Szereg Laurenta
Szereg Laurenta funkcji zespolonej to reprezentacja tej funkcji w postaci szeregu potęgowego, w którym występują również składniki o wykładniku ujemnym. Rozwinięcia tego używa się, gdy funkcji nie można rozwinąć w szereg Taylora. Nazwa szeregu pochodzi od nazwiska Pierre Alphonse Laurenta, który opublikował go w 1843 roku.
Ogólny wzór
[edytuj | edytuj kod]Jeżeli funkcję możemy zapisać jako sumę funkcji oraz takich że można je rozwinąć w zbieżne szeregi na pewnym obszarze D:
- (część regularna)
- (część osobliwa)
gdzie c - dowolnie wybrana, stała liczba zespolona, zwana środkiem szeregu, to funkcję przedstawiamy w postaci[1]:
Reprezentację taką nazywamy szeregiem Laurenta funkcji Część regularna jest zbieżna w kole a część osobliwa na zewnątrz koła gdzie
Szereg Laurenta jest zbieżny w pierścieniu Jeżeli funkcja jest analityczna w tym pierścieniu, to daje się przedstawić w postaci szeregu Laurenta a współczynniki wyrażają się, za pomocą całki krzywoliniowej wzorem
gdzie jest dowolną krzywą zamkniętą położoną w obszarze zbieżności i zorientowaną dodatnio względem swego wnętrza (obiegającą punkt jednokrotnie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara).
Przykład rozwinięcia w szereg Laurenta
[edytuj | edytuj kod]Korzystamy z rozwinięcia w szereg funkcji eksponencjalnej:
Pierwsze trzy składniki stanowią część regularną szeregu, kolejne składają się na część osobliwą.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ szereg Laurenta, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-10] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Eric W. Weisstein , Laurent Series, [w:] MathWorld, Wolfram Research (ang.).