Piotr Harasimowicz

Piotr Witalis Harasimowicz

Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1857 Warszawa
Data i miejsce śmierci	20 lipca 1914 Lwów
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	rzeźba
Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Witalis Harasimowicz (ur. 29 kwietnia 1857 w Warszawie, zm. 20 lipca 1914 we Lwowie) – polski rzeźbiarz, profesor C. K. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie.

Studiował rzeźbę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a następnie kontynuował u prof. Leonarda Marconiego we Lwowie i Florencji. W 1884 powrócił do Lwowa i otworzył pracownię rzeźby dekoracyjnej w drewnie, kamieniu, marmurze i w odlewach gipsowych. Od 1895 pełnił obowiązki nauczyciela zawodowego, a następnie profesora rzeźby dekoracyjnej. Wykładał w Szkole Przemysłowej we Lwowie. Tworzył monumentalne dekoracje w stylu neobarokowym, był autorem dekoracji wielu budynków we wschodniej Galicji.

Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim.

• Zdobienia w pałacu M.Baworowskiego w Sorocku;
• Zdobienia w pałacu Z. Romaszkana w Ostapiewie;
• Zdobienia w pałac A. Skrzyńskiego w Żurawnie;
• Dekoracja zewnętrzna pałac Brunickich w Lubieniu Wielkim;
• Elewacja dworu Balów w Tuligłowach;
• Elewacje i wnętrza pałacu Fredrów-Szeptyckich w Beńkowiej Wiszni;
• Pomnik Adama Mickiewicza w Husiatynie^[1] (projektował i wykonał w bronzie^[2]).

• Elewacja Pałacu Siemieńskich-Lewickich przy ulicy Piekarskiej 19 (1891-1894);
• Zdobienia na budynku łaźni św. Anny przy Prospekcie Tarasa Szewczenki 10 (Akademicka) projekt Jan Schulz (1894);
• Zdobienia na kamienicy przy Prospekcie Tarasa Szewczenki 10 (Akademicka) projekt Jan Schulz (1894);
• Medaliony Fryderyka Chopina, Jana Kochanowskiego, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Adama Asnyka, Józefa Ignacego Kraszewskiego i Stanisława Moniuszki na elewacji kamienicy przy ulicy Teatralnej 9 (Tadeusza Rutowskiego) (1892);
• Dekoracje na elewacjach kamienic przy Prospekcie Swobody 29 (Wałach Hetmańskich) i ulicy Łesia Kurbasa 8 (Tadeusza Rejtana), projekt Jan Kroch, Maurycy Silberstein (1902);
• Maszkarony w kształcie głów kobiecych i fryzy przedstawiające słoneczniki na elewacji secesyjnej kamienicy Wixla przy ulicy Stepana Rudańskiego 1 (Klementyny Tańskiej) i Prospektu Tarasa Szewczenki 2a, projekt Zygmunt Langrod i Julian Cybulski (1902);
• Rzeźby łabędzi i płaskorzeźby o motywach muzycznych na elewacji Filharmonii Lwowskiej przy ulicy Piotra Czajkowskiego 7 (Chorążczyzna), projekt Władysław Sadłowski (1907);
• Płaskorzeźby na kaplicy Łodyńskich i Morowskich, Cetnerowskich na Cmentarzu Łyczakowskim.

• Grzegorz Rąkowski, Lwów. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej część IV. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2008, ISBN 978-83-89188-70-0.
• Grzegorz Rąkowski, Ziemia lwowska. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej część III, Oficyna Wydawnicza „Rewasz” Pruszków 2007, ISBN 978-83-89188-66-3.
• S. S. Nicieja, Ogród snu i pamięci. Dzieje Cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie i ludzi tam spoczywających w latach 1786–2010, Opole 2010, ISBN 978-83-61915-13-3.

• „Gazeta Lwowska” nr 164/1914 22 lipca 1914 s. 4
• „Gazeta Lwowska” nr 165/1914 23 lipca 1914 s. 3
• Володимир Тимофієнко „Зодчі України кінця XVIII – початку XX століть. Біографічний довідник” /j.ukr/