Polygonum equisetiforme

*Polygonum equisetiforme*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	rdestowate
Rodzaj	rdest
Gatunek	Polygonum equisetiforme
	Nazwa systematyczna
	Polygonum equisetiforme Sm.; Fl. Graec. Prodr. 1: 266 1809
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Polygonum equisetiforme Sm. – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych (Polygonaceae Juss.). Występuje naturalnie w basenie Morza Śródziemnego, na Wyżynie Irańskiej oraz Nizinie Turańskiej^[4]. Epitet gatunkowy equisetiforme pochodzi z łaciny i oznacza „przypominający skrzyp”^[5].

Rozmieszczenie geograficzne

Rośnie naturalnie w basenie Morza Śródziemnego, na Wyżynie Irańskiej oraz Nizinie Turańskiej^[4]. Występuje między innymi w północno-zachodniej części Afryki Północnej, Portugalii, Hiszpanii, Włoszech (tylko na Sycylii i w Apulii), Grecji, Bułgarii, Turcji oraz Izraelu^[6]^[7]^[8]. Na Cyprze ma status gatunku autochtonicznego i jest spotykany na całej wyspie^[9].

Morfologia

Pokrój: Bylina dorastająca do 25–200 cm wysokości^[6]. Pędy są zdrewniałe, sztywne, są rozesłane lub wzniosłe, dorastają do 30–100 cm długości^[5]^[6].
Liście: Ulistnienie jest naprzemianległe, są pojedyncze, więdnące przed kwitnieniem. Ich blaszka liściowa jest naga i ma eliptyczny kształt. Mierzy 20–60 mm długości, jest całobrzega lub ząbkowana przy wierzchołku^[5]. Gatka jest zazwyczaj krótsza niż międzywęźla (dorasta do 3–4 mm długości), jest błoniasta i ma białą barwę^[5]^[7].
Kwiaty: Zebrane w luźne kłosy^[7]. Pojedyncze kwiaty mierzą 2–4 mm średnicy. Okwiat składa się z 5 listków okwiatu zrośniętych u podstawy, które mają biało-różową barwę z zielonymi kreskami. Pręcików jest najczęściej 8, mają białe nitki i żółte pylniki. Słupki są 3^[5]. Podsadki są małe, nie przypominają liści^[7].
Owoce: Bardzo błyszczące niełupki o czarniawej barwie, nie mają skrzydełek, osiągają 2–5 mm długości^[5].
Gatunki podobne: Roślina jest podobna do gatunku P. maritimum, jednak różni się od niego dłuższymi i sztywnymi gałązkami^[7].

Biologia i ekologia

Rośnie na nieużytkach, przy drogach i polach uprawnych oraz na terenach skalistych^[5]^[7]. Występuje na wysokości do 600 m n.p.m.^[6] Kwitnie od lipca do października^[6] (według innych źródeł kwitnienie rozpoczyna się już w kwietniu^[5]). Rośnie od 9 do 10 strefy mrozoodporności^[6]. Preferuje stanowiska w pełnym nasłonecznieniu, źle znosi cień^[10].

Zastosowanie

Roślina jest używana jako przyprawa do herbaty. Roślina zawiera kwas szczawiowy, który nie jest substancją toksyczną, jednak może prowadzić do niedoboru minerałów u organizmie^[10].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
↑ Polygonum equisetiforme Sm.. The Plant List. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
↑ ^a ^b F. Guiso Gallisai: Polygonum equisetiforme. FAO. [dostęp 2016-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 stycznia 2013)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Polygonum equisetiforme. cretanflora.com. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Polygonum equisetiforme [Poligono simile all'equiseto]. [w:] Schede di botanica [on-line]. Altervista. [dostęp 2016-10-26]. (wł.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f M. Blamey, C. Grey-Wilson: Toutes les fleurs de Méditerranée. Paris: Delachaux & Niestlé, 2009, s. 38. ISBN 978-2-603-01657-2. (fr.).
↑ Polygonum equisetiforme Sm.. Flora of Israel Online. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
↑ Polygonum equisetiforme. Flora of Cyprus — a dynamic checklist. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
↑ ^a ^b Polygonum equisetiforme. Practical Plants. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).

[tpl-3] Polygonum equisetiforme Sm.. The Plant List. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).

[fao-4] F. Guiso Gallisai: Polygonum equisetiforme. FAO. [dostęp 2016-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 stycznia 2013)]. (ang.).

[cretanflora-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Polygonum equisetiforme. cretanflora.com. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).

[altervista-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Polygonum equisetiforme [Poligono simile all'equiseto]. [w:] Schede di botanica [on-line]. Altervista. [dostęp 2016-10-26]. (wł.).

[blamey-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f M. Blamey, C. Grey-Wilson: Toutes les fleurs de Méditerranée. Paris: Delachaux & Niestlé, 2009, s. 38. ISBN 978-2-603-01657-2. (fr.).

[8] Polygonum equisetiforme Sm.. Flora of Israel Online. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).

[9] Polygonum equisetiforme. Flora of Cyprus — a dynamic checklist. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).

[practicalplants-10] Polygonum equisetiforme. Practical Plants. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).

[1]