Polonizm

Polonizm – element językowy zapożyczony z języka polskiego, funkcjonujący na gruncie innego języka^[1][2]. Dużą liczbę polonizmów zaczerpnęły języki niemiecki i rosyjski^[3].

• Czech – od polskiego zapisu słowa Czech^[4]
• horde – od polskiego słowa horda, które pochodzi od tureckiego ordu^[5]

• Dalli! (częściej używany podwójnie Dalli, dalli!) – od polskiego dalej, oznacza pospiesz się
• Grenze; norw. grense; szwed. gränsen; duń. grænsen; nider. i afr. grens – od polskiej granicy
• Gurke – od polskiego ogórka
• Kumt – od polskiego chomąta
• Peitzker – od polskiego piskorza
• Quark – od polskiego twarogu
• Säbel – za pośrednictwem polskiej szabli (wyraz do języka polskiego wcześniej zapożyczony z węgierskiego szablya)
• Zeisig – od polskiego czyżyka
• Konik – od polskiego konik polski
• Stieglitz – od polskiego szczygieł

• ros. быдло – od polskiego bydło
• ukr. хлопець – od polskiego chłopiec
• w języku czeskim: około 850 nowych wyrazów wprowadzonych w XIX wieku przez Josefa Jungmanna, zaczerpniętych z języka polskiego
• w wielu językach ogonek
• w wielu językach rendzina – od polskiego rędzina (nazwa gleby)
• w wielu językach mazurka – od polskiego mazurek (taniec wiejski i taniec stylizowany)
• lunfardo (hiszp. dialekt Buenos Aires) papirusa, papirosa, papusa – piękna, atrakcyjna kobieta^[6][7]
• esp. ŝelko – od polskiego szelki
• esp. ĉu – od polskiego czy

• JozefJ. Mistrík JozefJ., Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758  (słow.).
• Duden (niem.)

Zobacz hasło polonizm w Wikisłowniku

• Angielskie zapożyczenia z języka polskiego. rogalinski.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-22)].