Szerokostopek
Brachytarsomys | |||
Günther, 1875[1] | |||
Szerokostopek białoogonowy (B. albicaudata) na ilustracji z 1875 roku | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
szerokostopek | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Brachytarsomys albicauda Günther, 1875 | |||
Gatunki | |||
|
Szerokostopek[2] (Brachytarsomys) – rodzaj ssaków z podrodziny malgaszomyszy (Nesomyinae) w obrębie rodziny malgaszomyszowatych (Nesomyidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie na Madagaskarze[3][4][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 223–245 mm, długość ogona 220–272 mm; masa ciała 235–350 g[4][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1875 roku niemiecko-brytyjski zoolog Albert C.L.G. Günther w artykule poświęconym opisowi nowych ssaków z Madagaskaru, opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) szerokostopek białoogonowy (B. albicauda).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Brachytarsomys: gr. βραχυς brakhus ‘krótki’; ταρσος tarsos ‘podeszwa nogi, stęp’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[7].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][6][3]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[4][3][6] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] | Podstawowe wymiary[4][6][a] | Status IUCN[9] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Brachytarsomys albicauda | Günther, 1875 | szerokostopek białoogonowy | gatunek monotypowy | środkowa wyżynna część wyspy | DC: 22–23 cm DO: 22–24 cm MC: 235–280 g |
LC | |
Brachytarsomys villosa | F. Petter, 1962 | szerokostopek puszystoogonowy | gatunek monotypowy | północna wyżynna część wyspy | DC: 23–24 cm DO: 26–27 cm MC: 236–350 g |
VU |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, VU – gatunek narażony.
Opisano również gatunek wymarły z przełomu plejstocenu i holocenu Madagaskaru[10]:
- Brachytarsomys mahajambaensis Mein, Sénégas, Gommery, Ramanivosoa, Randrianantenaina & Kerloc’h, 2010
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b A.C.L.G. Günther. Notes on some Mammals from Madagascar. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1875, s. 79, 1875. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 233. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 330. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e S. Goodman & A. Monadjem: Family Nesomyidae (Pouched Rats, Climbing Mice and Fat Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 185. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Brachytarsomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-20].
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 214. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 143, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Brachytarsomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
- ↑ P. Mein, F. Sénégas, D. Gommery, B. Ramanivosoa, H. Randrianantenaina & P. Kerloc’h. Nouvelles espèces subfossiles de rongeurs du Nord-Ouest de Madagascar. „Comptes Rendus Palevol”. 9 (3), s. 103, 106, 2010. DOI: 10.1016/j.crpv.2010.03.002. (ang.).