Przyłów

Przyłów (ang. bycatch) – wszystkie zwierzęta niestanowiące celu, a złapane podczas odłowów lub połowów konkretnych gatunków użytkowych. Termin ten stosowany jest zwykle w rybołówstwie w odniesieniu do zwierząt złapanych w sieci lub na haki. Główną przyczyną dużego przyłowu jest stosowanie nieselektywnych metod łowienia. W Polsce definicję przyłowu w rybołówstwie morskim określiła ustawa z dnia 18 stycznia 1996 o rybołówstwie morskim^[1]:

Zwierzęta pozyskiwane w przyłowie są w różnym stopniu wykorzystywane gospodarczo. Część z nich jest zatrzymywana na statku w celu późniejszej sprzedaży, a pozostałe są z różnych powodów odrzucane, zwykle wyrzucane za burtę. Definicję odrzutu określa Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1639/2001 z dnia 25 lipca 2001^[2]:

Znaczna część odrzuconych zwierząt ginie. Najmniejsze wykorzystanie zwierząt pozyskiwanych w przyłowach (największe odrzuty) notowane są przy połowach krewetek (ponad 80% połowu), krabów (70% połowu) i homarów (35% połowu)^[3]. Z tego powodu oprócz ryb w przyłowach morskich giną między innymi małe wieloryby, delfiny, foki, żółwie, ptaki morskie. Zwierzęta oddychające powietrzem atmosferycznym toną po wciągnięciu je pod wodę, a oddychające skrzelami giną, gdy są zbyt długo przetrzymywane poza wodą.

W celu zmniejszenia niechcianego przyłowu stosowane są narzędzia selektywne oraz urządzenia odstraszające. Użycie narzędzi dobranych odpowiednio do gabarytów zwierząt, stanowiących cel połowu (na przykład sieci o odpowiednio dużych oczkach) powoduje znaczne ograniczenie w przyłowie liczby małych organizmów. Odpowiednio usytuowany otwór w sieci umożliwia ucieczkę żółwiom i ssakom morskim, a repelenty akustyczne odstraszają żółwie, ptaki i ssaki morskie.

• sieci widma

• Bohdan Draganik, Wojciech Pelczarski. Przyłów, wyładunek i odrzut – pojęcia powszechnie używane w rybołówstwie a „nowe” w słownikach języka polskiego. „Magazyn Przemysłu Rybnego”. 1 (55), 2007.