Przejdź do zawartości

Short Empire

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Short Empire
Ilustracja
Short S.23 Empire, ok. 1940 roku
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Short Brothers

Typ

pocztowa i pasażerska łódź latająca

Konstrukcja

czterosilnikowy górnopłat o konstrukcji metalowej

Załoga

5

Historia
Data oblotu

4 lipca 1936

Lata produkcji

1936-1940

Wycofanie ze służby

koniec lat 40. XX wieku

Liczba egz.

45, w tym:
31 (S.23)
3 (S.26)
9 (S.30)
2 (S.33)

Dane techniczne
Napęd

4 silniki gwiazdowe Bristol Pegasus X C (S.23)
Bristol Pegasus XII (S.30)

Moc

każdy:
919 KM (676 kW) (S.23)
889 KM (654 kW) (S.30)

Wymiary
Rozpiętość

34,75 m

Długość

26,82 m

Powierzchnia nośna

139,35 m²

Masa
Własna

10 659 kg

Startowa

18 375 kg

Osiągi
Prędkość maks.

322 km/h

Pułap

6100 m

Zasięg

1200 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
24 siedzące lub 16 leżących
Przestrzeń ładunkowa
3500 kg
Użytkownicy
BOAC, Imperial Airways, QANTAS, Royal Air Force, Royal Australian Air Force, TEAL
Rzuty
Rzuty samolotu

Short Empirebrytyjska pocztowa i pasażerska łódź latająca opracowana w drugiej połowie lat 30. XX wieku przez przedsiębiorstwo Short Brothers, w odpowiedzi na zamówienie rządu brytyjskiego na wodnosamolot, który zapewniłby łączność pocztową z posiadłościami imperium brytyjskiego w Afryce, Azji i Australii. Konstrukcja samolotu wykorzystana została przy projektowaniu wojskowej łodzi latającej Short Sunderland.

Pierwszy samolot oblatano 4 lipca 1936 roku i jeszcze w tym samym roku do Imperial Airways trafiły jego pierwsze egzemplarze. Łącznie do 1940 roku wyprodukowano 45 wodnosamolotów w czterech wersjach (S.23, S.26, S.30, S.33), które poza Imperial Airways (od 1939 BOAC) służyły w liniach QANTAS oraz TEAL. Pojedyncze egzemplarze były w czasie II wojny światowej wykorzystywane przez Royal Air Force oraz Royal Australian Air Force. Samoloty Empire zakończyły służbę wkrótce po zakończeniu wojny.

Wodnosamolot był czterosilnikowym górnopłatem o konstrukcji metalowej. Kadłub o podłodziu dwuredanowym mieścił pięcioosobową załogę, 24 pasażerów na miejscach siedzących lub 16 na miejscach leżących oraz 3500 kg ładunku.

Wodnosamolot S.20 Mercury na grzbiecie łodzi latającej S.21 Maia, 1938

Ze względu na stosunkowo niewielki zasięg łodzi latającej, wynoszący 1200 km, kierownik techniczny Imperial Airways, Robert H. Mayo polecił umieszczenie na grzbiecie jednego z samolotów Empire (oznaczonego S.21 Maia) mniejszego wodnosamolotu S.20 Mercury, który po wystartowaniu i wzniesieniu się na odpowiednią wysokość odczepiał się i samodzielnie kontynuował lot z 455-kg ładunkiem poczty, lecąc na odległość 6000 km. Tak połączone samoloty wykonywały loty w latach 1938-1939, 6 października 1938 roku bijąc rekord odległości przelecianej przez wodnosamolot bez lądowania – 9726 km.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Short S-23 Empire. W: Tomasz Makowski: Encyklopedia Multimedialna PWN – Technika.
  • Geoffrey Norris: Aircraft Profile #84. Short Empire Boats. All the World's Helicopters and Rotorcraft, 1966. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).