Rejów (Skarżysko-Kamienna)

Rejów
	osiedle administracyjne i część miasta Skarżyska-Kamiennej
	; Jezioro Rejowskie i stadion Granatu Skarżysko
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	skarżyski
Miasto	Skarżysko-Kamienna
W granicach Skarżyska-Kamiennej	1 stycznia 1954
	Położenie na mapie Skarżyska-Kamiennej Rejów
	Położenie na mapie Polski Rejów
	Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Rejów
	Położenie na mapie powiatu skarżyskiego Rejów
	51°05′23″N 20°50′23″E/51,089722 20,839722

Rejów – osiedle administracyjne^[2] i część miasta^[3] Skarżyska-Kamiennej, usytuowane na samym południu miasta. Do 1954 samodzielna miejscowość w gminie Suchedniów^[4]^[1].

Ma charakter rezydencjonalny; na jego obszarze występuje zabudowa jednorodzinna.

Historia

Dawniej samodzielna wieś znana w literaturze historycznej od wieku XII jako Żyrcin.

W Sieradzu 24 czerwca 1213 r. Iwon Odrowąż będąc kanclerzem u Leszka Białego daruje Żyrcin cystersom wąchockim. Wsi takiej nie ma obecnie, jej położenie można określić na podstawie dokumentu z roku 1260, który łączy z nią prawo klasztoru do polowania na bobry na rzekach Kamiennej i Łącznej^[5].

Musiał więc Żyrcin leżeć pomiędzy tymi rzekami, gdzieś u ich spływu na południowy zachód od Bzina. Dziś w tym miejscu znajduje się Rejów^[5].

Klasztor miał w Żyrcinie na rzece Łącznej płuczkarnię żelaza (officina mineraria). W roku 1552 nadał ją opat wąchocki Jędrzej Spoth Janowi Ryj Kochanowskiemu z Woli Brudnowskiej na czas życia Jana i jego synów, Piotra i Andrzeja.

W rękach Kochanowskich pozostawała ona najdalej do początków XVII wieku, gdyż w roku 1614 zawiera opat z Wąchocka Charbicki z Jeremjaszem Szeligowskim układ w sprawie dzierżawy kuźnicy Glosińska seu Rejowska in haereditate villae desertae Szyrchlins .^[5]

Wiadomość ta pokazuje wyraźnie drogę przemiany nazwy Żyrcina na Rejów. Kuźnica w Żyrcinie nosi już na początku XVII w. miano Rejowska, pochodzi ona niewątpliwie od przydomku „Ryj” jej długoletnich posesorów. Z tego miana powstała niebawem nazwa Rejów na oznaczenie całej osady. Występuje ona zrazu obok dawnej nazwy Żyrcina, później stopniowo ją wypiera^[5].

Rejów w latach 1867–1954 należał do gminy Suchedniów w powiecie kieleckim w guberni kieleckiej. W II RP przynależał do woj. kieleckiego, gdzie 2 listopada 1933 utworzył gromadę o nazwie Rejów w gminie Suchedniów^[6]. Podczas II wojny światowej włączony do Generalnego Gubernatorstwa, nadal jako gromada w gminie Suchedniów, licząca 803 mieszkańców^[7]. Po wojnie w województwa kieleckim, jako jedna z 20 gromad gminy Suchedniów^[8]. 1 stycznia 1954 Rejów wyłączono z gminy Suchedniów i włączono do Skarżysko-Kamiennej, które jednocześnie wyłączono z powiatu kieleckiego, ustanawiając w nim powiat miejski^[1].

Zasięg terytorialny

Osiedle Rejów obejmuje swoim zasięgiem następujące ulice:^[9]^[2]

Długosza
Kilińskiego
Krakowska – od nr 1 do nr 89 (nieparzyste) i od nr 2 do nr 8 (parzyste)
Multanka
Przekątna
Reja
Robotnicza
Słoneczna
Sportowa – od nr 56 do końca (parzyste)
Wioślarska

Turystyka

Do głównych atrakcji turystycznych Rejowa należą:

Muzeum im. Orła Białego
Jezioro Rejowskie
pozostałości wielkiego pieca z przełomu XVIII i XIX w.^[10]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Dz.U. z 1953 r. nr 51, poz. 255
↑ ^a ^b Uchwała Nr L/14/2018 Rady Miasta Skarżyska-Kamiennej z dnia 26.02.2018 r. w sprawie zmiany Statutu Miasta Skarżyska - Kamiennej przyjętego uchwałą Nr XIV/101/2011 Rady Miasta Skarżyska - Kamiennej w części dotyczącej załącznika nr 5.
↑ GUS. Rejestr TERYT
↑ Kwiatek Jerzy, Lijewski Teofil: Leksykon Miast Polskich, Muza, 1998
↑ ^a ^b ^c ^d Opactwo Cystersów w Wąchocku. Fundacja i dzieje wyposażenia do końca wieków średnich.. [dostęp 2013-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
↑ Kielecki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 28, poz. 183
↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
↑ Wykaz gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: według stanu na z dnia 1 VII 1952 r.
↑ Uchwała Nr XV/48/2004 Rady Miasta Skarżyska-Kamiennej z dnia 24 czerwca 2004 roku
↑ Oficjalna strona miasta – informacje dla turysty. [dostęp 2013-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-15)].

Linki zewnętrzne

Rejów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 599 .

[autonazwa1-1] Dz.U. z 1953 r. nr 51, poz. 255

[osiedle-2] Uchwała Nr L/14/2018 Rady Miasta Skarżyska-Kamiennej z dnia 26.02.2018 r. w sprawie zmiany Statutu Miasta Skarżyska - Kamiennej przyjętego uchwałą Nr XIV/101/2011 Rady Miasta Skarżyska - Kamiennej w części dotyczącej załącznika nr 5.

[teryt-3] GUS. Rejestr TERYT

[4] Kwiatek Jerzy, Lijewski Teofil: Leksykon Miast Polskich, Muza, 1998

[Niwiński-5] Opactwo Cystersów w Wąchocku. Fundacja i dzieje wyposażenia do końca wieków średnich.. [dostęp 2013-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[6] Kielecki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 28, poz. 183

[amt-7] Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG

[8] Wykaz gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: według stanu na z dnia 1 VII 1952 r.

[9] Uchwała Nr XV/48/2004 Rady Miasta Skarżyska-Kamiennej z dnia 24 czerwca 2004 roku

[10] Oficjalna strona miasta – informacje dla turysty. [dostęp 2013-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-15)].

[1]

Części miasta wg TERYT	Borki (SIMC 0639452) Borki (SIMC 0947722) Bór Bzin Bzinek Doliska Dolna Kamienna Gajówka Skarżysko Książęce Górna Kamienna Górna Kolonia Kamienna Kolonia Robotnicza Komorniki Leśniczówka Skarżysko Książęce Łyżwy Milica Młodzawy Nowy Młyn Pastwiska Place Podemłynek Podosiny Pogorzałe Posadaj Rejów Skarżysko Książęce Skarżysko Zachodnie Tracze Usłów Usłów-Place Wygony Wyprawy Zaszosie
Podział admin. (22 osiedli)	Borki Bór Bzinek Dolna Kamienna I Dolna Kamienna II Kolejowe Kolonia Górna-Młodzawy Książęce Łyżwy Metalowiec Milica-Przylesie Odrodzenia Paryska Piłsudskiego Place Pogorzałe Przydworcowe Rejów Skałka Usłów Zachodnie Żeromskiego
Zniesiona część miasta	Pod Lasem