Sarcze (jezioro na Pojezierzu Szczecineckim)
Jezioro Sarcze, widok z południowego brzegu koło Przyjezierza. | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Region | |
Wysokość lustra |
143,5 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia |
35,5-38,5 ha |
Głębokość • średnia • maksymalna |
|
Objętość |
741,4 tys. m³ |
Położenie na mapie gminy Borne Sulinowo | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego | |
53°37′52″N 16°36′19″E/53,631111 16,605278 |
Sarcze – jezioro w woj. zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo, leżące na terenie Pojezierza Szczecineckiego[1], w dorzeczu Piławy. Nad brzegiem jeziora znajduje się grodzisko wczesnośredniowieczne[2].
Odpływ z jeziora strugą Kanał na południe do jeziora Jeleń i dalej do jeziora Pile. Na północy Sarcze zwęża się i przechodzi w jezioro Świdno.
Dane morfometryczne
[edytuj | edytuj kod]Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 35,5 ha[3] do 38,5 ha[4]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 143,5 m n.p.m.[3] Średnia głębokość jeziora wynosi 2,1 m[3], natomiast głębokość maksymalna – 4,9 m[3].
Hydronimia
[edytuj | edytuj kod]Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Sarcze[5]. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwami Przyjezierze[4][6] oraz Jeleń[6]. Nazwy te są nazwami sąsiadujących z jeziorem wsi Przyjezierze na północy i Jeleń na południu.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
- ↑ Czesław Piskorski "Pomorze Zachodnie, mały przewodnik" Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1980 s. 150 ISBN 83-217-2292-X
- ↑ a b c d według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 168. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 168. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 306, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ a b Mapa topograficzna dostępna w serwisie geoportal.gov.pl. [dostęp 2010-10-03].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski. red. prowadzący Iwona Swenson. Wyd. trzecie, zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 635. ISBN 83-01-12677-9.