Stanisław Strumilin

Stanisław Strumilin

Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1877 Daszkowce
Data i miejsce śmierci	25 stycznia 1974 Moskwa
Zawód, zajęcie	ekonomista, statystyk
Odznaczenia

Stanisław G. Strumilin, właśc. Stanisław Strumiłło-Pietraszkiewicz (ur. 29 stycznia 1877 w Daszkowcach, zm. 25 stycznia 1974 w Moskwie) – radziecki ekonomista i statystyk pochodzenia polskiego^[1].

Odebrał on dużą rolę w tworzeniu gospodarki centralnie planowanej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich^[2]. W 1923 przystąpił do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. W latach 1931–1950 był profesorem Moskiewskiego Państwowego Instytutu Ekonomicznego. W 1931 został członkiem Akademii Nauk ZSRR^[1]. Należał również do Polskiej Akademii Nauk (od 1967) oraz Academia Română^[3][4]. W 1962 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego^[5].

Jego prace dotyczy teorii ekonomii, historii gospodarczej, statystyki i planowania. W swoich pracach skupiał się zazwyczaj na problemie kwalifikacji, organizacji i wydajności pracy. W 1922 roku wydawał prace, w których zajmował się rolą oświaty w gospodarce. Zajmował się również badaniami budżetów rodzinnych. Był pierwszym sowieckim ekonomistą, który próbował przedstawić ogólną teorię nierynkowej gospodarki planowej^[1].

Laureat Nagrody Stalinowskiej w 1942 oraz Leninowskiej w 1958. Został odznaczony również Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy (1936), dwukrotnie Orderem Lenina (1945 i 1953) i Orderem Rewolucji Październikowej (1971)^[4].

Ważniejsze prace^[1]:

• Problemy płanirowanija w SSSR (1932)
• Promyszlennyj pierieworot w Rossii (1944)
• Drogi rozwoju społeczeństwa komunistycznego (1959, wydanie polskie 1959)
• Szkice o gospodarce ZSRR (1959, wydanie polskie 1961)
• Izbrannyje proizwiedienija (t. 1–5 1963–1965)

• Janusz Kaliński: Państwo i gospodarka. W: Tadeusz Janicki (red.): Historia gospodarcza. Problemy i metody. Studia w stulecie powstania poznańskiej szkoły historii gospodarczej. Poznań: Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2020.