Samorząd Regionu Chof Aza

Samorząd Regionu Chof Aza
מועצה אזורית חוף עזה
	samorząd regionu
	1978-2005
	; Herb samorządu
Herb	Flaga
Państwo	Izrael
Dystrykt	Dystrykt Południowy
Siedziba	Newe Dekalim
Data powstania	1978
Populacja (2005); • liczba ludności	; 8900
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba osiedli	9
Liczba moszawów	8
Liczba wsi	4
	Położenie na mapie Izraela Samorząd Regionu Chof Aza
	31°21′17,91″N 34°16′28,39″E/31,354975 34,274553
	Strona internetowa

Samorząd Regionu Chof Aza (hebr. מועצה אזורית חוף עזה, Mo'aca Ezorit Chof Aza) – istniejący od 1978 roku od 2005 roku samorząd regionu, który swoim obszarem administracyjnym obejmował osiedla żydowskie w Strefie Gazy. Został zlikwidowany po tym jak Ariel Szaron przeprowadził jednostronne wycofanie ze Strefy Gazy i Północnej Samarii. Siedziba samorządu znajdowała się w Newe Dekalim, a liczba izraelskich osadników wynosiła ok. 8900 osób^[1].

Historia

Osobne artykuły: Wojna sześciodniowa i Strefa Gazy.

Strefa Gazy po wojnie sześciodniowej weszła w granice Państwa Izrael. Pierwsze osiedla były tworzone przez brygadę Nachal i ruch Bene Akiwa. Siły Obronne Izraela postanowiły rozbudować infrastrukturę drogową, administracyjną i gospodarczą w celu rozwoju regionu. Dodatkowo administracja wojskowa rozwijała obozy dla uchodźców znajdujących się w Strefie Gazy^[2]. Powstanie samorządu regionalnego było wiązało się z dalszą niemożnością ponoszenia kosztów przez Samorząd Regionu Eszkol i Samorząd Regionu Sedot Negew. Należało stworzyć strukturę, która będzie w stanie objąć opieką samorządową i finansową nowo powstałe osiedla^[3]^[4].

Na mocy porozumień pokojowych z Palestyńczykami z 1995 roku Izrael wycofał się z palestyńskich wsi i miast w Strefie Gazy, pozostawiając jedynie żydowskie enklawy pod postacią osiedli. Jednocześnie władze izraelskie uznały samodzielność i samorządność Autonomii Palestyńskiej na obszarach arabskich. Jak podaje Elisza Efrat obszar Strefy Gazy nie miał większego znaczenia historycznego, religijnego, a nawet gospodarczego. W 2005 roku zgodnie z decyzją Ariela Szarona Izrael dokonał ewakuacji wszystkich osiedli żydowskich znajdujących się w Strefie Gazy^[5].

Osiedla żydowskie w samorządzie

Osiedla w Samorządzie Chof Aza były podzielone na trzy bloki:

Obszar północny: Elej Sinai, Dugit, Nisanit
Necarim: Necarim
Gusz Katif: Bdolach, Bene Acmon (Acmona), Gadid, Gan Or, Ganej Tel, Katif, Kerem Acmona, Kefar Jam, Morag, Necer Chazani, Newe Dekalim, Pe’at Sade, Rafijach, Jam, Szirat ha-Jam, Slaw, Tel Ktifa, Kefar Darom^[1]^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b Jesza, מועצה אזורית חוף עזה [online] [dostęp 2019-06-12] .
↑ EliszaE. Efrat EliszaE., The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 174 .
↑ בוטלה תכנית ליסד מועצה אזורית להתנהלות ברצועה, „Dawar”, 15 sierpnia 1972, s. 2 .
↑ הקמת המועצה האזורית קטיף – בחבל עזה, „Ma'ariw”, 10 maja 1979, s. 4 .
↑ EliszaE. Efrat EliszaE., The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 178 .
↑ EliszaE. Efrat EliszaE., The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 175-176 .

[:0-1] Jesza, מועצה אזורית חוף עזה [online] [dostęp 2019-06-12] .

[2] EliszaE. Efrat EliszaE., The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 174 .

[3] בוטלה תכנית ליסד מועצה אזורית להתנהלות ברצועה, „Dawar”, 15 sierpnia 1972, s. 2 .

[4] הקמת המועצה האזורית קטיף – בחבל עזה, „Ma'ariw”, 10 maja 1979, s. 4 .

[5] EliszaE. Efrat EliszaE., The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 178 .

[6] EliszaE. Efrat EliszaE., The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 175-176 .

[1]