Stefan Popiel (piłkarz)

Ten artykuł dotyczy piłkarza Stefana Popiela. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko „Stefan Popiel”.

Stefan Popiel

Pełne imię i nazwisko	Stefan Ignacy Dominik Popiel
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1896 Skawina
Data i miejsce śmierci	22 grudnia 1927 Mała
Wzrost	178 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1909–1913 Cracovia
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1913–1924 Cracovia 28 (0) 1919 Wisła Kraków
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1922–1923  Polska 2 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefan Ignacy Dominik Popiel h. Sulima (ur. 19 maja 1896 w Skawinie, zm. 22 grudnia 1927 w Małej^[1]) – polski piłkarz, porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego.

Wychowanek Cracovii, której był zawodnikiem od 1909 do 1924, a w 1919 gościnnie występował w Wiśle Kraków. Z Cracovią walczył w dwóch finałach Mistrzostw Galicji w 1913 i 1914 gdzie zagrał w 6 meczach^{[potrzebny przypis]}, a także w finałach Polski w 1921 i 1922 rozgrywając w nich 10 gier. W 1921 wywalczył z nią tytuł mistrzowski. Łącznie w „Pasach” rozegrał 129 meczów, w tym 34 spotkania w oficjalnych rozgrywkach^{[potrzebny przypis]}. Nazywany był następcą Józefa Lustgartena. U schyłku kariery był określany jako najlepszy bramkarz, jakiego Polska wydała^[2].

Był bratankiem znanego polityka galicyjskiego, Karola Popiela. Był właścicielem ogromnych majątków ziemskich.

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 13^[3][4]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów piechoty^[5]. Został odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności 1 klasy i Krzyżem Wojskowym Karola^[3].

Uczestniczył w wojnie z bolszewikami w 1920. Został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych^[4] (po raz pierwszy w 1921^[6]), między innymi za obronę Kamionki Strumiłowej. Po wojnie został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 2646. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty^[7][8]. W latach 1923–1924 posiadał przydział mobilizacyjny do 20 pułku piechoty w Krakowie^[9][10].

W ostatnich latach został zmuszony do porzucenia sportu z uwagi na zajęcia osobiste, po czym osiadł w majątku w Małej Wsi.

Poniósł śmierć w tajemniczych okolicznościach 22 grudnia 1927 w swoim majątku w Małej Wsi^[2]. Początkowo ogłoszono, że doszło do tego w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia^[2] i że popełnił samobójstwo, później jednak pojawiły się policyjne informacje, że przed powieszeniem został śmiertelnie pobity przez nieustalonych sprawców^[4].

25 grudnia 1927 w krakowskim dzienniku „Czas” został opublikowany nekrolog o treści „Stefan Sulima-Popiel porucznik rez. W.P. 20 pułku piechoty, odznaczony 2 krzyżami za waleczność, przeżywszy lat 31, zakończył życie dnia 22 grudnia 1927 r. w majątku Mała wskutek skrytobójczego morderstwa. O czem w smutku pogrążona żona z synem, rodzice i rodzeństwo zawiadamiają Krewnych, Przyjaciół i Znajomych. O dniu pogrzebu nastąpią osobne powiadomienia”^[11]. W powtórnym nekrologu, opublikowanym w tym samym dzienniku 30 grudnia 1927 oraz 1 stycznia 1928, prócz powielonych informacji z pierwszej publikacji, podano datę zgonu 21 grudnia 1927 oraz poinformowano o terminie pogrzebu na 31 grudnia 1928 w Krakowie^[12][13][14].

Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera FC-wsch-7 po prawej Wołkowskich)^[15].

Według doniesienia w tygodniku „Stadion” z 1 stycznia 1928 po śmierci syna zmarła na atak serca matka Stefana Popiela^[2], jednak w treści ww. nekrologów jako zawiadamiający o jego śmierci widnieli rodzice.

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
• Andrzej Gowarzewski, Marian Grzegorz Nowak, Bożena Lidia Szmel: Cracovia, 100 lat prawdziwej historii. Wydawnictwo GiA, Katowice 2006 (10. część cyklu Kolekcja klubów).