Przejdź do zawartości

Stanisław Hebanowski (architekt)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Hebanowski
Data urodzenia

28 marca 1820

Data śmierci

13 lutego 1898

Miejsce spoczynku

Giecz

Zawód, zajęcie

architekt

Stanisław Hebanowski (ur. 28 marca 1820, zm. 13 lutego 1898) – polski architekt.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec był profesorem gimnazjum klasycznego[1]. Początkowo uczył się zawodu w prywatnej szkole u Antoniego Krzyżanowskiego[2]. W latach 1842–1844 studiował w Akademii w Berlinie, a następnie w Paryżu. Przed rokiem 1855 powrócił do Poznania i rozpoczął pracę jako prywatny architekt i budowniczy. W jego projektach widoczne są wpływy renesansu włoskiego i francuskiego. Do wnętrz wprowadził dekoracje barokowo-rokokowe.

Dla Hipolita Cegielskiego zaprojektował willę przy ul. Podgórnej oraz fabrykę. Z zabudowań zakładów Cegielskiego, przy ul. Strzeleckiej, zachował się do dzisiaj kantor z wieżą[3].

W Poznaniu znana jest tylko jedna kamienica wybudowana przez Hebanowskiego. Kamienicę tę, przy ulicy św. Marcina, wybudował dla siebie, w spółce finansowej z lekarzem Teofilem Mateckim[4]. Kamienica graniczyła z dawnym cmentarzem kościoła św. Marcina, gdzie w roku 1859 odsłonięto pomnik Adama Mickiewicza. Kamienica stanowiła z lewej strony tło dla pomnika.

W 1872 roku Hebanowski wykonał projekt Teatru Polskiego. Stanisław Hebanowski był również członkiem rady miejskiej[5].

Został pochowany na cmentarzu w Gieczu, którego był właścicielem[6].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Jego klientami byli jednak głównie polscy ziemianie. W Wielkopolsce zachowało się wiele budowli projektowanych przez Hebanowskiego:


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zofia Ostrowska-Kębłowska, Architektura i Budownictwo w Poznaniu w Latach 1790-1880, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe – Oddział w Poznaniu, 1982, ISBN 83-0103720-2, ISSN 0079-466X.
  • Andrzej Żurowski, Hebanowski, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, ISBN 83-221-0234-8.