Søren Colding

Ten artykuł od 2023-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Søren Colding

Data i miejsce urodzenia	2 września 1972 Frederiksberg
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1976–1987 Ejby 68 1987–1991 Boldklubben Frem
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1991–1993 Boldklubben Frem 38 (3) 1993–2000 Brøndby IF 194 (18) 2000–2006 VfL Bochum 149 (3) W sumie: 381 (24)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992  Dania U-19 2 (0) 1992  Dania U-21 2 (0) 1996–2004  Dania 27 (0) W sumie: 31 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Søren Colding (ur. 2 września 1972 we Frederiksbergu) – duński piłkarz, występujący na pozycji obrońcy.

Zaczynał karierę w małym klubiku Ejby 68, by następnie trafić do Fremu Kopenhaga. W jego barwach 25 sierpnia 1992 zadebiutował w kadrze U-21 swojego kraju. Rok później FBK znalazł się na skraju bankructwa i został zdegradowany do trzeciej ligi. Wtedy utalentowany defensor podpisał kontrakt z lokalnym rywalem, Brøndby.

W pierwszym sezonie gry dla nowego klubu zagrał zaledwie dwukrotnie, z powodu ciężkiej kontuzji i długiej rekonwalescencji, spowodowanej zerwaniem więzadeł kolanowych. Później było już tylko lepiej; Soren wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie i zdobył trzy mistrzostwa Superligaen z rzędu, dwukrotnie zdobywał Puchar Kraju. W marcu 1999 przejął opaskę kapitana klubu od Johna „Faxe” Jensena. Dzięki tym osiągnięciom stał się także ważnym elementem seniorskiej reprezentacji Danii, prowadzonej najpierw przez Bo Johanssona, a następnie przejętej przez Mortena Olsena. Wziął udział w Mistrzostwach Świata 1998 i EURO 2000.

17 stycznia 2001 roku został sprzedany za 1.5 miliona marek do niemieckiego VfL Bochum. Ekipa Bernarda Dietza zakończyła wtedy rozgrywki na ostatnim miejscu i spadła do drugiej ligi. Już po roku, z nowym trenerem Peterem Neururerem udało się powrócić w szeregi Bundesligi. Doświadczony gracz został kapitanem VfL i z nim w składzie udało się zająć piąte miejsce w sezonie 2003–2004. W marcu 2004 rozegrał ostatni mecz w kadrze, w przegranej 0-2 potyczce z Hiszpanią. W sumie rozegrał w niej 27 spotkań. W 2006 roku podjął decyzję o zakończeniu kariery piłkarskiej.