Rezerwat przyrody Wrząca
51°34′00″N 18°25′24″E/51,566667 18,423333 Widok na północno-wschodnią granicę rezerwatu | |
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1995 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
59,70 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Błaszki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego  | |
| 51°34′00″N 18°25′24″E/51,566667 18,423333
| |
Rezerwat przyrody Wrząca – leśny rezerwat przyrody w gminie Błaszki, w powiecie sieradzkim, w województwie łódzkim[2]. Jest położony w Nadleśnictwie Złoczew, w pn.-zach. części uroczyska Orły, koło wsi Marianów, przy drodze Brąszewice – Wojków. Utworzono go w 1995 r. w celu zachowania dla celów dydaktycznych i naukowych kwaśnej buczyny niżowej na granicy naturalnego występowania buka i jodły. Zajmuje powierzchnię 59,70 ha[1][2] (akt powołujący podawał 59,10 ha). Lasy rezerwatu w okresie przed II wojną światową wchodziły w skład majątku ziemskiego Wrząca.
W skład rezerwatu wchodzi cienisty, wysokopienny las bukowy ze skąpo wykształconym podszytem i ubogim runem. Silnie zwarty drzewostan składa się głównie z buka. Około 20% tego drzewostanu stanowi także dąb bezszypułkowy. Domieszka innych gatunków drzew jest bardzo nieznaczna, tworzy ją jodła, świerk, brzoza, osika, sosna i modrzew.
Ubogie ze względu na silne zakwaszenie i ocienienie runo ma strukturę skupiskową. Tworzy je kosmatka owłosiona, turzyca pigułkowata, kostrzewa owcza i z mniejszym udziałem: konwalijka dwulistna, szczawik zajęczy, przetacznik leśny i ożankowy. Charakterystyczny jest całkowity brak gatunków siedlisk żyznych oraz stały udział acidofilnych mszaków, tworzących miejscami rozległe darnie. Zwarte kępy nalotów i podszytów jodłowych i świerkowych widoczne są zwłaszcza w pn. części rezerwatu. Bogata jest flora takich płatów: wzrasta udział borówki czarnej, pszeńca zwyczajnego, turzycy pagórkowatej i siewek jarzębu. Sporadycznie występuje widłak jałowcowaty oraz gruszyczka jednostronna i mniejsza. Najstarsze, 110-letnie drzewostany bukowe z sosną i dębem bezszypułkowym porastają wsch. i pd. części rezerwatu na siedliskach lasu mieszanego świeżego.
Stare buki o rozmiarach pomnikowych rosną także w sąsiedztwie rezerwatu, np. przy drodze do leśniczówki rośnie buk o obw. 310 cm. Pn.-zach. granicę rezerwatu wyznaczają 4 buki o obw. ponad 2 m, a na pd. od rezerwatu – buk o obw. 320 cm obwodu.
Według obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2011 roku, obszar rezerwatu objęty jest ochroną ścisłą (20,11 ha) i czynną (39,59 ha)[2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rejestr Form Ochrony Przyrody prowadzony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi (stan na 15.02.2019 r.). [dostęp 2019-05-05].
- ↑ a b c Rezerwat przyrody Wrząca. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-05-05].
- ↑ Zarządzenie Nr 9/2011 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 23 marca 2011 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Wrząca”. [w:] Dz. Urz. Województwa Łódzkiego Nr 94, poz. 797 [on-line]. 2011-04-08. [dostęp 2019-05-05].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- I. Szczepaniak, Rezerwaty przyrody w Nadleśnictwie Złoczew, [w:] „Na sieradzkich szlakach” nr 2/78/2005/XX, s. 27–31.