Pośrednie Stawy Rohackie

Pośrednie Rohackie Stawy – dwa z grupy czterech Rohackich Stawów w słowackich Tatrach Zachodnich. Znajdują się w Dolinie Rohackiej, na środkowym z trzech tarasów Przedniego Zielonego. Powstały w rynnie wyrzeźbionej przez lodowiec. W polskiej literaturze obejmuje się je wspólną nazwą Pośrednich Stawów, ale stawy mają też oddzielne nazwy:

Mały Rohacki Staw (Druhé Roháčske pleso, 1654^[1] m n.p.m.) – najmniejszy z czterech Rohackich Stawów. W kierunku od Doliny Smutnej do Doliny Spalonej jest to drugie w kolejności jezioro. Woda z niego spływa strumykiem do Niżniego Stawu Rohackiego.
Pośredni Rohacki Staw (Tretie Roháčske pleso, 1656^[1] m n.p.m.) – trzecie w powyższej kolejności, położone wyżej od poprzedniego. Woda z niego spływa strumykiem do Małego Stawu.

Wzdłuż stawu prowadzi dobrze utrzymany szlak turystyczny i ścieżka dydaktyczna z tablicami informacyjnymi. Widok na Rohacze, Wołowiec, Rakoń.

Osobny artykuł: Jeziora tatrzańskie.

Szlaki turystyczne

– zielony od Bufetu Rohackiego dolną częścią Doliny Smutnej, obok Niżniego i Pośrednich Stawów do Wyżniego Stawu Rohackiego i dalej na Banikowską Przełęcz.

Czas przejścia od bufetu do Wyżniego Stawu: 1:30 h, ↓ 1 h
Czas przejścia znad Wyżniego Stawu na przełęcz: 2:05 h, ↓ 1:35 h^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .
↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Zachodnie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-89-7.

Bibliografia

Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.

[ugkk-1] Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .

[2] Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Zachodnie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-89-7.

[1]