Strandvägen

Strandvägen
	; Strandvägen (2022)
Państwo	Szwecja
Miejscowość	Sztokholm
Długość	1200 m
	Położenie na mapie Szwecji Strandvägen
	59°19′54″N 18°05′18″E/59,331667 18,088333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Strandvägen (wym. szw. [ˈ s t r â n ː d ˌ v ɛ ː ɡ ɛ n]) – bulwar powstały w drugiej połowie XIX wieku w sztokholmskiej dzielnicy Östermalm. Nazywany jest „drogą plażową” i biegnie na wschód od Nybroplan do mostu Djurgården^[1].

Historia

W połowie XIX wieku Strandvägen było znane jako Ladugårds Strandgata. Była to nieatrakcyjna, błotnista ulica z podupadłymi domami zbudowanymi wzdłuż starego drewnianego nabrzeża. Gdy Nybroviken, nabrzeże znajdujące się po wschodniej stronie ulicy, wymagało naprawy, przedłożono ideę budowy nowego, szerokiego i nowoczesnego nabrzeża, rozciągającego się aż do mostu Djurgården. Plan ten ożywił stary pomysł przekształcenia Ladugårds Strandgata w prestiżowy bulwar Strandvägen. W 1861 – po długich dyskusjach – król Karol XV zatwierdził utworzenie Strandvägen. Celem było zbudowanie ulicy „nieporównywalnej w Europie” i ukończenie jej przed inauguracją Generalnej Wystawy Sztuki i Przemysłu w Sztokholmie w 1897, która odbyła się na wyspie Djurgården^[1].

Budowę zaczęto w 1862, a piętnaście lat później – po posadzeniu trzech rzędów lip – ukończono 35-metrową ulicę. Strandvägen stał się jednym z najbardziej pożądanych adresów w mieście. Deweloperzy budowali ekskluzywne rezydencje, zaprojektowane przez czołowych architektów kraju. Wkrótce wielu zamożnych Szwedów przeprowadziło się na Strandvägen^[1].

Wzdłuż bulwaru znajduje się m.in. zabytkowy obiekt Bünsowska huset, którego projektantem był Isak Gustaf Clasonm, autor Thaveniuska huset i von Rosenska palatset, również znajdujących się na Strandvägen. Bulwar kończy się na łączącym stolicę z wyspą Djurgården moście, który zdobią duże posągi nordyckich bogów^[1].