Przejdź do zawartości

SuperNowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niezależna Oficyna Wydawnicza Nowa
Status prawny

spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Adres

Warszawa

Data założenia

1977

Strona internetowa

superNOWA – nazwa, pod którą wydawnictwo Niezależna Oficyna Wydawnicza kontynuuje działalność po 1989.

Jedna z największych oficyn drugiego obiegu została zalegalizowana w 1989 z inicjatywy członka podziemnej redakcji wydawnictwa Mirosława Kowalskiego, który był jej redaktorem naczelnym. Została przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i w działalności wydawniczej posługuje się nazwą SuperNowa, jakkolwiek w firmie przedsiębiorstwa zachowała nazwę pierwotną. Specjalizuje się książkach szeroko rozumianej polskiej fantastyki.

Największym sukcesem wydawnictwa pozostają książki Andrzeja Sapkowskiego. Supernowa wydała jego cykl wiedźmiński i tzw. trylogię husycką. Łączny nakład książek Sapkowskiego wydanych przez Supernową przekroczył w 2005 milion egzemplarzy.

W różnym czasie publikowali w nim także m.in.:

  • Anna BrzezińskaZbójecki gościniec, Żmijowa harfa
  • Ewa BiałołęckaTkacz iluzji
  • Jacek DukajCzarne oceany, W kraju niewiernych, Xavras Wyżryn
  • Marek S. HuberathGniazdo światów
  • Marek OramusŚwięto śmiechu
  • Marcin PrzybyłekGamedec. Granica rzeczywistości, Gamedec. Sprzedawcy lokomotyw, Gamedec. Zabaweczki. Błyski, Gamedec: Zabaweczki. Sztorm
  • Jaga RydzewskaAtalaya. Wojownicy, Atalaya. Gwiazdomorze, Atalaya. Szlachetne przymierze
  • Szczepan TwardochPrawem wilka, Sternberg
  • Marcin WolskiAgent Dołu. Diabelska dogrywka, Agent góry. Czarci pomiot, Antybaśnie z 1001 dnia, Krawędź snu, Noc bezprawia oraz inne szalone opowieści, Pies w studni, Rekonkwista, Według św. Malachiasza, Włóczędzy czasoprzestrzeni
  • Rafał A. ZiemkiewiczPieprzony los kataryniarza, Czerwone sztandary, odmierzony krok, Walc stulecia
  • Piotr Patykiewicz

Wydawnictwo wznowiło także większość dorobku Janusza Zajdla.

Supernowa dwa razy otrzymała nagrodę Euroconu dla najlepszego wydawcy (2000 i 2003), a Mirosław Kowalski również dwukrotnie nagrodę Śląkfy (1995 i 1999).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]