Przejdź do zawartości

Rozmowa (film 1974)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rozmowa
The Conversation
Ilustracja
Gatunek

kryminał

Rok produkcji

1974

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

113 min

Reżyseria

Francis Ford Coppola

Scenariusz

Francis Ford Coppola

Główne role

Gene Hackman
John Cazale
Allen Garfield
Frederic Forrest

Muzyka

David Shire

Zdjęcia

Bill Butler
Haskell Wexler

Scenografia

Dean Tavoularis

Kostiumy

Aggie Guerard Rodgers

Montaż

Richard Chew

Produkcja

Francis Ford Coppola

Wytwórnia

Paramount Pictures
American Zoetrope
Directors Company
The Coppola Company

Dystrybucja

Paramount Pictures

Nagrody
3 nominacje do Oscara
Francis Ford Coppola, reżyser filmu (1973)

Rozmowa (ang. The Conversation) – amerykański film kryminalny z 1974 roku w reżyserii Francisa Forda Coppoli, nagrodzony Złotą Palmą na 27. MFF w Cannes.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Harry Caul (Gene Hackman) jest ekspertem od inwigilacji, prowadzi własną firmę w San Francisco. Cieszy się wysokim szacunkiem w swojej branży. Caul ma obsesję na punkcie własnej prywatności; jego mieszkanie jest prawie nieumeblowane za drzwiami z trzema zamkami, dzwoni z publicznych automatów i twierdzi, że nie ma w domu telefonu, a jego biuro otoczone drucianą siatką znajduje się w kącie wielkiego magazynu. Caul w pracy jest profesjonalistą w każdym calu, ale kontakty prywatne przychodzą mu z trudem. Nie czuje się dobrze w zwartym tłumie, jest zamknięty w sobie i małomówny w nieformalnych sytuacjach. Zachowuje się powściągliwie i skrycie także wobec współpracowników. Wygląd ma bardzo przeciętny, tyle że prawie wszędzie chodzi w półprzezroczystym płaszczu przeciwdeszczowym ze sztucznego tworzywa, nawet kiedy nie pada.

Twierdzi z naciskiem, że etyka zawodowa nie każe mu przejmować się treścią rozmów, które nagrywa ani sposobami wykorzystania zdobytych przez niego informacji przez klientów. W rzeczywistości nęka go poczucie winy z powodu pewnego zlecenia z zakresu podsłuchu, które doprowadziło do śmierci trzech osób, tym większe, że jest gorliwym katolikiem. Jego jedyne hobby to granie na saksofonie tenorowym wraz z puszczanymi ulubionymi płytami jazzowymi w zaciszu mieszkania.

Caul i jego przyjaciel Stan (John Cazale) podjęli się zadania monitorowania rozmowy pewnej pary (Cindy Williams i Frederic Forrest), gdy będzie ona przechodziła przez zatłoczony Union Square w San Francisco. Wykonują to trudne zlecenie, ale Caula stopniowo coraz bardziej dręczą wątpliwości dotyczące faktycznego znaczenia tej rozmowy. Myśli o tym, co może spotkać tę parę po wysłuchaniu taśmy przez klienta. Przez cały film puszcza w kółko tę taśmę, starając się jak najwierniej odtworzyć słowa podsłuchiwanych. Wyłapuje kluczowe, chociaż dwuznaczne zdanie ukryte pod melodią graną przez ulicznego muzyka: „Zabiłby nas, gdyby znalazł okazję” i ciągle interpretuje na nowo jego znaczenie w świetle tego, co wie i co zgaduje.

Caul unika wręczenia taśmy Martinowi, pracownikowi (Harrison Ford) mężczyzny, który zamówił usługi podsłuchowe (Robert Duvall). Ten pełnomocnik coraz bardziej naciska i sam Caul jest w końcu śledzony, oszukiwany, podsłuchiwany. Taśma zostaje mu wreszcie skradziona, kiedy zaniedbuje chwilowo ostrożność.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje (wybrane)

[edytuj | edytuj kod]

Oscary za rok 1974

Złote Globy 1974

Nagrody BAFTA 1974

27. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]