Przejdź do zawartości

Piri Weepu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piri Weepu
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Piri Awahou Tihou Weepu

Pseudonim

Pow[1]

Data i miejsce urodzenia

7 września 1983
Lower Hutt, Nowa Zelandia

Wzrost

178 cm

Masa ciała

94 kg

Rugby union
Pozycja

łącznik młyna, łącznik ataku

Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2004–2006 HOBM (klub)[2]
2006–2012 Wainuiomata (klub)[3] 27 (226)
2003–2011 Wellington (NPC) 55 (249)
2004–2011 Hurricanes (Super Rugby) 84 (250)
2012–2014 Blues (Super Rugby) 39 (53)
2012–2013 Auckland (NPC) 9 (27)
2013 Maungarua RFC (klub)
2014–2015 London Welsh 15 (0)
2015 Wasps 3 (0)
2015 Oyonnax 8 (5)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2004  Nowa Zelandia U-21
2005 Nowa Zelandia Junior All Blacks 3 (?)
2005, 2008 Nowa Zelandia New Zealand Māori 7 (16)
2004–2013  Nowa Zelandia 71 (103)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 2015-12-16.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 2015-12-16.
Multimedia w Wikimedia Commons

Piri Weepu (ur. 7 września 1983 w Lower Hutt w Nowej Zelandii) – nowozelandzki rugbysta, grający na pozycji łącznika młyna i łącznika ataku, reprezentant kraju. Zdobywca Pucharu Świata 2011, sześciokrotny zwycięzca Pucharu Trzech Narodów i mistrz świata U-21 z 2004.

Grał przede wszystkim na pozycji łącznika młyna, jednak od 2007 roku wykorzystywany był również jako łącznik ataku w drużynach regionalnych i Super Rugby, a także kilkukrotnie w reprezentacji kraju[4][5][6]. Uważany za gracza o doskonałym przeglądzie gry, potrafiącego stworzyć i wykorzystać luki w obronie przeciwnika, a ponadto doskonale kopiącego, zarówno na słupy, jak i taktycznie[7]. W opinii selekcjonerów kadry idealny rezerwowy, mogący swym wejściem rozstrzygnąć losy meczu, a dodatkowo posiadający zmysł analityczno-taktyczny[8]. We wcześniejszym okresie kariery miewający problemy z dyscypliną i podejściem do gry, stał się dojrzałym, zespołowym graczem.

Podczas kariery reprezentacyjnej „etatowy” prowadzący przedmeczowy taniec wojenny haka, zarówno Ka mate, jak i Kapa o Pango[9].

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Weepu urodził się w maoryskiej rodzinie, a jego dziadek pochodził z Niue[10][11]. Wychowywał się w położonej w aglomeracji Wellington miejscowości Wainuiomata – ostoi rugby trzynastoosobowego – gdzie z miejscowym klubem była związana duża część jego rodziny[12]. Młody Piri rozpoczął zatem treningi w drużynie U-7 prowadzonej przez jego matkę[13].

W latach 1997–2001 uczęszczał, w ślady ojca i brata, do maoryskiej szkoły z internatem, Te Aute College, w której następnie został przewodniczącym (Head Boy)[14][15]. Tam pierwszy raz zetknął się z rugby piętnastoosobowym i po zakończeniu szkoły, rozważając wzorem brata karierę w rugby league w Australii, pozostał w Wellington i został objęty szkoleniem akademii Hurricanes[12].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 roku zadebiutował w drużynie Wellington meczem z Otago w krajowych rozgrywkach National Provincial Championship, natomiast w następnym sezonie znalazł się również w składzie Hurricanes reprezentującego tę prowincję w Super 12. Spędziwszy inauguracyjną kolejkę na ławce rezerwowych, swój pierwszy występ zanotował w meczu drugiej kolejki przeciwko Bulls, zaliczając cztery punkty z podwyższeń[16].

W roku 2006 był w składzie, który doprowadził Hurricanes do jedynego w historii klubu finału Super 14. Mecz, ironicznie nazwany Goryle we mgle[17], rozegrany został w trudnych warunkach atmosferycznych, górą z niego wyszli gracze Crusaders, a sam Weepu doznał wstrząśnienia mózgu[18].

Podczas dziewięciu lat gry w Wellington jego drużyna sześciokrotnie gościła w finale NPC – w latach 2003-2009 opuszczając tylko finał z 2005 – nie wygrywając jednak żadnego z tych pojedynków. Dodatkowo pod wodzą Weepu, mianowanego kapitanem na sezon 2008[19], 20 września 2008 r. pierwszy raz od dwudziestu sześciu lat zdobyła Ranfurly Shield wygrywając mecz z Auckland[20], w kolejnym roku tracąc to trofeum na rzecz Canterbury[21], jednak Weepu nie zagrał w tym meczu, odnosząc kilka dni wcześniej kontuzję kostki, która zakończyła się sześciotygodniową kuracją[22]. Z zespołem rugby siedmioosobowego Wellington brał także udział w New Zealand National Rugby Sevens Tournament[23][24][25].

W 2008 roku jego nazwisko wiązano z wyjazdem do klubów europejskich, a nawet z powrotem do rugby league, w związku z jego treningami z drużyną Newcastle Knights, ostatecznie jednak wybrał dwuletnią opcję pozostania w Nowej Zelandii[26][27]. Podobnie w 2010 roku rozważał oferty z francuskich klubów[28], jednakże i tym razem przedłużył umowę z NZRU oraz klubami z Wellington[29]. Pod koniec marca 2010 roku został szóstym zawodnikiem Hurricanes, który w barwach tego klubu zdobył 200 punktów w rozgrywkach Super Rugby[30]. W październiku tego roku w meczu przeciwko Taranaki doznał poważnej kontuzji prawej kostki, która wyeliminowała go z gry na sześć miesięcy[31][32]. Po rehabilitacji wracał do formy rozgrywając mecze dla lokalnego klubu Wainuiomata[33][34] oraz zagrał w pięciu ostatnich meczach sezonu Super Rugby[35].

Pod koniec lipca 2011 roku, pomimo oferty pozostania w Hurricanes[36][37], zdecydował się podpisać kontrakt z drużyną Blues z Auckland[38], gdzie przymierzany był do występowania na pozycji łącznika ataku[39][40]. Sezon rozpoczął z nadwagą i w słabej kondycji fizycznej[41][42], z problemami grał następnie na obu pozycjach łączników[43], trafiając również na ławkę rezerwowych lub w ogóle nie mieszcząc się w składzie[44][45]. W lipcu tego roku przedłużył jednak kontrakt[46]. W związku z przeniesieniem się do Auckland został przydzielony do lokalnego klubu Maungarua[47][48], w 2012 roku jednak w nim się nie pojawił, rozgrywał natomiast spotkania dla Wainui, gdy nie mieścił się w składzie Blues[49][50][51]. Na poziomie NPC związał się wówczas z Auckland, debiut zaliczając w meczu przeciw Canterbury w sierpniu 2012 roku[52].

Rok 2013 rozpoczął w lepszej kondycji fizycznej[53] i we własnej opinii był to jeden z jego najlepszych sezonów[54]. Zaliczył w nim swój setny występ w Super Rugby[55], a po początkowej zwyżce jego forma zaczęła opadać, podobnie jak i drużyny[56]. Z uwagi na brak powołania do kadry w drugiej części sezonu występował w barwach Auckland[57][58]. W marcu 2014 roku doznał udaru mózgu[59][60][61] spowodowanego przez wymagającą zabiegu chirurgicznego wadę serca[62][63]. Pod koniec sezonu jako kapitan[64] doprowadził zespół Blues do triumfu w międzynarodowym turnieju rugby dziesięcioosobowego[65].

Pożegnał się następnie z nowozelandzkimi kibicami[66] podpisując kontrakt z promowanym do English Premiership zespołem London Welsh[67]. W znajdującym się na dnie ligowej tabeli klubie wykorzystywany był na obu pozycjach łączników[68][69][70][71], nie dotrwał w nim jednak do końca sezonu uruchomiwszy klauzulę odejścia[72] i pod koniec lutego 2015 roku dołączył do Wasps[73][74]. Jednocześnie ogłosił, iż w nowym sezonie przeniesie się do Francji do zespołu Oyonnax Rugby[75].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Weepu znajdował się w składzie drużyny U-21, która w 2004 zdobyła mistrzostwo świata w tej kategorii wiekowej[76][77][78].

W seniorskiej kadrze narodowej dzięki dobremu sezonowi w NPC zadebiutował podczas jesiennej serii meczów na północnej półkuli – w wygranym meczu z Walią na Millennium Stadium w Cardiff 20 listopada 2004 r. Kolejny sezon międzynarodowy był dla Weepu pracowity: otrzymał bowiem powołania na dwa mecze do składu New Zealand Māori[79] oraz do Junior All Blacks na trzy mecze przeciwko Queensland Reds i Australii A[80][81]. Dodatkowo w trakcie tournée British and Irish Lions po Nowej Zelandii, zagrał przeciw nim w dwóch meczach: raz wygrywając w składzie wspomnianych Māori[82], przegrywając natomiast w drugim wraz z Wellington[83][84]. Te występy zagwarantowały mu miejsce w składzie na wszystkie mecze zwycięskiego Pucharu Trzech Narodów i na trzy spotkania podczas pierwszego od 1978 roku, a drugiego w historii All Blacks, Wielkiego Szlema po zwycięstwach nad czterema reprezentacjami z Wysp Brytyjskich[85].

Sezon 2006 przyniósł występy w jednym z trzech czerwcowych meczów kadry (z Argentyną), czterech z sześciu spotkań w zwycięskim Pucharze Trzech Narodów oraz udział w dwóch spośród czterech wygranych listopadowych meczów Nowozelandczyków w Europie. W kolejnym roku w letnim okienku międzynarodowym opuścił jedno spotkanie, podobnie jak w wygranym trzeci rok z rzędu Pucharze Trzech Narodów. W tym roku był również objęty programem przygotowawczym do Pucharu Świata, jednak przy konkurencji ze strony takich zawodników jak Brendon Leonard, Byron Kelleher, Andrew Ellis i Jimmy Cowan nie znalazł się w składzie na ten turniej[86][87]. Dodatkowymi argumentami przedstawianymi przez selekcjonerów kadry była słabsza forma w ostatnich meczach, niezachowywanie diety oraz brak zdyscyplinowania – Weepu jako jeden z kilku graczy został ukarany finansowo za noc spędzoną w barze i zbyt późny powrót do hotelu podczas zgrupowania.

Po roku od ostatniego występu w kadrze, ominąwszy dwanaście meczów All Blacks, powrócił do gry w trakcie Pucharu Trzech Narodów 2008[88], a Nowozelandczycy utrzymali zarówno to trofeum, jak i Bledisloe Cup[89]. Powrót do kadry umożliwiły mu zarówno kontuzje dwóch podstawowych łączników młyna[90], dobry sezon Super 14 zakończony na półfinale, gdzie zagrał we wszystkich meczach swojego zespołu, oraz zwycięska kampania w Pucharze Narodów Pacyfiku z New Zealand Māori, podczas której był podstawowym zawodnikiem tej drużyny[91][92]. Rozpoczął tym samym serię piętnastu z rzędu występów w narodowych barwach, jednakże tylko w jednym meczu wybiegł na boisko w podstawowym składzie. Listopadowa wyprawa Nowozelandczyków do Europy zaowocowała natomiast zdobyciem drugiego w karierze Weepu Wielkiego Szlema[93]. Podczas tego tournée na mecz z Munster Rugby po raz pierwszy w karierze został mianowany kapitanem All Blacks[94], a w grudniu został uhonorowany nagrodą dla najlepszego zawodnika pochodzenia maoryskiego[95]. Przedłużył też kontrakt z NZRU, eliminując tym samym pogłoski o przejściu do rugby league[96].

W 2009 roku otrzymał szansę gry podczas trzech czerwcowych spotkań międzynarodowych z Francją i Włochami na fali dobrych występów w Super 14 ponownie zakończonych na półfinale. Został także wybrany do składu All Blacks na Puchar Trzech Narodów, jednakże zagrał jedynie w trzech meczach, gdyż odniesiona w czasie treningu kontuzja kostki wykluczyła go z dalszego udziału w tym turnieju[97]. Po dwumiesięcznej przerwie rozpoczął treningi, mając nadzieję na udział w kończących rok meczach na północnej półkuli, jednak kontuzja okazała się poważniejsza, wymagając operacji, czym wyeliminowała go z gry do końca roku[98][99].

Po rozmowach z trenerami kadry, mając w perspektywie szansę występu na Pucharze Świata zawodnik podjął intensywny trening i współpracę z dietetykiem[100]. Zaowocowało to powołaniem do reprezentacji po ośmiu meczach przerwy na czerwcowe spotkania przeciwko Irlandii i Walii, a następnie na Puchar Trzech Narodów 2010. Nowozelandczycy zdobyli to trofeum nie przegrywając żadnego z sześciu meczów, a Weepu zagrał we wszystkich meczach trzykrotnie wychodząc na boisko w podstawowym składzie[101][102]. Na dzień przed ogłoszeniem składu na jesienne europejskie tournée, które ostatecznie zakończyło się kolejnym Wielkim Szlemem dla Nowozelandczyków, złamał nogę w kostce, co oznaczało wielomiesięczną przerwę w grze[103][104].

Na początku lipca 2011 roku powołany do kadry narodowej[105] po zaledwie kilku grach na poziomie klubowym najpierw rozwiał wątpliwości co do swojej formy półgodzinnym występem przeciw Fidżi[106], a następnie wziął udział w Pucharze Trzech Narodów, pogodziwszy się z rolą rezerwowego – przed rozpoczęciem sezonu 2011 wystartował jedynie w 16 z 44 meczów, w których wystąpił[107].

Niepewny co do swoich szans[108], został ostatecznie powołany 23 sierpnia do składu na Puchar Świata w Rugby 2011[109][110]. Zagrał we wszystkich meczach swojej drużyny, początkowo jako rezerwowy, a następnie wychodząc w pierwszym składzie[111][112]. Po kontuzji Dana Cartera przejął na siebie obowiązki kopacza All Blacks[113] i w ćwierćfinałowym spotkaniu z reprezentacją Argentyny zdobył 21 punktów trafiając celnie wszystkie siedem karnych, co było rekordowym wynikiem tej imprezy, a dodatkowo otrzymując wyróżnienie dla najlepszego zawodnika meczu[114][115]. Po meczu tym media i kibice okrzyknęli Weepu „zbawcą” reprezentacji[116][117][118][119][120]. W finale zawodnik zaliczył najsłabszy mecz na tej imprezie i został zmieniony w 50 minucie[121], lecz All Blacks wytrzymali napór Francuzów i zwyciężyli 9-8 zdobywając po raz drugi w historii Puchar Webba Ellisa[122]. Po spotkaniu okazało się, iż Weepu na przedmeczowym treningu nadwerężył sobie mięsień w pachwinie[123][124]. Po jedynym sezonie, w którym zagrał we wszystkich meczach All Blacks otrzymał nominację do tytułu najlepszego zawodnika roku 2011 na świecie[125], a także drugi raz w karierze odebrał nagrodę dla najlepszego maoryskiego rugbysty[126].

Pomimo słabej formy ligowej w 2012 roku[127][128] z uwagi na doświadczenie otrzymał powołanie do kadry na trzy czerwcowe testmecze z Irlandią[129][130]. Pełnił wówczas rolę zastępcy Aarona Smitha, a jedyny występ w podstawowej piętnastce zaliczył przeciw Springboks w zakończonej triumfem inauguracyjnej edycji The Rugby Championship[43][131]. Przed kończącymi sezon reprezentacyjny meczami w Europie otrzymał od szkoleniowców ultimatum dotyczące kondycji fizycznej i wkładu pracy[132].

W 2013 roku otrzymał powołanie na trzymeczową serię z Francją[133] i wystąpił w dwóch z nich. Z powodu braku kondycji i szybkości oraz stylu gry nie pasującego do nowych założeń nie znalazł się następnie w składzie na The Rugby Championship 2013[134][135][136][137], a choć z powodu kontuzji TJ Perenary poleciał z kadrą do RPA i Argentyny[138][139], nie pojawił się jednak na boisku. W listopadzie tego roku udał się z zespołem New Zealand Māori na tournée po Ameryce Północnej[140], z obu spotkań wyeliminowała go jednak kontuzja kolana[141].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
  • Pochodzi ze sportowej rodziny, ojciec grał w rugby league, matka natomiast w softball, netball i wraz z siostrami także w rugby league[142].
  • Żonaty z Candice, córki Keira i Taylor[143][144].
  • Jego brat, Billy Weepu, był graczem rugby trzynastoosobowego, m.in. w australijskim zespole Manly Sea Eagles[145].
  • Reprezentował Nową Zelandię w netballu w grupie wiekowej U-21.
  • W 2012 roku ukazała się jego autobiografia, Piri, straight up: cups, downs and keeping calm, napisana we współpracy z Heather Kidd (ISBN 978-1-86971-275-4)[146]. Trzy lata później przez nowozelandzki oddział Penguin Books wydana została książka dla dzieci Piri's Big All Black Dream (ISBN 978-0-14-350701-7) zachęcająca na przykładzie Piriego do dążenia do realizacji swoich marzeń[147].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Weepu’s - and nation’s - prayers answered. odt.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  2. ↑ NZ Marist Honours. maristrugby.org.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-04)]. (ang.).
  3. ↑ Wainuiomata: Piri Weepu. clubrugby.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. (ang.).
  4. ↑ Weepu to captain Wellington. allblacks.com @ web.archive.org. [dostęp 2015-03-07]. (ang.).
  5. ↑ Weepu shifts to first-five for Lions vs Stags semi-final. 3news.co.nz. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  6. ↑ Weepu at first five. sportal.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  7. ↑ Weepu’s year keeps getting better with All Blacks start. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-17)]. (ang.).
  8. ↑ Bench king Weepu is priceless - Henry. 3news.co.nz. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  9. ↑ How do All Blacks choose haka leader?. espnscrum.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-09)]. (ang.).
  10. ↑ Haka leader Piri Weepu becomes the focus of attention in New Zealand’s battle. telegraph.co.uk. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-31)]. (ang.).
  11. ↑ Lunch for New Premier of Niue. gg.govt.nz. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-14)]. (ang.).
  12. ↑ a b Laid-back path of the accidental All Black. nzherald.co.nz. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-12)]. (ang.).
  13. ↑ Piri Weepu answers New Zealand’s cry for help. guardian.co.uk. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  14. ↑ Te Aute’s glories now in print. hawkesbaytoday.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-06)]. (ang.).
  15. ↑ Piri Weepu: Mum’s my inspiration. nzwomansweekly.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  16. ↑ Bulls vs Hurricanes 28 February 2004. sarugby.net. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-21)]. (ang.).
  17. ↑ 15 biggest bloopers broadcast on FOX SPORTS in the past 15 years. foxsports.com.au. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-18)]. (ang.).
  18. ↑ Crusaders claim inaugural Super 14 title. sportsaustralia.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-21)]. (ang.).
  19. ↑ Piri Weepu named Lions' captain for Air New Zealand Cup. 3news.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  20. ↑ 26 years and 11 challenges later…. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  21. ↑ Ranfurly Shield blowout: Cantabs toy with stuffed Lions. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  22. ↑ Weepu set to miss Ranfurly Shield clash. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  23. ↑ The teams. nz7.co.nz @ web.archive.org. [dostęp 2015-03-07]. (ang.).
  24. ↑ Weepu's Wellington shock Auks at Sevens. stuff.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. (ang.).
  25. ↑ North Harbour win exciting sevens final. tvnz.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  26. ↑ Recalled Weepu sticks with New Zealand rugby. nz.sports.yahoo.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-04)]. (ang.).
  27. ↑ Weepu extends NZRU contract. espnstar.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
  28. ↑ Piri Weepu admits to tempting French offer. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-18)]. (ang.).
  29. ↑ Weepu signs on for RWC. sport24.co.za. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  30. ↑ Sharks beat Hurricanes with last-gasp penalty. hurricanes.co.nz. [dostęp 2011-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-16)]. (ang.).
  31. ↑ All Blacks halfback Piri Weepu breaks leg - report. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-10)]. (ang.).
  32. ↑ Weepu stays focused amid pain and tears. independent.co.uk. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  33. ↑ Weepu signs Wainuiomata jersey for RWC2011. wrfu.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-08)]. (ang.).
  34. ↑ All Black Weepu ribbed over comeback hoof. uk.reuters.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  35. ↑ Weepu tempers expectations. espnscrum.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  36. ↑ Weepu offered new Hurricanes contract. espnscrum.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  37. ↑ Piri Weepu's book details rift with Hammett. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  38. ↑ Weepu signs with the Blues. theblues.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-12)]. (ang.).
  39. ↑ Piri Weepu firms as 'logical' first-five cover. tvnz.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  40. ↑ Blues still to make positional call on Piri. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  41. ↑ Weepu returns home to star in club rugby. tvnz.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-09)]. (ang.).
  42. ↑ Piri Weepu 'let the Blues down' - Mealamu. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  43. ↑ a b Weepu back in starting role. nzherald.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  44. ↑ Blues bench Weepu. keo.co.za. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  45. ↑ Weepu picked over of Ellis in All Blacks squad. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-24)]. (ang.).
  46. ↑ Weepu extends Blues contract. espnscrum.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)]. (ang.).
  47. ↑ Weepu homesick and blue. odt.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  48. ↑ Welcome Piri Weepu!. tp.org.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  49. ↑ Wainui welcomes back 'favourite son' Weepu. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  50. ↑ Piri Weepu outshone on the field. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  51. ↑ Lam gives Weepu blessing to play for Wainui. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  52. ↑ Auckland team to face Canterbury. aucklandrugby.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-30)]. (ang.).
  53. ↑ Weepu looking forward to first run of year. nzherald.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  54. ↑ Bar is lifted, I have to catch up - Piri Weepu. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  55. ↑ Weepu hits a century. rugby365.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-27)]. (ang.).
  56. ↑ All Blacks squad: Piri Weepu loses his place. scotsman.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-08)]. (ang.).
  57. ↑ Auckland ITM Cup squad announced. aucklandrugby.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-08)]. (ang.).
  58. ↑ Auckland name Piri Weepu among 10 Blues. espnscrum.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  59. ↑ Medical update on Piri Weepu. theblues.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-29)]. (ang.).
  60. ↑ Piri Weepu out for four weeks after strok. stuff.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)]. (ang.).
  61. ↑ Piri Weepu reveals life-threatening stroke horror as World Cup-winning All Black prepares for London Welsh debut. dailymail.co.uk. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-07)]. (ang.).
  62. ↑ Weepu back in action and raring to go. theblues.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. (ang.).
  63. ↑ Piri Weepu diagnosed with hole in heart. stuff.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)]. (ang.).
  64. ↑ Blues squad named to compete in World Club 10s. theblues.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. (ang.).
  65. ↑ Blues crowned World Club 10s champions. theblues.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. (ang.).
  66. ↑ Weepu farewells NZ rugby with special shout out to fans. nzherald.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)]. (ang.).
  67. ↑ London Welsh confirm signing of Piri Weepu. london-welsh.co.uk. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. (ang.).
  68. ↑ Piri Weepu can be a perfect 10 for Exiles. standard.co.uk. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. (ang.).
  69. ↑ Burnell considering Weepu No.10 switch. espnscrum.com. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-16)]. (ang.).
  70. ↑ Piri Weepu does not regret Exiles move. bbc.com. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-01)]. (ang.).
  71. ↑ Piri Weepu enthusiasm not dimmed by winless London Welsh. stuff.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)]. (ang.).
  72. ↑ Former All Black Piri Weepu to leave London Welsh after signing deal with French club Oyonnax. stuff.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)]. (ang.).
  73. ↑ Wasps add Weepu and Thomas until the end of the season. wasps.co.uk. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  74. ↑ London Welsh confirm Piri Weepu joins Wasps. london-welsh.co.uk. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. (ang.).
  75. ↑ Piri Weepu rejoint l'USO !. usorugby.com. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. (fr.).
  76. ↑ 2004 NZRU Annual Report. allblacks.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-14)]. (ang.).
  77. ↑ NEW ZEALAND. irbu21.com @ web.archive.org. [dostęp 2013-11-24]. (ang.).
  78. ↑ Koonwaiyou hat-trick seals World Cup for Colts. heartlandchampionship.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-19)]. (ang.).
  79. ↑ Rep Honours – May 2005. hurricanes.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-07)]. (ang.).
  80. ↑ Junior All Blacks for Australia tour named. nzherald.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-05)]. (ang.).
  81. ↑ 2005 NZRU Annual Report. allblacks.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-14)]. (ang.).
  82. ↑ New Zealand Maori 19 v 13 British & Irish Lions. lionsrugby.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  83. ↑ Wellington 6 v 23 British & Irish Lions. lionsrugby.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  84. ↑ Weepu rates Lions forward effort. allblacks.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  85. ↑ Grading the All Blacks' Grand Slams. tvnz.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  86. ↑ Henry names All Blacks World Cup squad. telegraph.co.uk. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-17)]. (ang.).
  87. ↑ Rejected Weepu stays silent. nzherald.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)]. (ang.).
  88. ↑ Smith: Weepu deserves to be back in black. nz.sports.yahoo.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  89. ↑ All Blacks retain Tri-Nations, Bledisloe. news.theage.com.au. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-21)]. (ang.).
  90. ↑ Weepu to join squad for return Bledisloe test. nzherald.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  91. ↑ A proven breeding ground for talent. irb.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-28)]. (ang.).
  92. ↑ 2008: Maoris survive late scare to take title. irb.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  93. ↑ Pride of Te Aute College. hawkesbaytoday.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-06)]. (ang.).
  94. ↑ Weepu handed All Black captaincy against Munster. nz.sports.yahoo.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  95. ↑ 2008 Steinlager Rugby Awards Winners Announced. nzrpa.co.nz @ web.archive.org. [dostęp 2011-12-11]. (ang.).
  96. ↑ Weepu extends NZRU contract. odt.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  97. ↑ Weepu injury scare. nzherald.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  98. ↑ Weepu considering ankle surgery. tvnz.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-19)]. (ang.).
  99. ↑ Weepu in battle for All Blacks tour spot. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  100. ↑ Piri Weepu tells of plan that saved career. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-14)]. (ang.).
  101. ↑ Weepu follows the scent of a Cup starting spot. nzherald.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (ang.).
  102. ↑ Weepu returns to All Blacks starting lineup against Wallabies. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-10)]. (ang.).
  103. ↑ Weepu extends contract with NZRU. news.smh.com.au. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  104. ↑ Carter’s exit gives restored Weepu his head. irishtimes.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-04)]. (ang.).
  105. ↑ All Blacks squad named for 2011 Investec Tri Nations. allblacks.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-13)]. (ang.).
  106. ↑ Weepu likely to ride the pine. tvnz.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  107. ↑ Weepu relishes belated World Cup selection. nzherald.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-07)]. (ang.).
  108. ↑ All Black Weepu grows into his Rugby World Cup role. nzherald.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-13)]. (ang.).
  109. ↑ All Blacks squad named for 2011 Rugby World Cup. allblacks.com. [dostęp 2012-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-12)]. (ang.).
  110. ↑ Henry happy with All Blacks blend for RWC. rugbyworldcup.com. [dostęp 2012-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)]. (ang.).
  111. ↑ Piri Weepu – Rugby World Cup 2011 Profile. rugbyworldcup.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-16)]. (ang.).
  112. ↑ Piri Weepu gets halfback nod for France test. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-19)]. (ang.).
  113. ↑ Calm before the storm for All Blacks. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-02)]. (ang.).
  114. ↑ Tough battle as All Blacks forced to dig deep by plucky Argentina. smh.com.au. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-15)]. (ang.).
  115. ↑ Weepu proves lethal with the boot. rugbyworldcup.com @ web.archive.org. [dostęp 2011-12-11]. (ang.).
  116. ↑ Piri Weepu - the saviour of the nation. odt.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  117. ↑ Can Weepu save the All Blacks?. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-10)]. (ang.).
  118. ↑ Weepu, le sauveur. lindependant.fr. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (fr.).
  119. ↑ Weepu ducks 'Mr Fix-it' tag in semi build-up. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-10)]. (ang.).
  120. ↑ Weepu mania peaks before RWC final. tvnz.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-23)]. (ang.).
  121. ↑ Rugby World Cup final: All Black aristocrats survive French revolution. guardian.co.uk. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)]. (ang.).
  122. ↑ Script writer’s dream as Donald saves NZ. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-12)]. (ang.).
  123. ↑ Weepu played through the pain. espnscrum.com. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  124. ↑ Piri Weepu was another victim of injury curse. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-17)]. (ang.).
  125. ↑ Blues flanker Jerome Kaino and new recruits Piri Weepu and Ma’a Nonu nominated. theblues.co.nz. [dostęp 2011-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-12)]. (ang.).
  126. ↑ 2011 Steinlager Rugby Awards winners announced. allblacks.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-03)]. (ang.).
  127. ↑ Hansen's first big call: To axe woeful Weepu. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  128. ↑ Ellis and Weepu get nod as halfbacks. nzherald.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  129. ↑ All Blacks: Trust, experience get Weepu over line. nzherald.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  130. ↑ All Blacks squad 2012 annouced: Piri Weepu in, no room for Andy Ellis. 3news.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  131. ↑ No 9 Piri Weepu's gain is Aaron Smith's pain. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  132. ↑ Last-chance saloon for halfback Piri Weepu. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  133. ↑ Steve Hansen names six debutants. espnscrum.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)]. (ang.).
  134. ↑ Piri Weepu dumped by All Blacks. espnscrum.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  135. ↑ Steve Hansen leaves scrum-half Piri Weepu out of All Blacks' squad. www1.skysports.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  136. ↑ All Blacks: Why Weepu and Vito were cut. nzherald.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  137. ↑ Pressure on Piri Weepu to retain his place. stuff.co.nz. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)]. (ang.).
  138. ↑ Rugby Championship: Piri Weepu returns for All Blacks, Richie McCaw included. www1.skysports.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-29)]. (ang.).
  139. ↑ All Blacks recall Piri Weepu. espnscrum.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  140. ↑ Maori All Blacks squad for North America Tour named. allblacks.com. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-22)]. (ang.).
  141. ↑ Piri Weepu, Hika Elliot return home after injuries. stuff.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  142. ↑ Twelve Questions: Piri Weepu. nzherald.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  143. ↑ Brave Piri’s World Cup pledge. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  144. ↑ Pulling Piri Weepu bottle-feeding an 'anti-father sentiment'. tvnz.co.nz. [dostęp 2013-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)]. (ang.).
  145. ↑ Weepu family’s dilemma on Sunday night. stuff.co.nz. [dostęp 2011-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-23)]. (ang.).
  146. ↑ Piri, straight up: cups, downs and keeping calm. worldcat.org. [dostęp 2013-11-24]. (ang.).
  147. ↑ All Blacks-endorsed picture book inspires kids to follow Piri Weepu's example. stuff.co.nz. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Skład reprezentacji Nowej Zelandii na Pucharze Świata 2011
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piri_Weepu&oldid=70560855”