Przejdź do zawartości

Podkorzeniak siateczkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podkorzeniak siateczkowy
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

Hysterangiales

Rodzina

podkorzeniakowate

Rodzaj

podkorzeniak

Gatunek

podkorzeniak siateczkowy

Nazwa systematyczna
Hysterangium separabile Zeller
Mycologia 33(2): 203 (1941)

Podkorzeniak siateczkowy (Hysterangium separabile Zeller) – gatunek grzybów z rodziny podkorzeniakowatych (Hysterangiaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hysterangium, Hysterangiaceae, Hysterangiales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako korzeniak siateczkowy[2].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Owocnik tworzy się pod ziemią, jest kulisty, na przekroju widoczne ciemnooliwkowe wnętrze. Na zewnątrz najpierw białawy, potem różowawy albo brudnoczerwonawobrązowy[3].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce gatunek rzadki. Opisano tylko kilka jego stanowisk, wszystkie sprzed II wojny światowej: Gdańsk (1921 r.), Elbląg (1926 r.), Nowy Świat (1892 r.), Brudzyni (1929 r.), Oborniki Śląskie (1889 r.), Międzyrzecze Podlaskie (1900 r.). Po II wojnie światowej podano tylko jedno stanowisko w Pienińskim Parku Narodowym (1972 r.)[2]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. W latach 2007–2009 ponownie udało się go tu odnaleźć[4] Ma status E – gatunek wymierający[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Danii, Finlandii[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
  2. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  3. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
  4. Piotr Chachuła, Monitoring grzybów wielkoowcnikowych w Pienińskim Parku Narodowym, „Roczniki bieszczadzkie”, 18, 2010, s. 312–323.
  5. Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.