Radźasuja

Radźasuja (dewanagari राजसूय, trl. rājasūya, ang. Rajasuya) – wedyjska ceremonia konsekracyjna (lub odprawiana aby odnowić potęgę) radży^[1] nawiązująca symboliką do ponownych narodzin. Radża wprowadzany symbolicznie w stan embrionu, był przez rok przygotowywany, aby poprzez rytuał wedyjski, narodzić się jako nowy władca.

Części składowe ceremonii, nawiązujące do fizycznych narodzin^[2]:

powrót władcy do stanu embrionalnego
trwające rok wzrastanie płodu
nirryti - radża odrzuca skórę czarnej antylopy, jak rodzący się Pradźapati (Władca stworzeń) błony płodowe
kszetrija - oczyszczenie nowego ciała, symbolizujące kąpiel noworodka
uzyskanie (potwierdzenie) władzy nad wszechświatem - podczas rytuałów tej części radża siedział na tronie (w centrum świata) z rękami wzniesionymi w kierunku nieba (dotykając nieba). Następnie wykonywał krok w każdą z czterech stron świata aby uzyskać nad nimi zwierzchnictwo. ^[3].

Przypisy

↑ Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 160. ISBN 83-7132-370-0.
↑ III Jātakarman. W: Marzenna Czerniak-Drożdżowicz: Jātakarman. Indyjska ceremonia narodzin m. Wyd. 1. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1998, s. 35, seria: Instytut Filologii Orientalnej UJ. ISBN 83-7188-198-3.
↑ IX.74.Inicjacyjna struktura rytuałów: poświęcenie (dīkṣā), sakra królewska (rādżasūja). W: Mircea Eliade: Historia wierzeń i idei religijnych. Stanisław Tokarski (tłum.). Wyd. 1. T. I: Od epoki kamiennej do misteriów eleuzyńskich. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1988, s. 155-157. ISBN 83-211-0918-7.

Literatura dodatkowa

J.C.Hessterman, The ancient Indian royal consecration, Utrecht 1957

Linki zewnętrzne

Rajasuya Yajña (ang.)
http://www.answers.com/topic/rajasuya (ang.)
https://web.archive.org/web/20080817101925/http://vedabase.net/r/rajasuya (ang.)

[1] Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 160. ISBN 83-7132-370-0.

[2] III Jātakarman. W: Marzenna Czerniak-Drożdżowicz: Jātakarman. Indyjska ceremonia narodzin m. Wyd. 1. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1998, s. 35, seria: Instytut Filologii Orientalnej UJ. ISBN 83-7188-198-3.

[3] IX.74.Inicjacyjna struktura rytuałów: poświęcenie (dīkṣā), sakra królewska (rādżasūja). W: Mircea Eliade: Historia wierzeń i idei religijnych. Stanisław Tokarski (tłum.). Wyd. 1. T. I: Od epoki kamiennej do misteriów eleuzyńskich. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1988, s. 155-157. ISBN 83-211-0918-7.

[1]