Stefan Łomnicki

Stefan Edward Łomnicki

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1898 Leszczków
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Legion Wschodni 3 Pułk Piechoty Legionów Polskich 6 Pułk Piechoty Legionów Polskich 24 Pułk Piechoty Brygada KOP „Wołyń” 68 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Bitwa o Lwów (1918–1919) wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefan Edward Łomnicki (ur. 18 marca 1898 w Leszczkowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się 18 marca 1898 w Leszczkowie, w ówczesnym powiecie sokalskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława i Stefanii z Lewandowski^[1].

Od 1913 był członkiem „Sokoła”^[2]. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 3 pułku piechoty Legionów Polskich^[2]. 22 lutego 1915 został ranny. Przebywał w szpitalu, a następnie w Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku^[2]. W lipcu 1915 został przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów Polskich^[2]. Latem 1917, po kryzysie przysięgowym, został wcielony cesarskiej i królewskiej armii.

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Ukończył szkołę oficerską. Walczył w obronie Lwowa oraz wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 24 pułku piechoty^[2].

W 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1652. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jako były oficer zawodowy został zatrzymany w służbie czynnej, w 24 pułku piechoty w Łucku^[3]. Ukończył Centralną Szkołę Strzelań w Toruniu. 15 maja 1930 został powołany do służby czynnej i przemianowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W 1931 został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 w korpusie oficerów piechoty. 26 marca 1931 otrzymał przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza^[5]. Służył w Brygadzie KOP „Wołyń”. 3 sierpnia 1931 został przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni^[2][6]. Z dniem 31 maja 1932 został przeniesiony w stan spoczynku^[2][7]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[8]. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał działkę w osadzie wojskowej Chrask, w powiecie łuckim, na której gospodarował po zakończeniu służby wojskowej^[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i osadzono go w obozie w Starobielsku^[10]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[10], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2015^[10].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[12][13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[15][16][17].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (nr 680)^[1]
• Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931^[18]
• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[19]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[19]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[19]
• Odznaka za Rany i Kontuzje z trzema gwiazdkami^[20]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

• Stefan Łomnicki. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.73-6807 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-01].
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 195, 503;
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Stefan Łomnicki, Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].
• Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.