 kg materiałów wybuchowych, 130 min, 300 korpusów do min ppanc, piła spalinowa i motopompa.

Żołnierze na czapkach nosili szkarłatne otoki[2]

13 sierpnia 1931 minister spraw wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski rozkazem G.M. 7759 I. zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej szwadronów pionierów[3].

Dyslokacja i podporządkowanie szwadronów pionierów w 1924

[edytuj | edytuj kod]

Dyslokacja i podporządkowanie szwadronów pionierów w latach 1937-1939

Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym zamierzano sformować kolejne dwa pododdziały:

  • 12 szwadron pionierów
  • 13 szwadron pionierów[4]

Jednostką mobilizującą był 1 pułk szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ... s. 1095.
  2. Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 6 z 24 lutego 1928 roku
  3. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 25 z 13 sierpnia 1931, poz. 315.
  4. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ... s. 185 i 956, mobilizacja szwadronu pionierów nr 13 została przesunięta na 1940 r.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, 1924.
  • Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947 Rodowody - Barwa - Broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
  • Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
  • Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.