Piotr Gawron

Zobacz też: Piotr Gawron-Jedlikowski.

Piotr Gawron

Piotr Gawron na wernisażu w Klubie Kultury Saska Kępa (2011)
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1943 Bytom
Data i miejsce śmierci	11 stycznia 2023 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	rzeźba
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Gawron (ur. 21 stycznia 1943 w Bytomiu, zm. 11 stycznia 2023 w Warszawie^[1]) – polski rzeźbiarz, pedagog ASP w Warszawie.

W 1966 ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem. W latach 1966–1972 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowniach Zofii Demkowskiej i Tadeusza Łodziany. Po uzyskaniu dyplomu od 1973 roku był pedagogiem na Wydziale Rzeźby. Od 1978 roku należał do PZPR^[2]. W 1994 roku uzyskał tytuł naukowy profesora^[3]. Od roku 2002 prowadził pracownię rzeźby. Jego działalność artystyczna koncentrowała się na rzeźbie kameralnej, portretowej i medalierstwie. Mieszkał na Saskiej Kępie w Warszawie^[4].

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

• Mała Galeria, Nowy Sącz (2004)
• Galeria Zapiecek, Warszawa (2004)

• V Festiwal Stuk Pięknych, Warszawa '73 – Złoty Medal
• IV Biennale „Sport w Sztuce” – Barcelona – II nagroda
• I Triennale Rzeźby Portretowej, Sopot '86 – Srebrny Medal
• VI Biennale Małych Form, Poznań '86 – Złoty Medal
• I Międzynarodowe Biennale Medalierstwa Unikatowego, Warszawa '88 – I nagroda
• VII Biennale Małych Form, Poznań '89 – Grand Prix.
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)^[5]

• Pomnik Czwartaków, Ostrołęka (1973)
• Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2004)^[6]

• Stanisław Wieczorek, Lech Majewski, Mistrzowie rzeźby, Warszawa 2004 ISBN 83-7100-238-6