Stanisław Kuczborski

Stanisław Kuczborski
Data i miejsce urodzenia	1881 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	16 lub 17 stycznia 1911 ; Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo; kabaret
	Ważne dzieła
	Pogrzeb
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Kuczborski (ur. 1881 w Warszawie, zm. 16 lub 17 stycznia 1911 tamże) – malarz, rysownik, autor karykatur i plakatów, artysta kabaretowy. Jego matka, Klotylda z Gierymskich Kuczborska, była rodzoną siostrą dwóch słynnych malarzy – Aleksandra i Maksymiliana Gierymskich.

Życiorys

Uczeń krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczęszczał do pracowni Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. Związany z cyganerią krakowską, był jednym z inicjatorów założenia w kawiarni Jana Michalika w Krakowie kabaretu „Zielony Balonik”^[1]. Wielokrotnie uczestniczył w jego programach jako wykonawca. W małżeństwie z Zofią Munk miał córkę Irenę (1907–1971), która – za przykładem ojca – również uprawiała malarstwo, grafikę, rysunek i plakat.

W 1906 roku w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych otrzymał odznaczenie za obraz pt. Pogrzeb (olej na płótnie, 1904), którego akcja rozgrywa się przed wiejską chatą w dawnych podkrakowskich Bronowicach^[1]^[2]^[3].

Zmarł 16 lub 17 stycznia 1911 roku w Warszawie, we własnym mieszkaniu-pracowni przy ul. Szczyglej 12, wskutek zatrucia ulatniającym się gazem z nieszczelnego podłączenia piecyka gazowego^[2]^[4]. 20 stycznia 1911 roku, po nabożeństwie żałobnym, odprawionym przez ks. Apolinarego Kwiecińskiego w warszawskim kościele Świętego Krzyża, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b Światosław Lenartowicz: Stanisław Kuczborski (1881–1911). Pogrzeb, 1904. Zakup, 1986. [w:] iMNK – Wirtualne Muzeum Narodowe w Krakowie. imnk.pl > artyści > K > Stanisław Kuczborski [on-line]. Muzeum Narodowe w Krakowie, 2010. [dostęp 2017-08-13].
↑ ^a ^b Ś.†p. Stanisław Kuczborski [nota pośmiertna]. „Rozwój”. Rok XIV (nr 14), s. 4, 1911-01-18. St. Łąpiński (red. odp.). Łódź: Wiktor Czajewski. [dostęp 2017-08-13].
↑ Urszula Kozakowska-Zaucha, Wacława Milewska: A to Polska właśnie. [w:] iMNK – Wirtualne Muzeum Narodowe w Krakowie. imnk.pl > artyści > K > Stanisław Kuczborski > klucz: A to Polska właśnie [on-line]. Muzeum Narodowe w Krakowie, 2010. [dostęp 2017-08-13].
↑ Stanisław Kuczborski. Wspomnienie pozgonne. „Kurjer Warszawski”. Rok dziewięćdziesiąty pierwszy (nr 17), s. 10, 1911-01-17. Konrad Olchowicz (za red.). Warszawa: Hortensja Lewentalowa i Zygmunt Olchowicz. [dostęp 2017-08-13].
↑ Osobiste. Ostatnie posługi. „Kurjer Warszawski”. Rok dziewięćdziesiąty pierwszy (nr 21 – dodatek poranny), s. 2, 1911-01-21. Konrad Olchowicz (za red.). Warszawa: Hortensja Lewentalowa i Zygmunt Olchowicz. [dostęp 2017-08-13].

[Lenartowicz_2010-1] Światosław Lenartowicz: Stanisław Kuczborski (1881–1911). Pogrzeb, 1904. Zakup, 1986. [w:] iMNK – Wirtualne Muzeum Narodowe w Krakowie. imnk.pl > artyści > K > Stanisław Kuczborski [on-line]. Muzeum Narodowe w Krakowie, 2010. [dostęp 2017-08-13].

[Rozwój_14-1911-2] Ś.†p. Stanisław Kuczborski [nota pośmiertna]. „Rozwój”. Rok XIV (nr 14), s. 4, 1911-01-18. St. Łąpiński (red. odp.). Łódź: Wiktor Czajewski. [dostęp 2017-08-13].

[3] Urszula Kozakowska-Zaucha, Wacława Milewska: A to Polska właśnie. [w:] iMNK – Wirtualne Muzeum Narodowe w Krakowie. imnk.pl > artyści > K > Stanisław Kuczborski > klucz: A to Polska właśnie [on-line]. Muzeum Narodowe w Krakowie, 2010. [dostęp 2017-08-13].

[KW_17-1911-4] Stanisław Kuczborski. Wspomnienie pozgonne. „Kurjer Warszawski”. Rok dziewięćdziesiąty pierwszy (nr 17), s. 10, 1911-01-17. Konrad Olchowicz (za red.). Warszawa: Hortensja Lewentalowa i Zygmunt Olchowicz. [dostęp 2017-08-13].

[5] Osobiste. Ostatnie posługi. „Kurjer Warszawski”. Rok dziewięćdziesiąty pierwszy (nr 21 – dodatek poranny), s. 2, 1911-01-21. Konrad Olchowicz (za red.). Warszawa: Hortensja Lewentalowa i Zygmunt Olchowicz. [dostęp 2017-08-13].

[1]