Szablon:Dobry artykuł/archiwum/2011/08

Aktualnie na stronie głównej

Śmierć jak kromka chleba – polski filmowy dramat historyczny z 1994 roku w reżyserii Kazimierza Kutza, oparty na własnym scenariuszu. Film upamiętnia pacyfikację kopalni „Wujek” po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 roku i heroiczny bunt górników przeciwko oddziałom ZOMO oraz milicji. W rolach głównych wystąpili: Janusz Gajos, Jerzy Trela, Jerzy Radziwiłowicz oraz Mariusz Benoit. Film od samego początku napotykał problemy z dofinansowaniem i produkcją; po premierze cieszył się nikłym zainteresowaniem widowni, budził też kontrowersje pod względem inscenizacyjnego patosu oraz marginalnej reprezentacji kobiet. Część krytyków jednak chwaliła film za trafną obsadę aktorską. Śmierć jak kromka chleba odniosła też skromny sukces festiwalowy. Film wraz z upływem czasu wciąż budził skrajne emocje, lecz część filmoznawców podkreślała, że Śmierć jak kromka chleba pozostaje jednym z najważniejszych polskich filmów o stanie wojennym. Czytaj więcej…

W swej karierze lekkoatlety Tadeusz Ślusarski uczestniczył trzykrotnie w igrzyskach olimpijskich. W pierwszym swoim starcie w Monachium (1972) nie zaliczył żadnej wysokości w finale; cztery lata później w Montrealu zdobył złoty medal, a w 1980 w Moskwie zajął drugie miejsce. Ponadto Ślusarski był dwukrotnym halowym mistrzem Europy oraz srebrnym medalistą uniwersjady. 17 sierpnia 1998 roku, Ślusarski zginął w wypadku samochodowym na drodze krajowej nr 3 pod Ostromicami. W zdarzeniu tym śmierć ponieśli także dwaj inni polscy lekkoatleci – pasażer Ślusarskiego, mistrz olimpijski w pchnięciu kulą Władysław Komar, oraz jadący drugim samochodem sprinter, mistrz Polski w biegu sztafetowym Jarosław Marzec.

24 stycznia 1940 roku na tzw. świńskim rynku w Tczewie członkowie SS i paramilitarnego Selbstschutzu rozstrzelali trzynastu Polaków – pracowników PKP, urzędników, kupców i rzemieślników. Zbrodni tej dokonano w odwecie za rzekome podpalenie przez polski ruch oporu niemieckich warsztatów samochodowych ulokowanych w tczewskiej fabryce "Arkona". Po zakończeniu egzekucji ciała straconych zostały pogrzebane w Lesie Szpęgawskim. 7 października 1945 roku z inicjatywy funkcjonariuszy miejscowej Milicji Obywatelskiej i Urzędu Bezpieczeństwa na miejscu egzekucji postawiono pamiątkową tablicę z nazwiskami wszystkich pomordowanych oraz napisem Na tym miejscu w dniu 24 stycznia 1940 r. zamordowani zostali za wiarę w przyszłość Polski przez hitlerowców Polacy: (...) W wolnej demokratycznej Polsce cichym bohaterom za wierność Ojczyźnie. W kolejnych latach lokalizację tablicy zmieniano trzykrotnie, a w 1991 roku dodano zdanie: Hołd składa społeczeństwo miasta Tczewa.

Od występów w Polonii Warszawa rozpoczął piłkarską karierę Cezary Wilk. Latem 2005 roku stołeczny klub zaoferował mu podpisanie kontraktu, jednak piłkarz wybrał propozycję Korony Kielce i stał się zawodnikiem beniaminka Ekstraklasy. Ze względu na brak miejsca w pierwszym składzie w rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 został wypożyczony ŁKS-owi Łódź. Po powrocie do Kielc stał się podstawowym zawodnikiem Korony, a w sezonie 2008/2009 swoją dobrą postawą pomógł jej – po roku wymuszonej karną degradacją gry w I lidze – powrócić do występów w Ekstraklasie. W lipcu 2010 roku został piłkarzem Wisły Kraków.

Na północny zachód od rynku w Baligrodzie, w odległości około 200−300 metrów od niego, przy ulicy J. Duplaka usytuowany jest cmentarz żydowski. Powstał w I połowie XVIII wieku. W czasie II wojny światowej został zdewastowany przez Niemców. Po wywiezieniu w lecie 1942 miejscowych Żydów do obozu w Zasławiu zdarzało się, że cmentarz był miejscem rozstrzeliwania ukrywających się w okolicy Żydów i pomagających im Polaków. Po zakończeniu II wojny światowej, wobec zagłady baligrodzkiej społeczności żydowskiej, cmentarz był opuszczony i niszczał. Zdarzały się przypadki kradzieży macew z cmentarza. W 1990 cmentarz został wpisany do rejestru zabytków KOBiDZ.

Jednym z wychowanków włoskiego klubu piłkarskiego Atalanta Bergamo jest Riccardo Montolivo. Zawodową karierę rozpoczął w 2003 roku, kiedy to został włączony do kadry pierwszego zespołu. W barwach Atalanty zadebiutował 9 września podczas zremisowanego 0:0 pojedynku Serie B z Piacenza Calcio, zmieniając w 81. minucie Michele Marcoliniego. W 2005 roku na zasadzie współwłasności został zawodnikiem klubu ACF Fiorentina, a po roku działacze tej drużyny wykupili Montolivo z Atalanty na stałe. W 2007 roku piłkarz został wybrany najlepszym graczem młodego pokolenia w Serie A. W 2008 roku po raz pierwszy wystąpił w rozgrywkach Ligi Mistrzów. W 2010 roku został kapitanem Fiorentiny.

Autorką jednej z najczęściej cytowanych prac naukowych z dziedziny biologii pt. Określanie małych ilości pentoz szczególnie w pochodnych kwasu adenilowego była Wanda Mejbaum-Katzenellenbogen, która napisała ją w 1939 roku we Lwowie na podstawie swojej pracy doktorskiej prowadzonej pod opieką Jakuba Parnasa. Po wojnie, w 1946 roku Wanda Mejbaum-Katzenellenbogen przyjechała do Wrocławia, gdzie pomagała Tadeuszowi Baranowskiemu odbudowywać i organizować we Wrocławiu życie naukowe. Wynalazła, później znaną jako „metoda wrocławska”, praktyczną i tanią turbidymetryczną metodę oznaczania białek z użyciem taniny.

Ustawą z dnia 17 lutego 1960 roku o orderach i odznaczeniach został ustanowiony Medal za Ofiarność i Odwagę. Odznaczenie nadawane jest przez Prezydenta RP (od 1990, wcześniej organem tym była Rada Państwa PRL) osobom, które niosły pomoc innym ludziom, narażając przy tym swoje życie. Medal zaprojektowany został w 1960 przez Józefa Gosławskiego. Odznaką medalu jest okrągły, srebrzony, oksydowany medal o średnicy 35 mm. Na awersie wytłoczono trójkąt o ściętych wierzchołkach, w który wpisana jest płaskorzeźba kobiety i mężczyzny. Na rewersie medalu, także w wytłoczonym trójkącie o ściętych wierzchołkach, znajdują się trzy liście dębu, a pod nimi napis: ZA OFIARNOŚĆ I ODWAGĘ W OBRONIE ŻYCIA I MIENIA. Wstążka medalu ma kolor zielony i szerokość 35 mm, a po jej bokach znajdują się czerwone paski o szerokości 4 mm. Przy kolejnym nadaniu odznaczenia do wstążki dokłada się okucie w kształcie srebrzonej, gładkiej, matowej listewki szerokości 5 mm z polerowanymi krawędziami.

W swej karierze lekkoatlety Tadeusz Ślusarski uczestniczył trzykrotnie w igrzyskach olimpijskich. W pierwszym swoim starcie w Monachium (1972) nie zaliczył żadnej wysokości w finale; cztery lata później w Montrealu zdobył złoty medal, a w 1980 w Moskwie zajął drugie miejsce. Ponadto Ślusarski był dwukrotnym halowym mistrzem Europy oraz srebrnym medalistą uniwersjady. 17 sierpnia 1998 roku, Ślusarski zginął w wypadku samochodowym na drodze krajowej nr 3 pod Ostromicami. W zdarzeniu tym śmierć ponieśli także dwaj inni polscy lekkoatleci – pasażer Ślusarskiego, mistrz olimpijski w pchnięciu kulą Władysław Komar, oraz jadący drugim samochodem sprinter, mistrz Polski w biegu sztafetowym Jarosław Marzec.

24 stycznia 1940 roku na tzw. świńskim rynku w Tczewie członkowie SS i paramilitarnego Selbstschutzu rozstrzelali trzynastu Polaków – pracowników PKP, urzędników, kupców i rzemieślników. Zbrodni tej dokonano w odwecie za rzekome podpalenie przez polski ruch oporu niemieckich warsztatów samochodowych ulokowanych w tczewskiej fabryce "Arkona". Po zakończeniu egzekucji ciała straconych zostały pogrzebane w Lesie Szpęgawskim. 7 października 1945 roku z inicjatywy funkcjonariuszy miejscowej Milicji Obywatelskiej i Urzędu Bezpieczeństwa na miejscu egzekucji postawiono pamiątkową tablicę z nazwiskami wszystkich pomordowanych oraz napisem Na tym miejscu w dniu 24 stycznia 1940 r. zamordowani zostali za wiarę w przyszłość Polski przez hitlerowców Polacy: (...) W wolnej demokratycznej Polsce cichym bohaterom za wierność Ojczyźnie. W kolejnych latach lokalizację tablicy zmieniano trzykrotnie, a w 1991 roku dodano zdanie: Hołd składa społeczeństwo miasta Tczewa.

Od występów w Polonii Warszawa rozpoczął piłkarską karierę Cezary Wilk. Latem 2005 roku stołeczny klub zaoferował mu podpisanie kontraktu, jednak piłkarz wybrał propozycję Korony Kielce i stał się zawodnikiem beniaminka Ekstraklasy. Ze względu na brak miejsca w pierwszym składzie w rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 został wypożyczony ŁKS-owi Łódź. Po powrocie do Kielc stał się podstawowym zawodnikiem Korony, a w sezonie 2008/2009 swoją dobrą postawą pomógł jej – po roku wymuszonej karną degradacją gry w I lidze – powrócić do występów w Ekstraklasie. W lipcu 2010 roku został piłkarzem Wisły Kraków.

Na północny zachód od rynku w Baligrodzie, w odległości około 200−300 metrów od niego, przy ulicy J. Duplaka usytuowany jest cmentarz żydowski. Powstał w I połowie XVIII wieku. W czasie II wojny światowej został zdewastowany przez Niemców. Po wywiezieniu w lecie 1942 miejscowych Żydów do obozu w Zasławiu zdarzało się, że cmentarz był miejscem rozstrzeliwania ukrywających się w okolicy Żydów i pomagających im Polaków. Po zakończeniu II wojny światowej, wobec zagłady baligrodzkiej społeczności żydowskiej, cmentarz był opuszczony i niszczał. Zdarzały się przypadki kradzieży macew z cmentarza. W 1990 cmentarz został wpisany do rejestru zabytków KOBiDZ.

Jednym z wychowanków włoskiego klubu piłkarskiego Atalanta Bergamo jest Riccardo Montolivo. Zawodową karierę rozpoczął w 2003 roku, kiedy to został włączony do kadry pierwszego zespołu. W barwach Atalanty zadebiutował 9 września podczas zremisowanego 0:0 pojedynku Serie B z Piacenza Calcio, zmieniając w 81. minucie Michele Marcoliniego. W 2005 roku na zasadzie współwłasności został zawodnikiem klubu ACF Fiorentina, a po roku działacze tej drużyny wykupili Montolivo z Atalanty na stałe. W 2007 roku piłkarz został wybrany najlepszym graczem młodego pokolenia w Serie A. W 2008 roku po raz pierwszy wystąpił w rozgrywkach Ligi Mistrzów. W 2010 roku został kapitanem Fiorentiny.

Autorką jednej z najczęściej cytowanych prac naukowych z dziedziny biologii pt. Określanie małych ilości pentoz szczególnie w pochodnych kwasu adenilowego była Wanda Mejbaum-Katzenellenbogen, która napisała ją w 1939 roku we Lwowie na podstawie swojej pracy doktorskiej prowadzonej pod opieką Jakuba Parnasa. Po wojnie, w 1946 roku Wanda Mejbaum-Katzenellenbogen przyjechała do Wrocławia, gdzie pomagała Tadeuszowi Baranowskiemu odbudowywać i organizować we Wrocławiu życie naukowe. Wynalazła, później znaną jako „metoda wrocławska”, praktyczną i tanią turbidymetryczną metodę oznaczania białek z użyciem taniny.

Ustawą z dnia 17 lutego 1960 roku o orderach i odznaczeniach został ustanowiony Medal za Ofiarność i Odwagę. Odznaczenie nadawane jest przez Prezydenta RP (od 1990, wcześniej organem tym była Rada Państwa PRL) osobom, które niosły pomoc innym ludziom, narażając przy tym swoje życie. Medal zaprojektowany został w 1960 przez Józefa Gosławskiego. Odznaką medalu jest okrągły, srebrzony, oksydowany medal o średnicy 35 mm. Na awersie wytłoczono trójkąt o ściętych wierzchołkach, w który wpisana jest płaskorzeźba kobiety i mężczyzny. Na rewersie medalu, także w wytłoczonym trójkącie o ściętych wierzchołkach, znajdują się trzy liście dębu, a pod nimi napis: ZA OFIARNOŚĆ I ODWAGĘ W OBRONIE ŻYCIA I MIENIA. Wstążka medalu ma kolor zielony i szerokość 35 mm, a po jej bokach znajdują się czerwone paski o szerokości 4 mm. Przy kolejnym nadaniu odznaczenia do wstążki dokłada się okucie w kształcie srebrzonej, gładkiej, matowej listewki szerokości 5 mm z polerowanymi krawędziami.

W swej karierze lekkoatlety Tadeusz Ślusarski uczestniczył trzykrotnie w igrzyskach olimpijskich. W pierwszym swoim starcie w Monachium (1972) nie zaliczył żadnej wysokości w finale; cztery lata później w Montrealu zdobył złoty medal, a w 1980 w Moskwie zajął drugie miejsce. Ponadto Ślusarski był dwukrotnym halowym mistrzem Europy oraz srebrnym medalistą uniwersjady. 17 sierpnia 1998 roku, Ślusarski zginął w wypadku samochodowym na drodze krajowej nr 3 pod Ostromicami. W zdarzeniu tym śmierć ponieśli także dwaj inni polscy lekkoatleci – pasażer Ślusarskiego, mistrz olimpijski w pchnięciu kulą Władysław Komar, oraz jadący drugim samochodem sprinter, mistrz Polski w biegu sztafetowym Jarosław Marzec.

24 stycznia 1940 roku na tzw. świńskim rynku w Tczewie członkowie SS i paramilitarnego Selbstschutzu rozstrzelali trzynastu Polaków – pracowników PKP, urzędników, kupców i rzemieślników. Zbrodni tej dokonano w odwecie za rzekome podpalenie przez polski ruch oporu niemieckich warsztatów samochodowych ulokowanych w tczewskiej fabryce "Arkona". Po zakończeniu egzekucji ciała straconych zostały pogrzebane w Lesie Szpęgawskim. 7 października 1945 roku z inicjatywy funkcjonariuszy miejscowej Milicji Obywatelskiej i Urzędu Bezpieczeństwa na miejscu egzekucji postawiono pamiątkową tablicę z nazwiskami wszystkich pomordowanych oraz napisem Na tym miejscu w dniu 24 stycznia 1940 r. zamordowani zostali za wiarę w przyszłość Polski przez hitlerowców Polacy: (...) W wolnej demokratycznej Polsce cichym bohaterom za wierność Ojczyźnie. W kolejnych latach lokalizację tablicy zmieniano trzykrotnie, a w 1991 roku dodano zdanie: Hołd składa społeczeństwo miasta Tczewa.

Od występów w Polonii Warszawa rozpoczął piłkarską karierę Cezary Wilk. Latem 2005 roku stołeczny klub zaoferował mu podpisanie kontraktu, jednak piłkarz wybrał propozycję Korony Kielce i stał się zawodnikiem beniaminka Ekstraklasy. Ze względu na brak miejsca w pierwszym składzie w rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 został wypożyczony ŁKS-owi Łódź. Po powrocie do Kielc stał się podstawowym zawodnikiem Korony, a w sezonie 2008/2009 swoją dobrą postawą pomógł jej – po roku wymuszonej karną degradacją gry w I lidze – powrócić do występów w Ekstraklasie. W lipcu 2010 roku został piłkarzem Wisły Kraków.

Na północny zachód od rynku w Baligrodzie, w odległości około 200−300 metrów od niego, przy ulicy J. Duplaka usytuowany jest cmentarz żydowski. Powstał w I połowie XVIII wieku. W czasie II wojny światowej został zdewastowany przez Niemców. Po wywiezieniu w lecie 1942 miejscowych Żydów do obozu w Zasławiu zdarzało się, że cmentarz był miejscem rozstrzeliwania ukrywających się w okolicy Żydów i pomagających im Polaków. Po zakończeniu II wojny światowej, wobec zagłady baligrodzkiej społeczności żydowskiej, cmentarz był opuszczony i niszczał. Zdarzały się przypadki kradzieży macew z cmentarza. W 1990 cmentarz został wpisany do rejestru zabytków KOBiDZ.

Jednym z greckich rękopisów uncjalnych Nowego Testamentu pisanych na pergaminie jest Dura Parchment 24. Paleograficznie datowany jest on na III wiek (wiek wcześniejszy też jest możliwy). Tekst rękopisu jest harmonią czterech Ewangelii, podobną do Diatessaronu, albo kopią samego Diatessaronu, którego greckim świadkiem jest również Papirus 25 (Gregory-Aland). Tekst fragmentu, zwłaszcza niektóre jego partie, był kilkakrotnie rekonstruowany. Jest jednym z nielicznych zachowanych chrześcijańskich dokumentów pisanych w formie zwoju. Obecnie przechowywany jest w bibliotece w amerykańskim Yale University w New Haven w stanie Connecticut.

W listopadzie 1899 roku raciborska przemysłowa rodzina Sobtzicków nabyła dom mieszkalny, który po przebudowie stał się jej reprezentacyjną willą. Budynek został wzniesiony w latach 80. XIX wieku. W 1929 roku po bankructwie rodziny Sobtzicków willę przejęła raciborska cukrownia, a następnie około 1930 roku Bank Prowincji. Dokonał on gruntownej przebudowy budynku w celu adaptacji wnętrz obiektu na potrzeby świadczenia usług dla ludności. W 1940 roku budowlę przejęło ministerstwo finansów III Rzeszy. Od zakończenia II wojny światowej willa wielokrotnie zmieniała właściciela, aż w 1990 roku stała się własnością raciborskiego Urzędu Skarbowego, którą jest do chwili obecnej.

W sezonie 1995 Formuły 1 zadebiutował włoski zespół wyścigowy Forti Corse. Bolid zespołu – Forti FG01 – nie był konkurencyjny, a zespół nie zdobył ani jednego punktu. Pomimo tego niepowodzenia Forti podpisało trzyletni kontrakt z kierowcą Pedro Dinizem – kontrakt rozwiązany po tym, jak Brazylijczyk przed sezonem 1996 odszedł do zespołu Ligier, pozbawiwszy tym samym grupę Forti funduszy swoich sponsorów. Mimo tego zespół rozpoczął starty w sezonie 1996 ze specjalnie wybudowanym nowym modelem FG03. W trakcie sezonu część udziałów zespołu została odsprzedana grupie Shannon Racing, co i tak nie uchroniło Forti Corse od bankructwa i konieczności wycofania się w połowie sezonu z zawodów Formuły 1.

Na początku II połowy XX wieku w Krakowie został wybudowany „kombinat sportowy”, czyli dzisiejszy Stadion Miejski. Obiekt został oddany do użytku w maju 1953 roku. Był to trzeci stadion Wisły Kraków od 1914 roku. Obiekt posiadał bieżnię lekkoatletyczną, która okalała boisko piłkarskie. Charakterystyczną cechą tej budowli były tzw. bramy brandenburskie znajdujące się na trybunach za bramkami. Rekord frekwencji na stadionie przy ul. Reymonta padł w 1976 roku. Mecz Wisły przeciw Celticowi Glasgow rozgrywany w ramach pucharu UEFA oglądało około 45 tys. widzów. Wisła wygrała to spotkanie 2:0. Obecnie stadion jest w trakcie kolejnej, gruntownej przebudowy. Docelowo jego pojemność będzie wynosić 33 326 miejsc. Stadion będzie spełniał warunki najwyższej – czwartej kategorii UEFA. Od 23 stycznia 2008 uchwałą Rady Miasta Krakowa nosi imię piłkarza Wisły Kraków – Henryka Reymana.

Do ważnych arterii komunikacyjnych w katowickich dzielnicach Ligota-Panewniki, Piotrowice-Ochojec, Kostuchna i Podlesie należy ulica Armii Krajowej. Ulica przebiega w kierunku zbliżonym do południkowego. Mieszczą się przy niej historyczne obiekty, świadczące o wadze połączenia drogowego dawnych wsi − dzisiejszych dzielnic miasta. Ulica Armii Krajowej, będąca przedłużeniem ulicy Piotrowickiej, rozpoczyna swój bieg w Ligocie na moście nad rzeką Ślepotką, a kończy w Podlesiu przy skrzyżowaniu z ul. Saską, ul. Uniczowską i ul. Zaopusta. Przed II wojną światową ulica nosiła nazwę Dworcowej, a do 1990 roku – do momentu zmiany na nazwę obecną – ul. Dąbrowszczaków.

Od występów w Polonii Warszawa rozpoczął piłkarską karierę Cezary Wilk. Latem 2005 roku stołeczny klub zaoferował mu podpisanie kontraktu, jednak piłkarz wybrał propozycję Korony Kielce i stał się zawodnikiem beniaminka Ekstraklasy. Ze względu na brak miejsca w pierwszym składzie w rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 został wypożyczony ŁKS-owi Łódź. Po powrocie do Kielc stał się podstawowym zawodnikiem Korony, a w sezonie 2008/2009 swoją dobrą postawą pomógł jej – po roku wymuszonej karną degradacją gry w I lidze – powrócić do występów w Ekstraklasie. W lipcu 2010 roku został piłkarzem Wisły Kraków.

Na północny zachód od rynku w Baligrodzie, w odległości około 200−300 metrów od niego, przy ulicy J. Duplaka usytuowany jest cmentarz żydowski. Powstał w I połowie XVIII wieku. W czasie II wojny światowej został zdewastowany przez Niemców. Po wywiezieniu w lecie 1942 miejscowych Żydów do obozu w Zasławiu zdarzało się, że cmentarz był miejscem rozstrzeliwania ukrywających się w okolicy Żydów i pomagających im Polaków. Po zakończeniu II wojny światowej, wobec zagłady baligrodzkiej społeczności żydowskiej, cmentarz był opuszczony i niszczał. Zdarzały się przypadki kradzieży macew z cmentarza. W 1990 cmentarz został wpisany do rejestru zabytków KOBiDZ.

Jednym z greckich rękopisów uncjalnych Nowego Testamentu pisanych na pergaminie jest Dura Parchment 24. Paleograficznie datowany jest on na III wiek (wiek wcześniejszy też jest możliwy). Tekst rękopisu jest harmonią czterech Ewangelii, podobną do Diatessaronu, albo kopią samego Diatessaronu, którego greckim świadkiem jest również Papirus 25 (Gregory-Aland). Tekst fragmentu, zwłaszcza niektóre jego partie, był kilkakrotnie rekonstruowany. Jest jednym z nielicznych zachowanych chrześcijańskich dokumentów pisanych w formie zwoju. Obecnie przechowywany jest w bibliotece w amerykańskim Yale University w New Haven w stanie Connecticut.

W listopadzie 1899 roku raciborska przemysłowa rodzina Sobtzicków nabyła dom mieszkalny, który po przebudowie stał się jej reprezentacyjną willą. Budynek został wzniesiony w latach 80. XIX wieku. W 1929 roku po bankructwie rodziny Sobtzicków willę przejęła raciborska cukrownia, a następnie około 1930 roku Bank Prowincji. Dokonał on gruntownej przebudowy budynku w celu adaptacji wnętrz obiektu na potrzeby świadczenia usług dla ludności. W 1940 roku budowlę przejęło ministerstwo finansów III Rzeszy. Od zakończenia II wojny światowej willa wielokrotnie zmieniała właściciela, aż w 1990 roku stała się własnością raciborskiego Urzędu Skarbowego, którą jest do chwili obecnej.

W sezonie 1995 Formuły 1 zadebiutował włoski zespół wyścigowy Forti Corse. Bolid zespołu – Forti FG01 – nie był konkurencyjny, a zespół nie zdobył ani jednego punktu. Pomimo tego niepowodzenia Forti podpisało trzyletni kontrakt z kierowcą Pedro Dinizem – kontrakt rozwiązany po tym, jak Brazylijczyk przed sezonem 1996 odszedł do zespołu Ligier, pozbawiwszy tym samym grupę Forti funduszy swoich sponsorów. Mimo tego zespół rozpoczął starty w sezonie 1996 ze specjalnie wybudowanym nowym modelem FG03. W trakcie sezonu część udziałów zespołu została odsprzedana grupie Shannon Racing, co i tak nie uchroniło Forti Corse od bankructwa i konieczności wycofania się w połowie sezonu z zawodów Formuły 1.

Na początku II połowy XX wieku w Krakowie został wybudowany „kombinat sportowy”, czyli dzisiejszy Stadion Miejski. Obiekt został oddany do użytku w maju 1953 roku. Był to trzeci stadion Wisły Kraków od 1914 roku. Obiekt posiadał bieżnię lekkoatletyczną, która okalała boisko piłkarskie. Charakterystyczną cechą tej budowli były tzw. bramy brandenburskie znajdujące się na trybunach za bramkami. Rekord frekwencji na stadionie przy ul. Reymonta padł w 1976 roku. Mecz Wisły przeciw Celticowi Glasgow rozgrywany w ramach pucharu UEFA oglądało około 45 tys. widzów. Wisła wygrała to spotkanie 2:0. Obecnie stadion jest w trakcie kolejnej, gruntownej przebudowy. Docelowo jego pojemność będzie wynosić 33 326 miejsc. Stadion będzie spełniał warunki najwyższej – czwartej kategorii UEFA. Od 23 stycznia 2008 uchwałą Rady Miasta Krakowa nosi imię piłkarza Wisły Kraków – Henryka Reymana.

Do ważnych arterii komunikacyjnych w katowickich dzielnicach Ligota-Panewniki, Piotrowice-Ochojec, Kostuchna i Podlesie należy ulica Armii Krajowej. Ulica przebiega w kierunku zbliżonym do południkowego. Mieszczą się przy niej historyczne obiekty, świadczące o wadze połączenia drogowego dawnych wsi − dzisiejszych dzielnic miasta. Ulica Armii Krajowej, będąca przedłużeniem ulicy Piotrowickiej, rozpoczyna swój bieg w Ligocie na moście nad rzeką Ślepotką, a kończy w Podlesiu przy skrzyżowaniu z ul. Saską, ul. Uniczowską i ul. Zaopusta. Przed II wojną światową ulica nosiła nazwę Dworcowej, a do 1990 roku – do momentu zmiany na nazwę obecną – ul. Dąbrowszczaków.

Od występów w Polonii Warszawa rozpoczął piłkarską karierę Cezary Wilk. Latem 2005 roku stołeczny klub zaoferował mu podpisanie kontraktu, jednak piłkarz wybrał propozycję Korony Kielce i stał się zawodnikiem beniaminka Ekstraklasy. Ze względu na brak miejsca w pierwszym składzie w rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 został wypożyczony ŁKS-owi Łódź. Po powrocie do Kielc stał się podstawowym zawodnikiem Korony, a w sezonie 2008/2009 swoją dobrą postawą pomógł jej – po roku wymuszonej karną degradacją gry w I lidze – powrócić do występów w Ekstraklasie. W lipcu 2010 roku został piłkarzem Wisły Kraków.