Przejdź do zawartości

Stara Gradiška (obóz koncentracyjny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stara Gradiška
Konzentrationslager Stara Gradiška
Podobóz Jasenovac
ilustracja
Typ

obóz koncentracyjny,
obóz śmierci

Odpowiedzialny

 Chorwacja (Ustasze)

Rozpoczęcie działalności

sierpień 1941

Zakończenie działalności

kwiecień 1945

Terytorium

 Chorwacja

Pierwotne przeznaczenie

zakład karny

Narodowość więźniów

Serbowie

Liczba ofiar

12 790 zidentyfikowanych
(szacunkowo ponad 36 tysięcy)

Komendanci

Miroslav Filipović-Majstorović

Wyzwolony przez

Narodowa Armia Wyzwolenia Jugosławii

Położenie na mapie Niepodległego Państwa Chorwackiego
Mapa konturowa Niepodległego Państwa Chorwackiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stara Gradiška”
45,148611°N 17,246667°E/45,148611 17,246667

Stara Gradiškaobóz koncentracyjny i obóz śmierci z czasów II wojny światowej, założony przez ustaszów w sierpniu 1941 na terenie byłego zakładu karnego w Chorwacji[1]. Podobóz obozu koncentracyjnego Jasenovac.

Przeznaczony głównie dla kobiet i dzieci. Więźniów głodzono, torturowano, stosowano wobec nich eksperymenty medyczne. Zabijano poprzez zagazowanie lub duszenie za pomocą strun fortepianowych[1].

Od października 1942 roku komendantem był Miroslav Filipović-Majstorović, wyrzucony z zakonu franciszkanin, powszechnie zwany „bratem szatanem”.

Całkowita liczba ofiar obozu wynosi – według różnych źródeł – 36–75 tysięcy. Zidentyfikowano 12 790 ofiar. Większość pomordowanych stanowili Serbowie, wśród nich działaczki ruchu oporu – Magda Bošković(inne języki) i Nada Dimić.

Obóz został wyzwolony w 1945 roku przez partyzantów Tity[1].

 Zobacz też: Sajmište (KL).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Stara Gradiska Concentration Camp. [w:] Find A Grave [on-line]. [dostęp 2014-12-24]. (ang.).