Robbeneiland
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Budynek więzienia na Robben Island z Górą Stołową w tle | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
III, VI |
Numer ref. | |
Region[b] |
Afryka |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1999 |
Położenie na mapie Prowincji Przylądkowej Zachodniej | |
Położenie na mapie Południowej Afryki | |
33°48′20,4″S 18°22′05,3″E/-33,805667 18,368139 | |
Robbeneiland (ang. Robben Island) – wyspa w Zatoce Stołowej (Ocean Atlantycki), u wybrzeży kontynentu afrykańskiego, parę kilometrów na północny zachód od Kapsztadu w Republice Południowej Afryki. Wyspa ta nie jest kurortem wypoczynkowym. Służyła jako miejsce uwięzienia, wygnania i izolacji przez około cztery stulecia - przede wszystkim jako miejsce pobytu przywódców południowoafrykańskich ruchów anty-apartheidowych[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Niemal od początku kolonizacji Afryki Południowej przez Europejczyków wyspa była więzieniem i miejscem zsyłek. W XVII w. Jan van Riebeeck, ówczesny gubernator posiadłości Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej w tej części świata, więził tu przeciwnych jego władzy Hotentotów. W kolejnych wiekach wyspa służyła Brytyjczykom jako miejsce zsyłki trędowatych, chorych psychicznie i żebraków. W czasie II wojny światowej istniała tu baza wojskowa, a w 1960 powstało więzienie będące najcięższą kolonią karną w kraju czynne do 1991. Wyrok dożywotniego więzienia odsiadywał tu swego czasu Nelson Mandela w pojedynczej celi o wymiarach 4 m²[1][2].
Część więźniów była zamknięta w małych celach z matą do spania i toaletą pod postacią wiadra. Każdego ranka byli budzeni o 5:30, aby opróżnić wiadra i rozpocząć kolejny dzień ciężkiej pracy. Czarni więźniowie otrzymywali gorszą dietę niż ich biali i kolorowi odpowiednicy. Co gorsza, byli pozbawieni kontaktu z bliskimi, ograniczającego się do półgodzinnej wizyty członka rodziny rocznie i tylko dwóch listów. Na "wyspie" przywódcy walki z uciskiem rasowym ukształtowali swoje myślenie polityczne i relacje („więzienny uniwersytet", „Mandela University“), które stały się cechą RPA po apartheidzie. Tutaj Mandela stał się najbardziej znanym liderem Afrykańskiego Kongresu Narodowego[3].
Robben Island dzisiaj
[edytuj | edytuj kod]Współcześnie Robben Island jest pomnikiem historycznym – w dawnych murach więzienia działa muzeum, a z Kapsztadu przypływają tu statki wycieczkowe wiozące turystów. Na wyspie utworzono ponadto rezerwat przyrody dla ochrony pingwinów i innych gatunków ptaków. Niewielka (5 kilometrów kwadratowych) wyspa jest istotną częścią historii RPA, ale dziś stoi w obliczu kilku poważnych zagrożeń. Jedno z nich to króliki. Na wyspie żyje około 25 000 królików. Głodne stworzenia pozbawiają wyspę roślinności i kopią tak rozległe nory, że mogą uszkodzić niektóre zabytkowe budowle[1].
W 1999 ze względu na tragedię jak i triumf organizacja UNESCO wpisała wyspę na listę światowego dziedzictwa kultury[3].
Dziś można wybrać się na przejażdżkę promem do tego, co obecnie nazywa się "Muzeum Robben Island". Standardowa wycieczka rozpoczyna się przy Nelson Mandela Gateway w Cape Town's Victoria & Alfred Waterfront i trwa łącznie około 3,5 godziny (rejs łodzią trwa pół godziny w jedną stronę). Wycieczki są często prowadzone przez byłych więźniów politycznych, którzy przekazują autentyczny obraz życia w więzieniu[3].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Mapka Robben Island
-
Kamieniołomy na Robben Island
-
Cela wieloosobowa więzienia na Robben Island
-
Dziedziniec więzienia na Robben Island
-
Ahmed Kathrada (więzień na Robben Island w latach 1964-1982) oprowadza prezydenta USA Baracka Obamę i jego rodzinę po więzieniu w 2013
-
Osiedle w okolicy latarni morskiej na Robben Island
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Discover the Rich History of Robben Island.. www.nationalgeographic.com. [dostęp 2024-04-20].
- ↑ Robben Island.. whc.unesco.org. [dostęp 2024-04-20].
- ↑ a b c Be humbled by the heroes of Robben Island.. www.southafrica.net. [dostęp 2024-04-20].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- RPA, seria: Biblioteka Gazety Wyborczej. Podróże Marzeń 10. Mediaprofit, Warszawa 2005, s. 162. ISBN 83-60174-09-1.