Przejdź do zawartości

Stanisław Bonifacy Mniszech

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Bonifacy Mniszech
Herb
Mniszech
Rodzina

Mniszchowie herbu własnego

Data urodzenia

ok. 1580

Data śmierci

w nocy z 19 na 20 grudnia 1644

Ojciec

Jerzy Mniszech

Matka

Jadwiga Tarło

Żona

Zofia Hołowczyńska

Dzieci

Jan Mniszech

Zofia z książąt Hołowszczyńskich

Stanisław Bonifacy Mniszech herbu własnego (ur. ok. 1580 roku – zm. w nocy z 19 na 20 grudnia 1644 roku) – starosta sanocki, starosta generalny ruski w latach 1613-1644[1], poseł, rotmistrz wojska powiatowego ziemi lwowskiej w 1632 roku[2].

Brat Maryny Mniszchównej – carowej Rosji, starosta sanocki, szczyrzycki.

Jego ojcem był Jerzy Mniszech, a dziadkiem Mikołaj Mniszech (1484–1553) przybyły z Wielkich Kończyc na Morawach, bratem Franciszek Bernard Mniszech (ok. 1590-1661) starosta sanocki i kasztelan sądecki.

Żoną jego została (ok. 1602/1603) Zofia z książąt Hołowszczyńskich[3], wdowa kasztelana bracławskiego Grzegorza Sanguszki[4][5].

Studiował w Padwie w 1592 roku.

W 1610 r. bezskutecznie próbował namówić Dymitra Samozwańca II, aby współdziałał z królem Zygmuntem III[6].

Poseł na sejm 1611 roku z województwa ruskiego, mianowany komisarzem do uregulowania sporów na pograniczu polsko-węgierskim[7]. Poseł województwa ruskiego na sejm 1621 roku[8]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1629 roku i sejm 1631 roku z województwa ruskiego[9].

Był uczestnikiem popisu pospolitego ruszenia ziemi lwowskiej i powiatu żydaczowskiego w 1621 roku[10].

Sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1632 roku[11]. Poseł na sejm koronacyjny 1633 roku, sejm zwyczajny 1635 roku, sejm zwyczajny 1637 roku, sejm nadzwyczajny 1637 roku, sejm 1638 roku, sejm 1639 roku, sejm 1642 roku[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 152.
  2. ↑ Dariusz Kupisz, Wojska powiatowe samorządów Małopolski i Rusi Czerwonej w latach 1572 – 1717, Lublin 2008, s. 419.
  3. ↑ Horn, s. 486–487.
  4. ↑ Irena Kaniewska: Sanguszko (Sanguszkowicz) Hrehory (Grzegorz, Hrihory), kniaź z linii koszyrskiej (zm. 1602). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXIV. Wrocław – Warszawa – Kraków, 1992–1993, s. 488–490.
  5. ↑ Maurycy Horn twierdził, że był on wojewodą bracławskim.
  6. ↑ Wojciech Polak: O Kreml i Smoleńszczyznę. Polityka Rzeczypospolitej wobec Moskwy w latach 1607-1612. Toruń: 1995, s. 182.
  7. ↑ Janusz Byliński, Sejm z 1611 roku. W nowym opracowaniu., Wrocław 2016, s. 221.
  8. ↑ Jerzy Pietrzak, Po Cecorze i podczas wojny chocimskiej. Sejmy z lat 1620 i 1621, Wrocław 1983, s. 170.
  9. ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 100.
  10. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. 187.
  11. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. 323.
  12. ↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 173.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Bonifacy_Mniszech&oldid=73827956”