Stanisław Wyssygin

Wyssygin
	Stanisław Wyssygin
	; Bogoria
Rodzina	Wołłowiczowie
Data urodzenia	XIV w.
Data śmierci	XV w.
Ojciec	N.N.
Matka	N.N.
Żona	N.N.

Stanisław Wyssygin herbu Bogoria^[a]^[1], właściwie Wyssygin (ur. w XIV w., zm. w XV w.) – bojar żmudzki, adoptowany podczas unii horodelskiej (1413)^[2].

Życiorys

Pierwsza wzmianka dotycząca Stanisława to zapewne dzieło Ericha Joachima z 1409 roku, pt. Das Marienburger Tresslerbuch, określany tam jest jako Wissegen Żmudzin^[3].

W 1413 roku podczas unii horodelskiej doszło do przyjęcia przez polskie rodziny szlacheckie, bojarów litewskich wyznania katolickiego (tzw. adopcja herbowa). Jednym z ważniejszych dowodów tamtego wydarzenia jest istniejący do dziś dokument, do którego przyczepione są pieczęcie z wizerunkami herbów szlacheckich^[2].

Osobny artykuł: Unia horodelska.

W dokumencie tym występuje omawiany Wyszegerd, który został adoptowany przez przedstawicieli Bogoriów^[2].

W 1416 roku wspomina o nim popularna skarga żmudzinów^[2]. Skargi żmudzinów były przez nich rozsyłane po całej Europie i nawiązywały do przykrości jakie spotykały tamtejszą ludność przez Prusaków. Między innymi co rok uprowadzali ich dzieci i traktowali je bez wszelkiej ludzkiej litości, dodatkowo hańbili żony żmudzinów na ich oczach. Teodor Narbutt, wzmiankuje, że w XV wieku Prusacy uprowadzili Wyssygynowi żonę z dziećmi do Prus i tam wszystkich wymordowali^[4].

Życie prywatne

Wyssygyn był protoplastą później powstałego rodu szlacheckiego, Wołłowiczów^[5]. Jego potomek, Antoni Wołłowicz, uzyskał w 1798 roku tytuł hrabiowski^[6].

Jego imię wedle języka starolitewskiego tłumaczy się na wszystko wiedzącego^[7].

Zobacz też

Uwagi

↑ W zależności od źródeł, był zapisywany również jako Wyssygyn, Wissigin, Wissegen, Wyssigin.

Przypisy

↑ Minakowski ↓.
↑ ^a ^b ^c ^d Semkowicz 1928 ↓, s. 141.
↑ ErichE. Joachim ErichE., Das Marienburger Tresslerbuch der jahre 1399-1409, Königsberg (Preußen): Thomas & Oppermann, 1896, s. 543 (niem.).
↑ TeodorT. Narbutt TeodorT., Dzieje narodu litewskiego, t. VI, Wilno: Antoni Marcinowski, 1839, s. 36 .
↑ KasperK. Niesiecki KasperK., Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan NepomucenJ.N. Bobrowicz, t. IX, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1842, s. 414-423 [dostęp 2021-05-22] .
↑ Nikołaj Aleksandrowicz Pawliszczew: Herbarz rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego najwyżej zatwierdzony. T. 1. Warszawa: 1853, s. 27–28.
↑ TomaszT. Święcki TomaszT., Tomasza Święckiego Historyczne pamiątki znamienitych rodzin i osób dawnej Polski, Wydawn. Artystyczne i Filmowe, 1859, s. 318 [dostęp 2021-08-07] (pol.).

Bibliografia

WładysławW. Semkowicz WładysławW., Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. 1926-1927, t. VIII, Kraków: Polskie Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1928, s. 230 .

Linki zewnętrzne

Marek Minakowski: Stanisław Wyssygyn N. h. Bogoria. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-11]. (pol.).

[1] W zależności od źródeł, był zapisywany również jako Wyssygyn, Wissigin, Wissegen, Wyssigin.

[CITEREFMinakowski-2] Minakowski ↓.

[CITEREFSemkowicz1928141-3] Semkowicz 1928 ↓, s. 141.

[4] ErichE. Joachim ErichE., Das Marienburger Tresslerbuch der jahre 1399-1409, Königsberg (Preußen): Thomas & Oppermann, 1896, s. 543 (niem.).

[5] TeodorT. Narbutt TeodorT., Dzieje narodu litewskiego, t. VI, Wilno: Antoni Marcinowski, 1839, s. 36 .

[:0322-6] KasperK. Niesiecki KasperK., Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan NepomucenJ.N. Bobrowicz, t. IX, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1842, s. 414-423 [dostęp 2021-05-22] .

[7] Nikołaj Aleksandrowicz Pawliszczew: Herbarz rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego najwyżej zatwierdzony. T. 1. Warszawa: 1853, s. 27–28.

[8] TomaszT. Święcki TomaszT., Tomasza Święckiego Historyczne pamiątki znamienitych rodzin i osób dawnej Polski, Wydawn. Artystyczne i Filmowe, 1859, s. 318 [dostęp 2021-08-07] (pol.).

[a]