Sopot Festival 1964

Sopot Festival 1964 – 4. edycja festiwalu muzycznego odbywającego się w Sopocie. Festiwal został zorganizowany w Operze Leśnej 6 sierpnia oraz 12–14 sierpnia 1964 roku przez Polską Agencję Artystyczną PAGART oraz Polskie Radio^[1]. Konkurs prowadzili Elżbieta Czyżewska i Lucjan Kydryński. Zwyciężyła reprezentantka Grecji Nandia Konstandopulu.

W przeciwieństwie do poprzednich widowisk, festiwal sopocki w 1964 roku został zorganizowany w Operze Leśnej w Sopocie. Wydarzenie zostało podzielone na trzy dni koncertowe. Pierwszego dnia, tj. 12 sierpnia, rozegrano finał międzynarodowy; dzień później odbył się finał polski, a ostatniego dnia – koncert Piosenka nie zna granic. Cały festiwal został poprzedzony polskimi eliminacjami, które zorganizowano 6 sierpnia. Podczas wszystkich czterech koncertów zagrały dwie orkiestry Polskiego Radia: Symfoniczna pod dyrekcją Stefana Rachonia oraz Jazzowa pod dyrekcją Andrzeja Kurylewicza, w trakcie widowiska zaprezentował się także zespół Czerwono-Czarni^[1].

Sędziowie przyznali nagrody w dwóch kategoriach Nagroda za dzieło i Nagroda za interpretację^[2]. Nandia Konstandopulu za wykonanie utworu „Je te remercie, mon coeur”, otrzymała łącznie 214 punktów. W trakcie widowiska wręczone zostały także takie wyróżnienia, jak Nagroda ZAKR oraz Nagroda Światowej Federacji Młodzieży Demokratycznej^[2][3].

Polskie eliminacje do festiwalu odbyły się 6 sierpnia 1964 roku, wystąpiło wówczas szesnastu polskich wykonawców^[4]. Wyróżnienie zdobyli zdobywcy pierwszych trzech miejsc, a nagrody przyznano w kategorii Nagroda za dzieło^[2]. Pierwszą nagrodę odebrała Anna German za utwór „Tańczące Eurydyki” autorstwa Ewy Rzemienieckiej, Aleksandra Wojciechowskiego i Katarzyny Gärtner^[2].

Finał międzynarodowy odbył się 12 sierpnia 1964 roku, wystąpili w nim wówczas reprezentanci dwudziestu trzech krajów^[4]. Wyróżnienie zdobyli zdobywcy pierwszych trzech miejsc, a nagrody przyznano w kategorii Nagroda za dzieło^[2]. Pierwszą nagrodę odebrała reprezentantka Grecji Nandia Konstandopulu za utwór „Je te remercie mon coeur”, który napisała we współpracy z Takisem Morakisem^[2].

	Kraj	Język	Wykonawca	Tytuł	Miejsce	Punkty
1	Meksyk	hiszpański	Alejandro Alagara	„Que bonita es mi tierra”	21	5
2	Włochy	włoski	Elsa Bertuzzi	„O mio signore”	16	23
3	Monako	francuski	Frida Boccara	„Je suis venu de loin”	13	29
4	Belgia	niderlandzki	Lily Castel	„Sinds je wegging”	12	37
5	Wielka Brytania	angielski	Johnny Christian	„Blind Corner”	20	12
6	Grecja	francuski	Nandia Konstandopulu	„Je te remercie, mon coeur”	1	214
7	Rumunia	rumuński	Constantin Draghici	„Esti dragoste meo”	11	38
8	Dominikana	hiszpański	Alvarah Gomez	„Saona”	17	21
9	Polska	polski	Anna German	„Tańczące Eurydyki”	3	140
10	Czechosłowacja	francuski	Karel Gott	„Monsieur Gaugin”	9	43
11	Finlandia	fiński	Laila Halme	„Sadun Sininen”	19	15
12	Jugosławia	serbsko-chorwacki	Dušan Jakšić	„Ostisla sa lastama”	10	42
13	Kanada	angielski	Pauline Julien	„Jack Monloy”	2	176
14	ZSRR	rosyjski	Iosif Kobzon	„Plit Borna”	5	54
15	RFN	niemiecki	René Kollo	„Wie von Wind werweht”	6	49
16	Norwegia	norweski	Bärbel Luni	„Naer det var egjen”	15	25
17	Bułgaria	francuski	Margaretta Nikołowa	„Nous sommes de nouveau amoureux”	14	26
18	Austria	niemiecki	Roland Pitt	„Cartagena”	7	48
19	NRD	niemiecki	Jessy Rameik	„Lied vom Abschied”	8	44
20	Holandia	niderlandzki	Shirley	„Draam an zee”	14	26
21	Szwajcaria	francuski	Anne Sylvestre	„T’en souviens tu, la Seine?”	4	66
22	Stany Zjednoczone	angielski	Joan Toliver	„Flowers”	19	15
23	Izrael	hebrajski	Yaffa Yarkoni	„Perach”	18	16

		Głosy w finale
		Suma punktów	Szwajcaria	Polska	Finlandia	Belgia	Bułgaria	RFN		Holandia	Rumunia	NRD		Włochy	Grecja	Czechy	Austria	Norwegia	Jugosławia	Węgry	Monako	Izrael	Francja
Uczestnicy konkursu	Meksyk	5	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	–
	Włochy	23	5	–	–	–	1	–	–	–	–	–	–	12	–	–	–	–	–	–	5	–	–
	Monako	29	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2	–	12	3	12
	Belgia	37	6	–	–	12	–	2	–	6	–	3	6	–	–	–	–	–	–	–	2	–	–
	Wielka Brytania	12	–	1	4	–	–	–	–	–	–	–	1	–	–	–	–	–	–	1	–	–	5
	Grecja	214	10	10	10	10	10	10	10	10	10	10	10	10	12	10	10	10	10	12	10	10	10
	Rumunia	38	–	–	–	–	5	–	4	–	12	–	–	–	5	–	1	–	5	–	6	–	–
	Dominikana	21	–	–	–	3	–	1	–	–	–	–	2	5	–	–	–	4	–	–	–	–	6
	Polska	140	7	12	7	7	7	7	7	7	7	7	8	7	8	7	7	7	7	8	7	7	7
	Czechosłowacja	43	1	6	–	–	2	–	5	–	3	–	–	–	4	12	–	–	4	6	–	–	–
	Finlandia	15	–	3	12	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
	Jugosławia	42	–	–	–	–	4	–	2	–	6	–	–	3	7	2	–	–	12	5	–	1	–
	Kanada	176	8	8	8	8	8	8	8	8	8	8	12	8	10	8	8	8	8	10	8	8	8
	ZSRR	54	–	7	5	–	3	–	12	–	4	–	–	–	–	4	–	6	3	4	–	2	4
	RFN	49	3	–	2	1	–	12	–	5	–	6	–	2	2	5	6	–	–	–	–	5	–
	Norwegia	25	–	4	6	–	–	–	–	2	–	1	–	–	–	–	–	12	–	–	–	–	–
	Bułgaria	26	–	–	–	–	12	–	3	–	5	–	–	–	–	–	–	–	6	–	–	–	–
	Austria	48	4	–	–	–	–	5	–	–	2	5	–	4	–	3	12	1	1	7	–	4	–
	NRD	44	2	5	1	2	–	6	–	4	1	12	–	1	1	1	3	–	2	3	–	–	–
	Holandia	26	–	–	–	6	–	–	–	12	–	2	5	–	–	–	–	–	–	–	1	–	–
	Szwajcaria	66	12	–	–	4	6	4	–	–	–	4	7	6	6	6	5	–	–	–	4	–	2
	Stany Zjednoczone	15	–	2	3	–	–	–	–	–	–	–	4	–	–	–	3	–	–	–	–	–	3
	Izrael	16	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	12	1
Kraje w tabeli są uporządkowane w kolejności występowania.

Finał polski odbył się 13 sierpnia 1964 roku, wystąpili w nim wówczas reprezentanci dwudziestu trzech krajów^[4]. Wyróżnienie zdobyli zdobywcy pierwszych trzech miejsc, a nagrody przyznano w kategorii Nagroda za interpretację^[2]. Pierwszą nagrodę odebrała reprezentant Meksyku Alejandro Algara za wykonanie utworu „Złota przystań” autorstwa Romualda Żylińskiego i Jadwigi Dumnickiej po przetłumaczeniu przez Miguela Pousa^[2].

	Kraj	Język	Wykonawca	Tytuł	Miejsce	Punkty
1	Meksyk	polski	Alejandro Alagara	„Złota przystań”	1	24
2	Włochy	polski	Elsa Bertuzzi	„Dobra jest noc”	–	–
3	Monako	polski	Frida Boccara	„Odejdź smutku”	7	8
4	Kuba	polski	Esther Borja	„Nim przyjdzie sen”	–	–
5	Belgia	polski	Lily Castel	„Deszczowy koncert”	2	20
6	Wielka Brytania	polski	Johnny Christian	„Bez ciebie mi źle”	3	16
7	Grecja	polski	Nandia Konstandopulu	„To nie ja”	4	14
8	Rumunia	polski	Constantin Draghici	„Śnimy się sobie co noc”	–	–
9	Dominikana	polski	Alvarah Gomez	„Szesnaście lat”	–	–
10	Czechosłowacja	polski	Karel Gott	„Kot Teofil”	3	16
11	Finlandia	polski	Laila Halme	„Piosenka prawdę ci powie”	–	–
12	Jugosławia	polski	Dušan Jakšić	„To nie ja”	–	–
13	Kanada	polski	Pauline Julien	„Ożeń się Johnny”	5	12
14	ZSRR	polski	Iosif Kobzon	„To nie ja”	8	6
15	RFN	polski	René Kollo	„Jutro będzie dobry dzień”	–	–
16	Norwegia	polski	Bärbel Luni	„Baloniki”	–	–
17	Bułgaria	polski	Margaretta Nikołowa	„Wszystko się liczy od ciebie”	3	16
18	Austria	polski	Roland Pitt	„Baloniki”	–	–
19	NRD	polski	Jessy Rameik	„Jak ty nic nie rozumiesz”	–	–
20	Holandia	polski	Shirley	„Czy ta pani tańczy twista?”	6	10
21	Szwajcaria	polski	Anne Sylvestre	„Kochankowie z ulicy Kamiennej”	6	10
22	Stany Zjednoczone	polski	Joan Toliver	„Odejdź smutku”	2	20
23	Izrael	polski	Yaffa Yarkoni	„Zwykła rzecz”	–	–

• Alejandro Alagara – „What Kind of Fool Am I” (A. Newley, R. Bricusse)
• Bronisława Baranowska – „Kirasjerzy” (T. Dobrzański, T. Śliwiak)
• Elsa Bertuzzi – „Finche sara sara” (N. Ravasini, G. Calabresse)
• Frida Boccara – „Moon” (P. Gosser, H. Lorenc)
• Esther Borja – „Amada sombra” (U. Montiel, U. Montiel)
• Lily Castel – „Love For Sale” (C. Porter, B. Coureyr)
• Johnny Christian – „Teach Me Tonight” (S. Zahn, G. de Paul)
• Nandia Konstandopulu – „Ou allez-vous monsieur” (T. Morakis, N. Konstantopulu)
• Constantin Draghici – „Amour, mon amour my love” (G. Malgoni – Pinchi, B. Fallesi)
• Karel Gott – „Old Lucky Sun” (D. Gilespie, Smith)
• Laila Halme – „Whisper Not” (B. Golson, N. Johansson)
• Dusan Jaksić – „Amico” (Hilliard, D. Bachrach)
• Pauline Julien – „Chanson de Barbara” (K. Veil, B. Brecht)
• Josif Kobzon – „Dziewuszki tancujut na pałubie” (A. Pachmutowa, S. Griebiennikow – N. Dobronrawow)
• René Kollo – „Ebb Tide” (R. Maxwell, T. Robbins)
• Bärbel Luni – „Goody Goody” (M. Malneck, I. Mercer)
• Margaretta Nicolova – „Piesnia o arlekinie” (Ziro)
• Roland Pitt – „Blumenfest in Taormina” (O. Barsan – O. Toldi, L. Parthe)
• Jessy Rameik – „Das Lied von den Rosen und Träumen” (W. Schöne, J. Hamburger)
• Shirley – „Bitte geh” (G. Mira)
• Katarzyna Sobczyk – „Biedroneczki są w kropeczki” (A. Markiewicz – A. Feill, A. Tur)
• Anne Sylvestre – „La femme du vent” (A. Sylvestre, A. Sylvestre)

•  Finlandia: Heikki Annala
•  RFN: Günter Krenz
•  Izrael: Shabtai Petrushka
•  Holandia: Hubert Jacobse
•  Norwegia: Gunnar Eide
•  ZSRR: Borys Tierientiew
•  Polska: Artur Międzyrzecki, Witold Filler, Krzysztof Komeda, Lech Terpiłowski, Szymon Zakrzewski, Wojciech Matlakiewicz i Mirosław Dąbrowski
•  Rumunia: Radu Şerban
•  Monako: Marcel Primault
•  Grecja: Takis Morakis
•  Czechosłowacja: Miroslav Ducháč
•  Włochy: Nino Ravasini
•  Francja: Pierre Gabaye
•  Szwajcaria: Louis Rey (przewodniczący)
•  Węgry: Zdenkó Tamássy
•  Austria: Leo Parthe
•  Bułgaria: Miłczo Lewiew
•  Kanada: Laurier Hebert
•  NRD: Martin Hattwig
•  Jugosławia: Milenko Pečnik
•  Belgia: Paul van Dessel