Edith Roosevelt: Różnice pomiędzy wersjami

Edith Kermit Carow Roosevelt

Edith Roosevelt w 1921 roku
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1861 Norwich
Data i miejsce śmierci	30 września 1948 Oyster Bay
Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
Okres	od 14 września 1901 do 4 marca 1909
Poprzedniczka	Ida McKinley
Następczyni	Helen Taft
Druga dama Stanów Zjednoczonych
Okres	od 4 marca 1901 do 14 września 1901
Przynależność polityczna	Edith Roosevelt Signature.svg
Poprzedniczka	Jennie Tuttle Hobart
Następczyni	Cornelia Cole Fairbanks
Multimedia w Wikimedia Commons

Edith Kermit Carow Roosevelt (ur. 6 sierpnia 1861 w Norwich, zm. 30 września 1948 w Oyster Bay) – pierwsza dama Stanów Zjednoczonych w latach 1901-1909 jako druga żona Theodore’a Roosevelta.

Edith Kermit Carow urodziła się 6 sierpnia 1861 roku w Norwich^[1]. W młodości jej rodzina przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie Edith poznała rodzinę Rooseveltów^[1]. Przyjaźniła się głównie z siostrą Theodore’a – Corinne^[1]. Po pewnym czasie zaczęła się spotykać z przyszłym prezydentem, który był wówczas studentem na Harvardzie^[2]. Po upływie około dwóch lat, Roosevelt oświadczył się jej, lecz został odrzucony, co spowodowało zakończenie związku^[2]. Wkrótce potem poślubił Alice Hathaway i zerwał kontakt z Edith Carow^[2].

Po śmierci żony, Roosevelt wyjechał na kilka lat na Dziki Zachód, a gdy powrócił unikał spotkania z Carow^[2]. Spotkali się jesienią 1885 i ponownie zaczęli się spotykać, a po kilku miesiącach się zaręczyli^[2]. Z uwagi na śmierć ojca Edith, ślub został odłożony, a rodzina Carowów przeniosła się do Wielkiej Brytanii^[3]. Zimą 1886 roku odbył się skromny ślub Roosevelta i Carow^[3]. Po ślubie zamieszkali w Oyster Bay w Nowym Jorku^[3].

Edith wspierała męża w jego politycznych aspiracjach i organizowała przyjęcia dla polityków, by zyskać dodatkowe poparcie dla Theodore’a^[4]. Kiedy w 1900 roku był kandydatem na wiceprezydenta przy Williamie McKinleyu, Edith uważała, że to osłabi jego pozycję polityczną i uniemożliwi dalszą karierę^[5]. Gdy w 1901 McKinley został postrzelony przez Leona Czolgosza, Roosevelt przebywał w górach Adirondacks^[5]. 14 września McKinley zmarł, a Roosevelt złożył przysięgę jako nowy prezydent USA^[5].

Nowa pierwsza dama wprowadziła nowe zwyczaje po wprowadzeniu do Białego Domu – zastąpiła dotychczasowe przyjęcia musicalami i koncertami^[6]. Zapraszała także naukowców i literatów^[6]. Gruntownie przemeblowała Biały Dom, a także nakazała zawiesić galerię portretów wszystkich pierwszych dam^[7]. Była także pierwszą żoną prezydenta, która zatrudniała osobistą sekretarkę^[7]. Ponadto raz w tygodniu spotykała się z żonami innych członków rządu, by omówić sprawy protokolarne^[7]. Tuż przed opuszczeniem Białego Domu popadła w konflikt ze swoją następczynią, Helen Taft, która oświadczyła, że wymieni cały personel siedziby prezydenckiej, zaraz po objęciu urzędu przez jej męża^[8]. Edith sprzeciwiła się tej decyzji, twierdząc że nowa pierwsza dama najpierw powinna sprawdzić ich kwalifikacje^[8].

Rok po zakończeniu kadencji przez Roosevelta, oboje udali się w podróż do Europy^[8]. W 1912, za namową Edith, Theodore ponownie ubiegał się o prezydenturę, lecz przegrał^[9]. W czasie kampanii, został niegroźnie postrzelony i hospitalizowany w Chicago^[9]. Edith wówczas zaczęła bardziej dbać o zdrowie męża^[9]. 11 listopada 1918 Roosevelt trafił do szpitala w wyniku reumatyzmu^[9]. Zmarł 6 stycznia 1919^[9]. To wydarzenie, połączone ze stratą najmłodszego syna, który zginął pół roku wcześniej w czasie I wojny światowej, nadszarpnęło zdrowie byłej pierwszej damy^[9].

Po śmierci męża Edith Roosevelt, dużo podróżowała i włączała się w działalność charytatywną^[9]. Wspierała także Herberta Hoovera i konserwatywne skrzydło Partii Republikańskiej^[10]. Krytykowała demokratę, Franklina Delano Roosevelta, który był dalekim krewnym jej męża^[10]. Po II wojnie światowej zamieszkała ze swoją córką, Ethel^[10]. Zmarła 30 września 1948 w Oyster Bay^[10].

Edith Carow wyszła za mąż za Theodore’a Roosevelta 2 grudnia 1886 roku^[3]. Para miała czterech synów: Theodore’a, Kermita, Archibalda i Quentina oraz córkę Ethel^[3]. Wychowywali także wspólnie córkę Roosevelta z pierwszego małżeństwa – Alice^[3].

• Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.).

• Edith Kermit Carow Roosevelt. Biały Dom. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).