Planh
Planh (st. prow. planh z łac. planctus ’skarga, żal’) – staroprowansalski utwór opiewający zalety i zasługi zmarłego, odmiana planctusu[1].
Planh mógł również zawierać skargi innego rodzaju, jak osobiste nieszczęścia, klęski narodowe, niewola chrześcijańskich rycerzy, żal i zmartwienie po utracie czegoś[1]. Niekiedy bywa uznawany za odmianę sirventes[1]. Zachowało się około czterdziestu staroprowansalskich utworów tego rodzaju, z których najstarszy pochodzi z 1137[1].
Zwrotki planh zawierały od 5 do 10 wersów, zaś najczęściej używaną długością wersu był dziesięciozgłoskowiec[1]. Planh mógł mieć różną długość – utwór opiewający zmarłego Roberta I Mądrego, króla Neapolu, liczył 29 zwrotek[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Łukasik: Pastorela. W: Słownik rodzajów i gatunków literackich. Grzegorz Gazda (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 718–720.