Piotr Borawski

Ten artykuł dotyczy polskiego historyka i dyplomaty. Zobacz też: Piotr Borawski – polski samorządowiec.

Piotr Borawski

Piotr Borawski (2023)
Data i miejsce urodzenia	1951 Warszawa
Chargé d’affaires RP w Kazachstanie
Okres	od 1994 do 1995
Następca	Marek Gawęcki
Chargé d’affaires RP w Gruzji
Okres	od 1997 do 2000
Następca	Marek Martinek
Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Ryszard Borawski^[1] (ur. 1951 w Warszawie^[2]) – polski historyk, dyplomata, doktor nauk historycznych, działacz związkowy, chargé d’affaires RP w Kazachstanie (1994–1995) i Gruzji (1997–2000).

Piotr Borawski w 1975 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 2010 na Akademii Humanistycznej w Pułtusku uzyskał stopień doktora nauk historycznych na podstawie napisanej pod kierunkiem Mirosława Nagielskiego dysertacji Ziemska służba wojskowa Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV–XVII w. Jego zainteresowania naukowe obejmują: historię Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego, problemy polityczno-etniczne i etnografię Kaukazu^[1], zagadnienia etniczno-polityczne i wyznaniowe państw Wspólnoty Niepodległych Państw^[2].

W latach 1991–2019 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1994–1995 kierował jako chargé d’affaires Ambasadą RP w Ałmaty^[3] z jednoczesną akredytacją w Kirgistanie. W latach 1996–1997 był przedstawicielem Ministra Spraw Zagranicznych w Gruzji ds. powołania ambasady w Tbilisi, którą następnie kierował jako chargé d’affaires w latach 1997–2000^[2]. W latach 1996–2000 prowadził badania nad reliktami pogaństwa w górskich rejonach Gruzji. W 1999 odbył podróż po należących do Turcji historycznych ziemiach Gruzji. Jej efektem są artykuły naukowe poświęcone zabytkom średniowiecznej architektury gruzińskiej^{[potrzebny przypis]}.

W latach 2003–2007 był konsulem w Ambasadzie w Kiszyniowie. W latach 2009–2010 przewodniczył związkowi zawodowemu NSZZ „Solidarność” Pracowników Służby Zagranicznej. W latach 2010–2015 pracował jako radca w Ambasadzie RP w Moskwie, a następnie w latach 2015–2017 jako kierownik referatu wydziału wizowo-paszportowego w Konsulacie Generalnym w Petersburgu^[3]. W latach 2023-2024 był przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Służby Zagranicznej^{[potrzebny przypis]}.

Żonaty, ma dwóch synów.

Piotr Borawski jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych oraz sześciu książek.^[2]

Publikacje książkowe:

• PiotrP. Borawski PiotrP., Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, wyd. 1, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986, ISBN 83-205-3747-9, OCLC 14281025 . Brak numerów stron w książce
• PiotrP. Borawski PiotrP., AleksanderA. Dubiński AleksanderA., Tatarzy polscy : dzieje, obrzędy, legendy, tradycje, wyd. 1, Warszawa: Iskry, 1986, ISBN 83-207-0597-5, OCLC 13982816 . Brak numerów stron w książce
• PiotrP. Borawski PiotrP., Ziemska służba wojskowa Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV–XVII wieku, wyd. 1, Zabrze: Inforteditions, 2015, ISBN 978-83-64023-65-1, OCLC 952837457 . Brak numerów stron w książce
• PiotrP. Borawski PiotrP., TomaszT. Borawski TomaszT., Wojna w Abchazji 1992–1993 : konflikt gruzińsko-abchaski : geneza – dzieje – epilog, wyd. 1, Zabrze: Wydawnictwo Inforteditions, 2020, ISBN 978-83-65982-52-0, OCLC 1164120755 . Brak numerów stron w książce
• Borawski P., Tatarzy Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dzieje wojenne i tradycje, tom I - II, wyd. 1, Zabrze: Wydawnictwo Inforteditions, 2023, ISBN 978-83-67730-23-5.
• Borawski P., Walka Gruzinów o utrzymanie niepodległości za czasów Edwarda Szewardnadzego, wyd. 1, Zabrze: Wydawnictwo Inforteditions, 2024, ISBN 978-83-67730-66-2.

Wydane źródła:

• Borawski P., Sienkiewicz W., Wasilewski T., Rewizja dóbr tatarskich 1631 roku - sumariusz i wypisy, "Acta Baltico-Slavica", t. XX, 1989;