Stanisław Kłak (kapitan)

Ten artykuł dotyczy kpt. adm. Stanisława Kłaka. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko Stanisław Kłak.

Stanisław Kłak

Złotoń

kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1893 Kraków
Data śmierci	1973
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Gabinet Ministra Spraw Wojskowych
Stanowiska	kierownik kancelarii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Stanisław Kłak, ps. „Złotoń” (ur. 7 lipca 1893 w Krakowie, zm. ?) – kapitan administracji Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Urodził się 7 lipca 1893 w Krakowie, w rodzinie Kazimierza i Anny^[1].

W sierpniu 1913 w Stróży, w czasie Letniej Szkoły Instruktorów Związku Strzeleckiego, ćwiczył w składzie Oddziału Telefonicznego^[2].

6 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 4. kompanii V baonu 1 Pułku Piechoty^[3]. W listopadzie tego roku zachorował, opuścił baon pod Krzywopłotami i od 26 listopada 1914 leczył się w szpitalu Czerwonego Krzyża dr Baracha przy Thunhofgasse w Wiedniu^[4]. Po rekonwalescencji, powrócił do V baonu 5 Pułku Piechoty^[3]. 21 maja 1915 został ranny w bitwie pod Konarami. 17 września 1915 jako sierżant 4. kompanii 7 Pułku Piechoty był pacjentem Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku^[5]. 14 kwietnia 1917 został odnotowany w Komisariacie Werbunkowym do WP w Janowie (GUZ Lublin) i przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola^[3].

20 maja 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 maja 1919 podporucznikiem piechoty. Pełnił wówczas służbę w Urzędzie Gospodarczym Praga^[6]. 1 czerwca 1921 pełnił w służbę w Wojskowym Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Warszawa Powązki^[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 325. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczych, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr I w Warszawie^[8]. W 1923 pełnił służbę w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I^[9]. W następnym roku został przydzielony do Komisji Gospodarczej Centralnego Składu Amunicji Nr 1 w Warszawie na stanowisko oficera kasowego^[10]. W listopadzie 1926 został przydzielony ze Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim do Komendy Miasta Warszawy na stanowisko kierownika kancelarii^[11]. W lutym 1928 zastąpił majora Jana Śliwowskiego^[a] na stanowisku referenta oświatowego w Komendzie Miasta Warszawy^[b][13][14]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 7. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy^[15]. W sierpniu 1931 był już przeniesiony do grupy naukowo-oświatowej korpusu oficerów administracji^[16]. W marcu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w Komendzie Miasta Warszawy^[17]. 26 kwietnia 1940 w Paryżu będąc przesłuchiwanym przez porucznika Tadeusza Modelskiego zeznał, że w czasie pełnienia obowiązków referenta oświatowego miał „zatarg z panią Składkowską^[c], która z grupą aktorów bezrobotnych i bez kwalifikacji chciała opanować dom żołnierza na Pradze. W związku z tym zajściem etat referenta oświatowego garnizonu został zniesiony, a on ukarany 9 dniami aresztu domowego”. Chciano go również przenieść do Brześcia. W 1934 został przesunięty na stanowisko referenta w referacie bezpieczeństwa Komendy Miasta Warszawy kierowanym przez majora Leonarda Müllera. Później ponownie przeniesiony do korpusu oficerów administracji i przydzielony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika kancelarii^[18]. We wrześniu 1939 ewakuował się z Warszawy. Przekroczył granicę z Rumunią, a następnie dotarł do Francji. W kwietniu 1940 był przydzielony do Ośrodka Wyszkolenia Oficerów w Parthenay.

• Krzyż Niepodległości – 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[19][20]
• Krzyż Walecznych trzykrotnie^[21][20]
• Złoty Krzyż Zasługi – 18 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”^[22][20]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 16 marca 1928 „za zasługi na polu pracy oświatowej w wojsku”^[23][24][20]

• Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
• Lista strat Legionu Polskiego od lipca do października 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-10-01.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.